Maud Nachtboek van Maud 23 mrt 2020, 18:01

Leestijd: 4 minuten

#139 Deze vakantie blijkt één groot fiasco

Nadat Maud’s trio met Tommy en Joris was mislukt, besluiten zij en Tommy af te reizen naar een eiland zonder wifi. Maud probeert Joris uit haar hoofd te zetten en dat lukt aardig. Eenmaal terug in de ‘bewoonde wereld’ staan de telefoons van Maud en Tommy roodgloeiend. De coronacrisis is de afgelopen dagen losgebarsten in Europa. Maud schrikt zich rot als ze een appje van haar moeder leest. Ook al is het bloedheet, Maud krijgt gelijk kippenvel bij het volgende appje: ‘Kun je mij a.u.b. terugbellen?

OMG, ik had het kunnen weten. Niet voor niets versliep ik mij tijdens Oud en Nieuw. Wat is 2020 een kutjaar zeg! We zijn nog niet eens drie maanden onderweg en ik ben er nu al helemaal klaar mee!

Tommy en ik wildem lekker gaan ontspannen op Koh Phangan, maar onze telefoon werd overspoeld met berichtjes vanwege de coronacrisis die inmiddels is losgebarsten in Nederland. Mijn moeder is positief getest op corona. Een collega van haar was met carnaval in Brabant geweest en daar heeft ze het vervolgens van gekregen. Ik FaceTime elke dag met haar en ze voelt zich redelijk goed, maar het doet mij pijn dat ik geen boodschappen voor haar kan doen. Mijn vader valt ook in de risicogroep, maar die neemt het allemaal niet zo nauw. En daar kan ik mij zo aan irriteren. Tommy is ook niet te genieten, want die is in één klap al zijn klussen voor de zomer kwijtgeraakt!

Hij had een paar boekingen voor Koningsdag, Het Amsterdams Verbond, Open Air, Solar… die zijn in één klap afgezegd. Hij heeft natuurlijk geen idee wanneer er weer festivals georganiseerd mogen worden. Ik heb eergisteren ook te horen gekregen dat ik voorlopig geen werk meer heb, want het café waar ik werk is ook dicht. Ik vind het vooral kut voor Tommy. Ik red mezelf wel. Met dat thuiswerken kunnen ouders vast een oppas gebruiken, dus ik heb maar snel wat oude oppasadres geappt.

Onze laatste dagen in Thailand verlopen heel anders dan ik had gedacht. In plaats van dat we uitslapen, zonnen, boeken lezen, cocktails drinken, eten, seksen, feesten en van de mooie zonsondergangen genieten zijn we alleen maar bezig om tickets te vinden. De spanning tussen mij en Tommy is enorm hoog en dan bedoel ik niet op seksueel niveau. Hier in Thailand merk je ook wel steeds meer wat voor invloed corona heeft. Het is een stuk rustiger op straat, maar de barretjes zijn nog wel open. Tommy en ik hebben vooral ruzie, ik had nog wel een week willen blijven, maar hij wil geen minuut langer meer in het buitenland zijn. „Kijk je het nieuws wel? Er wordt geadviseerd om zo snel mogelijk terug naar Nederland te gaan! Bovendien: als ik terugkom heb ik geen werk meer. Ik ga hier niet zitten luieren als mijn spaarrekening langzaam leegloopt.” Tommy is niet te genieten en na een paar dagen ziet hij dat gelukkig zelf ook in.

Het is voor het eerst dat ik hem zie huilen. Hij breekt volledig. „Sorry Maud, ik ben gewoon enorm gestrest. Ik had deze zomer voor het eerst allemaal toffe boekingen. Ik heb hier jaren van gedroomd en baal gewoon zo dat het niet doorgaat.” Maar het is niet het enige waar Tommy zich druk om maakt. Hij probeert zijn oma op Curaçao te bereiken, maar die krijgt hij al een paar dagen niet te pakken. „Ik ben gewoon bang Maud, ik wil niet dat jij of mijn ouders of wie dan ook ziek worden! Dit had onze droomvakantie moeten worden en het is tot nu toe één groot fiasco!”

Gek genoeg is na die uitbarsting van Tommy ook onze liefde nog sterker geworden. We hebben s ’nachts uren gepraat en ik begin me steeds beter te beseffen hoe ongelofelijk blij ik met deze jongen mag zijn. Ik snap niet dat ik een paar dagen terug nog aan een trio met Joris heb gedacht.

Uiteindelijk is het Tommy’s moeder gelukt om twee tickets voor ons te boeken, waardoor we als het goed is vandaag nog naar Nederland kunnen vliegen. Het was nog een heel gedoe omdat we niet via Dubai of Singapore konden vliegen. Ik heb Joris ook nog geappt, maar die heeft de afgelopen dagen niet gereageerd.

Eenmaal op het vliegveld is het uitgestorven. Er zijn bijna geen mensen en de mensen die er zijn lopen rond met een mondkapje. Eenmaal bij de douane staat er een lange rij. Gelukkig is er Airport Wifi. Als Tommy en ik bijna aan de beurt zijn hoor ik ineens dat mijn naam geroepen wordt. „Maud! Tommy!” Als ik mij omdraai kijk ik recht in de ogen van Joris. Hij ziet er gestrest en verhit uit. „Jongens ik heb een probleem. Ik mag niet terug naar Nederland. Ze testen iedereen na de douane op koorts en als je koorts hebt moet je verplicht twee weken hier blijven…”