Maud Nachtboek van Maud 8 feb 2021, 20:01

Leestijd: 4 minuten

#185 ‘Wil jij mijn liefde zijn, tijdens én na de lockdown?!’

Terwijl Maud haar ‘relatie’ met Joris eigenlijk wil beëindigen, belandt ze toch bij hem in bed als ze dat moeilijke gesprek wil voeren. Als hij dan ook nog eens laconiek reageert op het feit dat Liya hem leuk vindt, knapt er iets bij Maud. Ze gooit alles eruit en na een duidelijk gesprek besluit ze dat ze voor Tommy wil gaan. En nu echt! Ze verrast Tommy daarom met een diner, waar ze hem opnieuw om verkering vraagt. „Als Tommy het kaartje oppakt en begint te lezen, valt hij stil. Daarna rolt er een kleine traan over zijn wang… „Wat is er schat?””

Tommy kijkt me even aan en begint dan onbedaarlijk te huilen. Ik schrik me kapot. Compleet met snottebel, harde uitstoten van snikken en kanlrode ogen zit hij hier voor me en ik heb geen idee wat ik moet doen. Hij lijkt wel op een peuter die net keihard op zijn muil is gegaan, in plaats van op mijn grote liefde die ik net – opnieuw – de liefde verklaard heb.

„Dit is waar ik al weken op ho-oooooop!” komt er dan met horten en stoten uit. Ik schrik van deze heftige uitbarsting, maar krijg nu ook tranen in mijn ogen. Is het daadwerkelijk mogelijk dat iemand zó gek op mij is, dat dit nu gebeurt?! Ik pak hem stevig vast en kus hem. „Ik wil helemaal opnieuw beginnen”, zeg ik, terwijl ook bij mij nu de tranen over mijn wangen rollen. „Ik denk dat jij het voor mij bent. Wil jij mijn liefde zijn, tijdens én na de lockdown?!”

De hele avond met Tommy in bed

Die avond lig ik de hele avond met Tommy in bed. Als ik even naar het toilet ga tussen alle vrijpartijen door, app ik snel Jessie en Rochella wat de stand van zaken is. Vooral Jessie is natuurlijk ontzettend enthousiast over de nieuwe vorderingen op relatielevel. Rochella is – of course- weer lekker praktisch in haar reactie. ‘In ieder geval perspectief met Valentijnsdag in zicht, lol’ schrijft ze. Ik grinnik. Daar heb ik nog niet eens aan gedacht: Valentijnsdag komt eraan en ondanks dat er heel weinig kan, ga ik proberen om Tommy deze keer heel erg te verrassen. Dat verdient hij wel na mijn labiele keuzestress van de afgelopen maanden.

De week verloopt redelijk rustig. Ik heb een paar keer online college en Tommy komt een paar keer slapen. We kijken samen series: Lupin hebben we in één avond uitgekeken en natuurlijk de eerste twee nieuwe afleveringen van Mocro Maffia. Ik voel me heel zen. Het lijkt wel alsof het sinds die ene eerste avondklokavond met Joris na mijn beslissing om met Tommy te gaan (en die goddelijke afscheidsseks… Maar dat houden we even tussen ons) allemaal heel harmonieus gaat in mijn leven.

Verveling

Toch begin ik me te vervelen. Naast school, een beetje werken en Tommy heb ik bar weinig te doen. Ik heb mijn kledingkast al twee keer uitgezocht en al mijn vrienden en familie al gebeld deze week. Aangezien niemand hele boeiende dingen meemaakt, bestaan de gesprekken soms uit minutenlange stiltes waarin ik opruim en mijn moeder ook gewoon met haar eigen ding bezig is. Zo is het toch alsof we een beetje bij elkaar zijn, maar het begint saai te worden. „Ik denk dat ik op zoek ga naar een nieuwe hobby”, vertel ik als ik Rochella deze week al voor de tiende keer aan de telefoon heb.

„Weet je wat jij zou moeten doen? Schrijven! Je schrijft altijd superleuk Maud. Schrijf eens een keer een redactie van een blad aan. Misschien kun je daar wel iets mee.” Ik denk even na. Ik moet nog een jaartje om mijn opleiding af te maken, maar ik weet eigenlijk niet zo goed of dat wel een richting is waar ik op wil gaan. Schrijven is wel altijd iets wat ik leuk heb gevonden. Zal ik eens een gokje wagen?

Ik besloot om er nog even over na te denken. Zaterdag op zondag slaap ik bij Tommy. Als we wakker worden ligt er een dik pak sneeuw voor de deur. „Kom, we gaan wandelen!” roept Tommy enthousiast. „Ik heb helemaal geen goede wandelschoenen aan die goed tegen sneeuw kunnen!” sputter ik tegen, maar Tommy slingert al een extra trui en sjaal mijn kant op en zo sta ik tien minuten later buiten in de sneeuw als een klein kind sneeuwballen te gooien.

Sneeuwpret

Ik moet toegeven: we hebben de grootste pret. De hele buurt lijkt voor even vergeten in wat voor ellende we zitten en is naar buiten gekomen om te genieten van het witte paradijs op straat. Binnen de kortste keren belanden Tommy en ik in een mega sneeuwballengevecht met zo’n veertien anderen. Gillend van de pret voel ik me weer even een kind van 7. Pats! Een sneeuwbal splasht tegen mijn winterjas uiteen. Ik draai me snel om, om te zien van wie ik deze voltreffer ontvangen heb. En dan voel ik de vloer onder me vandaan slippen en knal ik op de grond. Ik hoor een krak en voel de pijn in mijn pols schieten. En dan gil ik het uit van de pijn…

Lees ook: #184 ‘Rot avondklok: Ik wil naar huis, maar ik kan niet weg’

Lees ook: #183 ‘Ik heb inderdaad niet zo’n behoefte aan een vaste relatie’