Maud Nachtboek van Maud 16 dec 2019, 19:00

Leestijd: 4 minuten

#125 Er zijn wat complicaties bij Rochella

Maud haar ouders gaan scheiden, maar tot nu toe heeft ze alleen het verhaal van haar moeder gehoord: haar vader is vreemdgegaan. Dan blijkt dat de vader van Maud helemaal niet wil scheiden. Hij is verscheurd van verdriet. Ze spreekt met tegenzin af met haar vader dat ze zal proberen om haar moeder een beetje over te halen. Als ze ’s nachts helemaal uitgeput ligt te slapen wordt ze gebeld door een onbekend nummer. Rochella stond op het punt van bevallen. Als een gek haast Maud zich naar het ziekenhuis, waar ze gelukkig ruim op tijd is voor de bevalling van Luca.

Wauw dit is dus liefde op het eerste gezicht! Ik voel een explosie van liefde door mijn lichaam stromen en de tranen blijven maar over mijn wangen rollen. Luca is zo mooi, lief, klein en schattig. En ik ben mega trots op mijn vriendin! Ze heeft niet gezeurd en is in een keer door gegaan.

Ik had wel gehoord dat bevallingen heftig zouden zijn, maar nu begrijp ik ook eindelijk waarom.  Maar alle clichés zijn waar, ik snap ineens dat mensen zeggen dat de geboorte van hun kind de mooiste dag van hun leven is. Ik hou gewoon al direct van dit kleine mensje. Luca is zo puur en klein. Hij heeft bruine oogjes en heel veel donker haar. Het is overduidelijk dat Levi de vader is. Zijn neus, haar, ogen, en vorm van gezicht, het is gewoon een mini-Levi.

En als Levi de navelstreng doorknipt zie ik hem ineens in een heel ander daglicht. Hij is mega verzorgend en lief tegenover Rochella. Ik had een paar maanden geleden niet eens verwacht dat hij bij de bevalling zou zijn. Tijdens de bevalling zag ik de paniek in zijn ogen, maar het lijkt wel alsof er daarna bij hem ook een instant oerkracht naar boven kwam. Hij lijkt ineens een geboren vader. Wie had dit gedacht?

Ik weet niet of Rochella dit wil, maar ik maak wat foto’s van dit kersverse gezinnetje. Rochella is helemaal in de wolken. ,,Je hebt het zo goed gedaan lieverd, zeg ik!”  Dit is het mooiste ooit fluistert ze. ,,Ik voel zoveel liefde Maud, het is alsof ik 10 xtc pillen tegelijk op heb.” Ik schiet in de lach en weer rollen de tranen over mijn wangen.

De verpleegkundige vraagt ons of we even de kamer willen verlaten omdat ze nog graag wat onderzoeken willen doen. Alleen Levi mag blijven. De verpleegkundige ziet de angst in mijn ogen. ,,Niet schrikken hoor, we gaan wat metingen doen bij Rochella en we gaan Luca wegen.

Tien minuten later komen Levi en een verpleegkundige naar buiten. ,,Luca krijgt een dikke tien! Alles zit erop en er aan, tien vingertjes en tien teentjes. Zijn gewicht is goed, net zoals zijn temperatuur.” Dan valt er een stilte. ,,Maar met Rochella gaat het iets minder goed. Er zijn wat complicaties. Haar bloeddruk is erg laag en het lijkt erop dat ze meer bloed is verloren dan normaal. En ze is volledig uitgescheurd…” Mijn mond valt open. De verpleegkundige komt dichterbij staan en slaat een arm om mij heen. ,,Rustig maar, dit komt heel vaak bij vrouwen voor bij vrouwen. Het is geen pretje, maar met een paar hechtingen merk je er niets meer van. We willen jullie vragen om nog even buiten te wachten. Jullie mogen over een halfuur weer bij Rochelle.”

Pff, ik snap ineens waar die uitspraak ‘wat een bevalling’ vandaan komt. ,,Een vriendin van mij had dit ook, dit komt vaker voor. En een lage bloeddruk zit bij ons in de familie. Kom we gaan even rustig zitten en wat te drinken halen.”

Ondertussen zie ik dat vijf gemiste oproepen heb. Vier daarvan zijn van mijn vader. Wat is er nou weer aan de hand vraag ik me hardop af? ,,Gaat het?” vraagt Levi bezorgd. ,,Ja, ja.. fluister ik.” Daarna loopt Levi naar buiten om een sigaretje te roken. Mijn vader blijft maar bellen en als ik drie oproepen voorbij heb lopen gaan, besluit ik toch maar op te nemen.

Het gesprek duurt langer dan verwacht, dus ik loop maar even naar buiten om te bellen. Het is zo stil in het ziekenhuis, ik wil niet zo’n luidruchtige irritante ziekenhuisbezoeker zijn. Mijn vader heeft ruzie met moeder en ze is al een uur te laat thuis van werk. Ik denk eigenlijk dat het allemaal mee valt, maar ik beloof hem dat ik haar direct zou bellen.

Als ik op hang valt mijn oog op een mat zwarte BMW die voor het ziekenhuis staat met een ronkende motor. Wat aso, denk ik nog. Als ik goed kijk zie ik wie er op de passagiersstoel zit. Het is Levi. Heh, wat doet hij in die auto? En wie is die vrouw achter het stuur??