Maud Nachtboek van Maud 6 apr 2020, 18:16

Leestijd: 4 minuten

#141 Ik had een stoffige oude man verwacht, maar niets is minder waar

Maud en Tommy zijn na bijna een maand in Thailand te zijn geweest weer terug in Nederland. De situatie is allesbehalve rooskleurig. Haar moeder heeft corona, maar maakt het naar omstandigheden gelukkig goed. Tommy is al zijn dj-klussen kwijt voor de aankomende zomer en is niet te genieten. Ook Maud zit zonder werk en tijdelijk zonder studie. Als ze een avondje doelloos zit te surfen, komt ze ineens iets tegen waar haar hart een sprongetje van maakt.. 

Dit is het: ik wil les gaan geven! Tijdens een test op de middelbare school kwam er al naar voren dat ik het onderwijs in moest gaan en nu ik geen werk heb wil ik mij graag nuttig voelen.. Ondanks mijn vakantie voel ik mij allesbehalve uitgerust. De situatie met mijn ouders is alleen maar verslechterd, mijn moeder woont tijdelijk ergens anders. En met dat anders bedoel ik het huis van haar nieuwe lover. Mijn vader heeft eindelijk hulp gezocht voor zijn beginnende alcoholprobleem, maar sinds die hele coronacrisis ligt de hulp van de maatschappelijk werker ook stil.

Via een Facebookpagina van mijn buurt lees ik over een initiatief waarbij ze vrijwilligers zoeken om kinderen extra bijles te geven. Binnen no-time typ ik een korte email en voor de zekerheid voeg ik mijn CV toe. Het voelt bijna als een officiële sollicitatie. Ik heb al maanden niet gewerkt en ik heb behoefte om mij weer nuttig te voelen.

Daarna ga ik een stuk hardlopen, want ook die oude hobby heb ik weer opgepakt. In Thailand heb ik genoeg gezeten en gedronken, dus ik kan ook wel weer wat beweging gebruiken. Als ik na het hardlopen mijn telefoon check heb ik al een mail terug van de zorgorganisatie. „Ha Maud, wat geweldig dat je ons wilt helpen. Heb je morgenochtend tijd voor een belafspraak? Groetjes, Paulo.” Zijn achternaam staat erbij en ik kan het niet laten om hem even op social media te stalken. Ik had een stoffige oude man verwacht, maar niets is minder waar.

De volgende ochtend om 10.00 uur hebben we een Zoom-meeting staan. Op een of andere manier had ik gedacht dat dit zonder video zou zijn, maar als snel krijg ik de melding of ik video wil activeren. Oops! Ik zat gewoon nog in mijn pyjama met verfomfaaid haar en zonder make-up. Binnen 1 minuut gris ik snel een trui uit mijn kast, gooi een plens koud water in mijn gezicht voor wat kleur, kam mijn haar en breng wat mascara aan. Quasinonchalant ga ik achter mijn bureau zitten en open de meeting.  Ik ben verbaasd als ik het gezicht van Paulo zie. Wat een knappe man! Hij heeft lichtgroene ogen, donkerbruin haar en ziet er uit alsof hij net terug is van vakantie. Ik word er helemaal zenuwachtig van.

„Sorry mijn telefoon stond op stil. Ik had je telefoontje gemist", ratel ik.  Paulo begint vervolgens enthousiast te vertellen over zijn project. Pas na anderhalf uur bellen hangen we op. We hebben het over van alles en nog wat gehad en het lijkt net alsof ik hem al veel langer ken.

Die middag heb ik afgesproken met Jessie. Nou ja niet echt natuurlijk, maar we hebben een Facetime-lunch/borrel gepland. Ik heb haar sinds Thailand niet meer gezien en we hebben heel wat bij te kletsen. Jessie is gestopt met haar studie en wilde eigenlijk een tussenjaar nemen. Ze had het plan om eerst veel te gaan werken en daarna voor een taalcursus naar Spanje te gaan, maar van dat plan is natuurlijk weinig meer over. Ik vertel haar over mijn ‘bijna-trio’ met Joris, over de ruzies met Tommy, de situatie met mijn ouders en het leuke gesprek dat ik had met Paulo. En dat laatste valt niet zo goed bij Jessie. „Maud heb je jezelf wel horen praten? Eerst vertel je uitgebreid over hoe graag je een trio had willen hebben met Joris en nu, je bent net een week terug, hoor ik je weer over een oudere man die je nog niet eens hebt gezien. Wat is er aan de hand? Hoezo ben je zo op zoek naar aandacht?”

Zo heb ik het nog helemaal niet bekeken en ik vind dat Jessie zwaar aan het overdrijven is. ,,Iedereen vindt het toch leuk om nieuwe mensen te leren kennen? We hadden gewoon een leuk gesprek, verder niets joh!!”

Na vier uur bellen hangen we op. Niet veel later gaat mijn deurbel. Ik ben verrast, want bijna niemand van mijn vrienden gaat de deur nog uit. Als ik open doe schrik me rot. Rochella staat voor mijn deur! Ze ziet eruit alsof ze weken niet heeft geslapen en heeft tranen in haar ogen…