Maud Nachtboek van Maud 22 jun 2020, 20:00

Leestijd: 4 minuten

#152 Als dit maar geen fiasco wordt

Mauds vader heeft doorgekregen dat zijn ex-vrouw ten huwelijk is gevraagd door haar nieuwe lover. Maud kan het niet over haar hart verkrijgen het écht eerlijk te vertellen aan hem. Halfbakken bevestigt ze het aanzoek aan haar vader, maar ze weet dat hij kapot gaat. Gezien zijn drankprobleem vindt Maud het heel zwaar. Tommy komt langs om hun ruzie goed te maken en Maud stort haar hart bij hem uit. Dan vertelt Tommy dat hij een plan heeft: een plan om hopelijk weer wat geld te kunnen verdienen.

„Vertel!” roep ik enthousiast terwijl ik Tommy – die voor het eerst sinds weken weer eens echt happy uit zijn ogen kijkt – aankijk.

„Nou, het is echt een tof plan. Ik ken dus iemand die een vakantiehuis heeft in de bossen ergens in Zuid-Holland. Het huis is best wel afgelegen en groot genoeg voor een mannetje of veertig á vijftig. Hij vroeg me laatst of ik in was voor een feestje. Die jongen wil dus illegale feestjes vieren voor een groep vrienden organiseren en heeft mij gevraagd als dj. Iedereen moet ook gewoon geld betalen om er te mogen komen; een euro’tje of 40. Het geld verdelen we dan met zijn tweetjes en als het aan slaat wil hij dit elke week gaan doen, tot corona voorbij is. Tof hè? Zo kan ik eindelijk weer eens doen waar ik goed in ben en mensen hebben zoveel behoefte aan feestjes. Maud, dit wordt fantastisch!”

Verbluft

Ik kijk hem even verbluft aan. Op de een of andere manier voelt het niet helemaal goed wat hij tegen me zegt, maar ik durf hem in zijn enthousiasme eigenlijk niet te vertellen dat ik het niet zo’n heel slim idee vind. „Superleuk!” zeg ik daarom en ik lach als een boer met kiespijn. „Maar eh… je had laatst al ruzie met een boa. Ben je niet bang dat jullie er problemen mee krijgen?”

„Maudje! Wat zou er moeten gebeuren? Dat feest is hartstikke afgelegen en op privé-grond. Niemand die erachter komt. Ja dit is ideaal! Als we dit gewoon een paar weken achter elkaar doen dan heb ik weer geld en dan heb ik ook iets om naar uit te kijken. Het eerste feestje is zaterdag. Je gaat gewoon met mij mee, toch?!”

„Eh, ja… even kijken of ik kan aanstaande zaterdag”, mompel ik. Ik geef hem snel een knuffel en een kus als ik zie dat hij een tikkeltje beteuterd kijkt bij mijn reactie. „Je hebt gelijk; het wordt vast hartstikke leuk”, zeg ik dan terwijl ik mezelf probeer te overtuigen en dat gekke gevoel wat ik bij het idee krijg weg te duwen. Zucht… als dit maar geen fiasco wordt. Aangezien ik zo ongeveer patent heb op drama…

Tamtam

De volgende dag ben ik onderweg naar mijn vader als ik een berichtje krijg van Jessie. „Maud, ik hoor dat Tommy een feestje gaat geven binnenkort?! OMG supertof dit. Ik wil ook komen hoor! Dat mag toch wel?” zie ik in mijn beeldscherm staan. Geïrriteerd klik ik het gesprek weg. Pff, de tamtam doet nu al zijn werk. Het moet toch illegaal en geheim blijven? Hoe kan het dat Jessie het dan ook al weet? Staat straks half Amsterdam te popelen om langs te komen of wat?!

Mijn eerste reactie is dat ik Tommy wil appen om te vragen hoe dit kan, maar dan bedenk ik me. Het wordt vast weer een strijd en gedoe en als ik ergens geen zin in heb op dit moment… Ik besluit het even te laten voor wat het is en loop even later piekerend richting het huis van mijn vader.

Teringzooi

Als ik de deur open en de woonkamer inloop, schrik ik me kapot. Het is één grote teringzooi en mijn vader ligt tussen die teringzooi op de bank te slapen. Op tafel staat een fles whisky. Godverdomme… Waar is mijn broertje?! Ik bel hem, maar hij neemt niet op. Ik probeer mijn vader wakker te krijgen uit zijn diepe slaap, wat na tien minuten lukt. Als hij mij ziet, schieten direct de tranen in zijn ogen. „Ik weet dat het waar is. Je moeder gaat trouwen… Maud, ze is nog niet eens gescheiden van mij. Hoe kan dit nou?!” onbedaarlijk begint hij te huilen.

Ik heb geen idee wat ik moet doen. Mijn vader lijkt wel een kind van vijf. In mijn lijf voel ik alleen maar heel veel medelijden. Het enige dat ik kan bedenken is hem omhelzen. En als ik dat doe, voel ik ook de tranen komen en huil ik voor een minuut of vijf onbedaarlijk met hem mee. Dit kan zo niet langer…

Lees ook: #151 ‘Pff, dit is hartverscheurend’