Maud Nachtboek van Maud 3 feb 2020, 20:08

Leestijd: 6 minuten

#132 Slechte wifi is net zoiets als een slechte seksbeurt

Maud zou een maand naar Thailand met Tommy, iets waar ze heel erg aan toe is nu haar moeder zo gek aan het doen is. Ze heeft haar moeders nieuwe ‘vlam’ Willem ontmoet: die haar ma heeft opgedoken in de Panama. En ze is nog niet eens officieel uit elkaar met haar vader!Tussen Levi en Rochella gaat het ook al raar. Maud weet het allemaal niet zo goed meer en verheugt zich daarom des te meer op de vacay met Tommy: des te groter is de teleurstelling als blijkt dat Tommy niet mee kan omdat zijn paspoort niet meer geldig is. Nu moet Maud alleen naar Bangkok!

Zit ik dan, in mijn eentje op het vliegveld van Bangkok. ‘BANG’kok: het is alsof de naam al een voorbode was, want ik ben behoorlijk angstig at the moment. Hoe kan dit nou wéér gebeuren?! Eerst Jessie toen we naar Ibiza gingen, nu Tommy met paspoortgezeur… Ik moet denk ik voortaan een soort waarschuwingsdienst voor paspoortverlengingen verzinnen om ervoor te zorgen dat de mensen met wie ik op vakantie ga ook daadwerkelijk meekomen, in plaats van dat ik overal in mijn uppie beland.

Toen was het nog leuk, Ibiza. Dat was de tijd dat het nog pril was tussen Tommy en mij en ik met hem de hort op kon. Eigenlijk was die tijd alleen daar een zegen. Maar nu zit ik aan de andere kant van de wereld, in Azië, waar ik nog nooit eerder geweest ben. Ik weet helemaal niet wat ik moet doen of waar ik heen moet want Tommy heeft alles geregeld en ik wilde mij voor deze ene keer gewoon even laten meeslepen in het reisgedruis. Ik weet niet eens wat ‘goede wijken’ en ‘slechte wijken’ zijn, ik heb van tevoren geen hotels opgezocht en ik weet ook niet of je hier een taxi of het openbaar vervoer moet nemen als je het vliegtuig uit komt. Wat een oenig gedoe.

Verwoed probeer ik op mijn telefoon ergens wifi te krijgen, maar het enige openbare netwerk dat ik tegenkom doet alsóf er bereik is, maar wil geen enkele pagina laden behalve de ‘startpagina’. Kutzooi. Slechte wifi is net zoiets als een hele slechte orale seksbeurt: je bent verrukt als je eraan begint, maar uiteindelijk is de teleurstelling zo groot dat je liever had gehad dat de mogelijkheid zich helemaal niet had voorgedaan.

Ik besluit maar naar de bagageband te gaan en wacht daar op mijn backpack. Godzijdank rolt die wel de band op: ik zag mezelf ook alweer zonder bagage zitten, want als het ongeluk eenmaal begint…

Ik voel me écht heel kut. Het was de bedoeling dat ik tot rust zou komen tijdens deze vakantie, maar de afgelopen 12 uur heb ik alleen maar stress gehad en omdat ik begod niet weet wat dit land me te bieden heeft, voel ik me ook nog eens heel benauwd. Dat gevoel vertienvoudigt als ik naar buiten loop: een warme, doffe deken lijkt over me heen te vallen en zorgt ervoor dat ik even naar lucht moet happen. Om me heen stappen vakantiegangers in taxi’s of lopen kordaat een kant uit: iedereen weet wat hen te doen staat en ik heb nog steeds geen stap verzet.

Opeens voel ik de tranen over mijn wangen stromen. G*dver Maud, je kunt toch wel alleen door Thailand reizen? Half Nederland doet dat tijdens hun ‘tussenjaar’, waarin ze ‘op zoek gaan naar zichzelf’ (oftewel keihard feesten en voor het eerst seks op het strand hebben en daar vervolgens een soa van oplopen) en jij kunt niet eens het vliegveld afkomen?! Ik weet meteen wat me extra dwars zit, want dat was dus totaal niet de bedoeling van deze reis. Straks komt Tommy helemaal niet meer? Wat moet ik dan…

Jankend ga ik op een stoepje zitten. Ik doe mijn ogen dicht en wens dat ik zo wakker word uit deze boze droom waarin ik 0,0 plan heb. ,,Are you allright?” hoor ik opeens . Als ik mijn ogen open doe, zie ik een blonde jongen staan met een bezorgde blik in zijn blauwe ogen. ,,Eh, ja. Eh yes, I mean”, stamel ik.

,,Oh, je bent Nederlands, of niet?!” roept de jongen vrolijk. ,,Klopt ja”, antwoord ik en ik wrijf de tranen van mijn gezicht. ,,Wat is er aan de hand? Je bent in Thailand, dat is toch niet om te janken?”

Ik grinnik en leg uit wat er gebeurd is waardoor ik nu in tranen ben. De jongen blijkt Joris te heten en straalt zo’n laid back attitude uit dat ik direct voel dat ik rustig word. ,,Hey, dat is toch helemaal geen probleem?” antwoordt hij als hij mijn verhaal heeft aangehoord. ,,Het stikt hier van de Hollanders die aan het reizen zijn dus er zijn zat mensen die je kunnen helpen. En je kunt toch met mij mee naar het hostel waar ik slaap? Dan heb je in ieder geval een beetje een fijne plek om je reis te starten. Als je vriend komt dan kun je vanaf daar verder reizen. Let’s go!”

Zo komt het dat ik drie uur later in een hostel op mijn ‘eigen’ bed zit op een kamer samen met Joris en twee meisjes uit Spanje. Joris heeft me een beetje wegwijs gemaakt en direct uitgenodigd om die avond met zijn allen wat te gaan drinken. Ik weet nog niet zeker of ik daar behoefte aan heb, maar ben hem nu al eeuwig dankbaar voor het feit dat hij zich heeft opgeofferd als mijn begeleidend touroperator deze trip.

Ik plof op bed. Er is wifi in het hostel (wel alleen in de hoek waar mijn bed staat) en ik kan niet wachten om daar dankbaar gebruik van te maken. Als ik verbinding maak met internet zie ik dat ik 132 berichtjes op Whatsapp heb. Mijn god, ik kan ook geen seconden met rust gelaten worden hè?!

Als eerste open ik de berichten van Tommy. De eerste rits bestaat uit excuses en bezorgde berichten waarin hij aangeeft dat het hem super erg spijt en dat hij er alles aan doet om het op te lossen. Vervolgens zie ik dat hij waarschijnlijk binnen twee dagen mijn kant op kan komen. Opgelucht haal ik adem: dit wordt toch nog leuk.

Als ik terug wil typen krijg ik net op dat moment een appje binnen van mijn moeder. ‘Lieverd, bel me zsm. Het is belangrijk’, lees ik. Ik druk direct het telefoonicoontje in en binnen twee seconden neemt ze op. ,,Maud!” hoor ik mijn moeder roepen en aan haar stem hoor ik direct dat er iets aan de hand is. Ze huilt. ,,Maud… het spijt me dat ik je moet lastigvallen op je trip, maar er is iets heel ergs gebeurd…”