Maud Nachtboek van Maud 1 jun 2020, 20:00

Leestijd: 3 minuten

#149 ‘Maud, ik heb een probleem…’

Maud heeft een tijdje bij haar vader geslapen en voor hem gezorgd. Het gaat steeds iets beter met zijn alcoholverslaving. Na zijn ziekenhuisopname heeft hij besloten om naar een afkickkliniek te gaan. Ondertussen heeft Maud na maanden ook weer eens afgesproken met haar jeugdliefde Jelle. Na een week zorgen voor haar vader vindt Maud het tijd om weer terug te gaan naar Amsterdam. Maar daar staat haar een volgende verrassing te wachten. Haar moeder is ten huwelijk gevraagd door haar Tinder-lover Willem!

Ik begin keihard te lachen! „Mam!!! Meen je dit?? Je kent die man een paar maanden en hij vraagt je meteen ten huwelijk? Dat is een ding! Maar wat doe jij? Je zegt nog ja ook!!” Ik weet dat ik mij in moet houden, maar dit hele idee is gewoon te absurd. In wat voor wereld leef ik tegenwoordig?!

„Maud, je snapt het niet….” Ik haat het als mensen ‘je snapt het niet’ zeggen. „Het is geen hogere wiskunde hoor mam. Een of ander Tinder-knakker vraagt je ten huwelijk na een paar maanden en jij zegt ja! Ik vind dat nogal dom. Welk deel begrijp ik niet?!”

Opnieuw springen de tranen in mijn moeders ogen en het doet me ongelofelijk veel pijn om haar te zien huilen, maar ik kan haar gewoon niet serieus nemen. Voordat ik er nog meer boze woorden uitgooi besluit ik maar naar huis te gaan. Maar hier is het laatste woord nog niet over gesproken. Een ding weet ik zeker: mijn vader mag dit nieuws voorlopig nog niet horen.

Terug op de fiets is de eerste die ik bel Jelle. Op een of andere manier voelt het nu het meest logisch om hem te bellen. Hij kent mijn familie door en door. Volgens Jelle is het een bevlieging en is mijn moeder tot over haar oren verliefd. „Je moeder heeft de afgelopen jaren gewoon wat liefde en aandacht gemist bij je vader en dat haalt ze nu allemaal in bij die Wimpie van der.” Jelle kan de boel heerlijk relativeren en op een of andere manier kan ik er nog om lachen ook.

De rest van de week probeer ik de sores van mijn ouders even achter me te laten. En op een of andere manier lukt het aardig goed. Het mooie weer doet ook vele wonderen. Mijn dagen bestaan uit wandelingetjes met Rochella en de kleine Luca, lunchen in het park met vrienden, bijles geven en chillen met Tommy. Het gaat echt weer de goede kant op met Tommy en hij heeft al twee weken niet meer geblowd. Ik denk dat hij het gewoon zwaar te verduren had dat hij al zijn boekingen voor de zomer kwijt was. Maar langzamerhand pakt hij zijn leventje weer op. Ik heb geen zin in overbodig gezeik en heb hem niks verteld over Jelle.

Afgelopen zaterdag vonden Jessie en ik het tijd voor een ouderwets avondje chillen. En tijdens die pizza-avond kwamen we op het geniale idee om as maandag een terrassen tour te organiseren. De laatste keer dat ik echt goed dronken ben geweest was in Thailand en ik had wel weer zin in een ouderwetse dronken avondje.

Vanmorgen stonden we om 11.45 uur bij ons lievelingsterras in Amsterdam-Oost en daar hebben we tot een uur of 16.00 gezeten. Tommy en zijn beste vriend zijn ook nog aan komen waaien en omdat er nog meer mensen langs willen komen hebben we maar besloten om het feestje verder voor te zetten op het dakterras van Jessie. Tommy had het (niet zo) geniale plan om met de auto nog even boodschappen te doen en ondertussen nog twee vrienden op te pikken.

Volgens Jessie moest ik me niet zo aanstellen. „Ah joh, het is een ritje van 15 minuten.” Eenmaal op het dakterras van Jessie vloeien de gin-tonics in overvloed en eerlijk gezegd ben ik de tijd helemaal vergeten.

Totdat ik ineens een belletje krijg van Tommy. „Maud, ik heb een probleem. We zijn net opgepakt door de politie en moeten mee naar het bureau….”