Maud Nachtboek van Maud 20 apr 2020, 18:56

Leestijd: 6 minuten

#143 ‘Ik heb zin om die grijns van zijn gezicht af te slaan’

Maud is terug in Nederland na een maand lang in Thailand te zijn geweest. Tommy is niet te genieten omdat hij geen werk heeft en ook Maud heeft bar weinig te doen. Ze besluit zichzelf op te geven om les te geven en heeft een videocall met een wel heel knappe man die haar daarin begeleidt: Paulo. Maar ze vindt zijn app-contact net iets leuker dan ze zou willen. Tijdens een videocall met Jessie staat Rochella ineens voor haar deur. Ze ziet er slecht uit en vertelt dat Levi even bij haar weg is. Zelf trekt ze de slapeloze nachten ook nog maar slecht en ze weet niet meer wat ze moet. Ondertussen hoopt Rochella dat al die mannen als Joris en Paulo maar een bevlieging zijn voor Maud. „Jullie relatie mag niet stuk gaan, ga lekker een middagje met hem brainstormen!” Toch hangt Maud dezelfde middag nog met Paulo aan de lijn. Hij heeft een eerste leerling voor haar. En het online les geven kan beginnen… 

In mijn hoofd klonk het zo leuk: online lesgeven aan middelbare scholieren… Maar een week later zit ik zenuwachtig voor mijn scherm. Mijn eerste leerling is Davy, hij zit in de eerste klas van havo/vwo. Als hij zijn best kan blijven doen dan mag hij door naar het VWO en anders wordt het de havo.

„Wat is er mis met de havo? Niks toch? Mijn moeder zit de hele dag te zeiken dat ik mijn best moet doen, maar dat doe ik! Snap jij het?” De 14-jarige Davy doet hartstikke stoer, maar ondertussen zit hij toch maar braaf achter zijn computertje bijles te volgen. Hij had ook ergens in een steegje kunnen staan blowen met zijn vrienden. Na een lesje Engels geef ik nog les aan drie andere pubers. Stuk voor stuk geen makkelijke kids, maar het lesgeven gaat me beter af dan ik had verwacht.

Dezelfde middag krijg ik een nog een appje van Paulo. Hij heeft alleen maar lovende reacties van de kids gehad. „We zijn super blij met je! Van de week even bellen?” Ik stuur twee duimpjes terug. Hoe moeilijk het ook is ik probeer iets minder enthousiast op zijn berichtjes te reageren. Dat bellen is namelijk nergens voor nodig.

De woorden van Rochella hebben me wel aan het denken gezet. Tommy was er ook altijd voor mij in slechte tijden. Nu hij slecht in zijn vel zit, moet ik er ook voor hem zijn. Ik baal van mezelf dat ik zo egoïstisch ben geweest. Na een halfuurtje hardlopen heb ik allemaal nieuwe ideeën bedacht om hem op te vrolijken. Ik ga hem vanaf nu elke dag een kaartje te sturen. Daarna stuur ik hem een pikant fotootje van mezelf met de vraag: „Zie ik je vanavond?” Verrassend genoeg krijg ik gelijk een appje terug: „Tuurlijk lieverd, kan ik iets meenemen?” Ik laat hem weten dat dat niet nodig is want ik ga lekker voor hem koken. Er staat risotto op het menu, normaal maak ik alleen gerechten die binnen 30 minuten klaar zijn maar nu ik toch tijd over heb besluit ik om eens wat te experimenteren met mijn kookkunsten. En wie weet krijg ik Tommy vanavond wel zo ver om een creatief project op te zetten.

