#176 ‘Ik wist dat hij niet te vertrouwen was…’
De romantische hotelovernachting van Maud en Tommy loopt uit op een fiasco. Ondertussen heeft Joris naar Maud geappt dat hij haar moet spreken. Nog dezelfde avond nodigt Maud hem uit. Joris heeft nieuws: hij kan voor zijn werk vier maanden naar Parijs. Een mooi aanbod, maar zijn verliefde gevoelens voor Maud houden hem tegen. Maud is gedeeltelijk in de zevende hemel, maar aan de andere kant is ze ook totaal in de war. Ze nodigt Rochella en Luca uit voor lunch en girltalk. Ondertussen heeft Rochella hele andere problemen…
„Maar dit kan toch niet zomaar? We hebben een overeenkomst? Ik heb een kleintje…”, hoor ik Rochella zeggen.
En dan begint ze te snikken. De tranen rollen over haar wangen en niet veel later begint ook Luca te huilen. Het is voor een kind natuurlijk nooit leuk als zijn moeder begint te huilen. Snel pak ik Luca op en loop ik met hem naar mijn slaapkamer. Daar zet ik een muziekje op en begin ik met hem te dansen. Binnen de kortste keren is het kleine ventje aan het gieren van het lachen. Mooi om te zien hoe snel kinderen weer van emoties kunnen veranderen.
Niet veel later staat Rochella in mijn slaapkamer. „We moeten ons huis uit…” Rochella staat er totaal hulpeloos en verloren bij. Nu ik haar zo zie, zie ik ineens hoeveel ze is afgevallen. Ik loop naar haar toe en het eerste wat ik doe is haar een flinke knuffel geven. Coronatechnisch misschien niet zo handig, maar deze situatie vraagt echt om een knuffel. En los van een chaos aan vlinders in mijn buik, heb ik verder geen gekke klachten.
Lees ook: #175 ‘Sinds ik het weet zit ik constant in twijfel’
Rochella begint te vertellen dat ze al wel wat brieven heeft gehad van haar huisbaas. Die had plannen om de boel te renoveren. Ze zouden wel in het huis mogen blijven maar dan zou de huur met 600 euro omhoog gaan. „Levi zou erachteraan gaan en hij vertelde vorige week nog dat het allemaal goed was, dat we er minstens nog een half jaar zouden kunnen blijven. Maar nu belt de huisbaas net dat we er voor 1 januari uit moeten zijn! Maud, ik ga toch niet met kerst en oud & nieuw tussen de verhuisdozen zitten? En waar moeten we daarna heen? In Amsterdam kun je nooit zo snel een huis vinden”, jammert Rochella.
Mijn vriendin is totaal in paniek. Ik ben vooral boos op Levi. Ik wist dat die eikel niet te vertrouwen was… Als ik zie hoe kleine Luca zich aan Rochella vast klampt, besluit ik om maar even niets te zeggen over Levi. Ik heb ooit gelezen dat kinderen onbewust veel meer meekrijgen en het lijkt me niet slim om zijn vader nu volledig af te branden. Maar ik snap gewoon niet dat hij zijn shit niet op orde kan krijgen. Ik vertel Rochella dat ze de rest van de middag lekker bij mij mag blijven en dat ik haar ga helpen met een plan van aanpak. Ergens vind ik die afleiding ook wel fijn, zodat ik niet hoef te denken aan het duivelse dilemma tussen Tommy en Joris. Vergeleken met Rochella vallen mijn problemen in het niets en op een of andere manier heb ik energie voor tien.
Ik maak een afspraak bij rechtsbijstand, waar ik dezelfde middag nog terecht kan, om informatie te winnen over Rochella’s rechten. We speuren Facebook af naar woningen en reageren op alles wat maar een beetje in de buurt komt van Rochella’s wensen. Aan het eind van de middag fiets ik naar de supermarkt. Ik ga lekker koken voor Rochella en Luca en een briefje ophangen. Ik heb ooit gehoord dat iemand een huurhuis heeft gevonden, omdat ze een briefje op het advertentiebord van de Albert Heijn heeft opgehangen. Terwijl ik het briefje ophang, valt mijn oog op een advertentie: ‘Aangeboden. Bijles voor middelbare scholiere. Spaans, Engels, Duits en Frans’. En ineens popt er een magnifiek idee in mijn hoofd op. Wat nu als ik met Joris mee ga naar Parijs?
Vanaf januari moet ik keuzevakken volgen. Het is altijd al mijn droom geweest om in het buitenland te studeren, maar vanwege corona kon dat niet door gaan. Maar misschien kan ik via het werk van Joris iets regelen? Of misschien kan ik gewoon online mijn normale vakken volgen?. En het beste is nog wel, Rochella kan in die vier maanden tijdelijk in mijn huis wonen! Ik ben helemaal enthousiast en wil het liefst meteen Rochella bellen. Maar als ik mijn telefoon pak zie ik dat mijn batterij weer op is. Ik fiets supersnel naar huis en ben helemaal enthousiast van mijn idee. Onderweg naar huis zie ik een jongen voorbij fietsen met dezelfde sneakers als die ik een paar maanden terug voor Tommy heb gekocht. Ik heb niet meer gesproken sinds het hotel-fiasco. Bah, ik word overvallen door een naar gevoel en besef me dat ik mijn plan nog beter moet finetunen voordat ik Rochella dit nieuws ga vertellen.
Als ik thuis kom, zijn Rochella en Luca een filmpje aan het kijken. Ik stop mijn telefoon in de oplader en als mijn telefoon weer aan springt heb ik vijf gemiste oproepen! Wat is er het afgelopen halfuur wel allemaal niet gebeurd?! Een gemiste oproep van mijn vader, een van Joris, twee oproepen van Levi en een van Tommy. Wie ga ik nu als eerste terugbellen?
Lees ook: #174 ‘Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan, waar ben ik mee bezig?’