Maud Nachtboek van Maud 27 apr 2020, 18:00

Leestijd: 4 minuten

#144 ‘Ik heb gewoon geen zin in gezeik’

Sinds Maud en Tommy terug zijn uit Thailand, hangt hun relatie aan een zijden draadje. Tommy is namelijk niet te genieten omdat hij geen werk meer heeft sinds de coronacrisis. Het enige wat hij doet is blowen en sip zijn en dat resulteert er bij Maud in dat ze begeleider Paulo, die haar helpt met online lesgeven, iets spannender vindt dan ze zou moeten vinden. Rochella wijst haar erop dat het wellicht aan de band met Tommy ligt en spoort haar aan met Tommy te brainstormen en lief voor hem te doen, zodat hij wat beter in zijn vel zit. Maar als Maud een avondje voorbereid voor hem, laat hij haar op het laatste moment zitten met het verhaal dat hij zich niet lekker voelt. Als ze even later omfietst nadat ze langsging bij Rochella, schrikt ze. Daar ziet ze Tommy, uit een coffeeshop lopen! „Tommy?!”

Verschrikt kijkt Tommy me aan. Ik voel direct dat ik rood word, maar weet niet goed of het uit schrik of woede is. Ook Tommy heeft een kop als een tomaat. „What the fack doe je hier?” roep ik. „Je bent toch ziek?! Waarom kom je dan uit een coffeeshop gewandeld. Denk je dat je daar beter van wordt?”

„Eh…” stamelt Tommy, om vervolgens te fronzen en te zeggen: „Maud… Ik heb gewoon echt even geen zin in gezeik.” Ik weet niet wat ik hoor. GEZEIK?! „TOMMY, ik heb de hele middag in de keuken gestaan om je te verrassen?! En mijn dank is dat jij een dikke kutsmoes verzint, me skipt en dat ik je vervolgens tegenkom bij een coffeeshop. Een fucking coffeeshop?!”

De tranen stromen over mijn wangen. Dit is echt het meest teleurstellende dat hij me aan kan doen en hij heeft het niet eens door. Met een lege blik kijkt hij mij aan. Ik bijt op mijn lip, zet mijn voeten op de trappers en stap weer op mijn fiets. „Veel plezier met die kutjointjes van je. Ik hoop dat ze gezelliger zijn dan ik.”

Wanneer ik weer thuis ben is het eerste wat ik doe mezelf opsluiten op mijn kamer. Ik pak een kussen en schreeuw erin. Zo. Dat lucht op. Dan kijk ik om mij heen en zie ik wat een enorme zwijnenstal het in mijn kamer is. Ik heb helemaal geen zin meer om mij druk te maken om Tommy, Paolo of wie dan ook. Om mijn mind te verzetten ga ik gewoon even lekker opruimen en dan zie ik daarna wel weer verder.

Vijf uur later is het eerste moment dat ik op mijn telefoon kijk. Ik heb drie gemiste oproepen van Tommy, maar die negeer ik. Laat hem maar een keer moeite doen, ik ben er klaar mee. Ook Rochella heeft mij gebeld. Ik bel haar terug en bespreek met haar wat er gebeurd is. „Jezus wat een lul, Maud?!” roept ze uit. Ze weet zelf ook even geen oplossing.

„Wat ga je doen met Koningsdag?” vraagt ze me uiteindelijk. Ik moet eerlijk bekennen dat ik geen idee heb. Het wordt waarschijnlijk een dag als alle andere: thuis, saai… „Nee Maud!” roept Roch. „Laten we er dit jaar een gezellige dag van maken. Ik kom gewoon met die kleine bij jou en we gaan spelletjes spelen, wijn drinken en het gezellig maken. Dat verdien je! Oké?”

Ik stem schoorvoetend in en zo komt het dat ik vandaag met Roch samen op het balkon van mijn studentenwoning volledig in het oranje en met een halve fles wijn op stond te lallen.  De kleine Luca is voor de gelegenheid gestyled met een oranje pakkie en een oranje mutsje. Eigenlijk is het eindelijk weer eens écht gezellig. Tommy’s gemiste oproepen heb ik de hele week genegeerd en dit is het eerste moment van de week dat ik er even niet aan denk.

Terwijl we I Don’t Need A Man zingen en Rochella de keuken in duikt om nog een wijntje voor ons te pakken, leun ik over mijn balkon heen. Dan schrik ik. Daar loopt Tommy, maar hij is niet alleen… Hij loopt met een andere jongen én een meisje. En hij lijkt zich er totaal niet van bewust dat hij nu langs mijn huis loopt. WTF?!