Tommy zou er rond half 7 zijn, maar om 7 uur is hij er nog niet. Hij is nooit te laat, Tommy is zo’n type die altijd te vroeg is. Als ik hem bel krijg ik direct zijn voicemail. En als ik ergens niet tegen kan zijn het mensen die niet opnemen. Ik krijg gelijk een naar gevoel in mijn buik. Mijn eetlust is verdwenen en in mijn hoofd hebben zich al allerlei scenario’s voor gedaan. Straks heeft hij het op het zuipen gezet? Misschien zit hij wel aan de coke? Of hij heeft onderweg een ongeluk gehad. Na een halfuur krijg ik een laf appje. „Sorry lief, ik voelde me niet lekker en ben even gaan liggen. Voel me nog steeds niet top. Ik ga weer verder slapen. Sorry schat. Bel je morgen. <3”

Ik probeer hem nog een keer te bellen. Hij kan dan wel ziek zijn, maar ik heb verdorie uren in de keuken gestaan!? Hij had op zijn minst toch even kunnen bellen? De tranen springen me in de ogen en ik weet van gekkigheid niet meer wat ik moet doen. Uit verveling probeer ik stuk voor stuk mijn broertje, Jessie en Rochella te bellen. Alleen mijn broertje neemt op. Hij was net onderweg naar mijn vader en deed heel kortaf. „Jij zou ook eens langs moeten gaan Maud.” Fantastisch! Nog een schuldgevoel erbij ook.

Door al dat gedoe krijg ik geen hap door mijn keel, maar ik vind het ook zonde om die risotto weg te flikkeren. Ik besluit op de fiets te springen en wat bakjes bij Rochella langs te brengen. Ze kan wel wat hulp gebruiken. Het liefst zou ik haar natuurlijk lekker bij haar op de bank gaan chillen, maar het lijkt me niets verstandig om dichtbij Luca in de buurt te komen.

Als ik voor Rochella haar deur sta, app ik haar dat ze even naar buiten moet komen. Tot mijn verbazing doet Levi open. „Hey, wat doe jij nou hier?!” Het floept er uit voor dat ik er erg in heb. „Ik kan Luca en Rochella toch niet in de steek laten?” antwoordt hij. „Ik had gewoon even wat rust nodig. Nu kan ik er weer volledig voor ze zijn. Ik kan beter vragen: wat doe jij hier?” Levi zegt het met zo’n geniepige grijns op zijn gezicht en die grijns zou ik het liefst van zijn gezicht slaan.

Niet veel later verschijnt Rochella in de deuropening. Ik moet zeggen dat ze er een stuk beter uit ziet dan vorige week, dus dat doet me goed. Hopelijk heeft Levi zijn terugkomst rust gebracht. Ik heb echt geen zin om met Levi erbij mijn verhaal over Tommy te doen. „Ik heb een nieuw recept gemaakt en ik had wat over, dus ik dacht misschien heb je nog trek!” Levi is duidelijk bezig met een slijmoffensief. „Jij bent echt te goed voor deze wereld Maud, ben je helemaal hier naar toe gefietst om dit langs te brengen? Wat lekker zeg. Kom even gezellig binnen!”

„Nou dat lijkt me niet verstandig he, jullie hebben een kleintje! Geniet er lekker van, ik moet gaan!” Nog chagrijniger dan dat ik al was stap ik op de fiets. God wat zou ik nu graag naar het buitenland willen gaan. Die woede blijft en ik besluit via een omweg langs het huis van Tommy te fietsen, ik weet niet eens waarom, maar mijn gevoel zegt dat ik het moet doen. Tommy woont midden in het centrum van Amsterdam, maar het is hier nog steeds doodstil op straat. Gek is dat he? Als ik bijna bij zijn huis ben fiets ik langs een coffeeshop. En net op dat moment zie ik een heel bekend spijkerjasje de shop uit stappen.. „Tommy?!”

Bekijk ook: #142 ‘Jullie relatie mag niet stukgaan door deze kutcrisis!’

Bekijk ook: #141 Ik had een stoffige oude man verwacht, maar niets is minder waar

Bekijk ook: #140 Dit is niet de persoon waar ik verliefd op geworden ben