Maud Nachtboek van Maud 2 dec 2019, 19:00

Leestijd: 5 minuten

#123 ‘Dan had je maar niet met die sloerie van werk moeten tongen!’

Maud is erachter waarom haar ouders willen scheiden: haar vader zou vreemd zijn gegaan. Dat is in ieder geval wat Maud’s moeder beweert en het is een boodschap waarvan Maud volkomen in paniek raakt. Haar vader? Die altijd eerlijk en loyaal is? Ze kan het bijna niet geloven! Maar Maud heeft nog meer aan haar hoofd. Ze heeft de babyshower van Rochella verpest. Haar vriendin kwam binnenlopen met Levi en zijn moeder. Maud was helemaal klaar met alle drama van Rochella en Levi en heeft dat ook duidelijk gemaakt! Volgens Tommy is het allemaal niet zo zwart/wit als Maud denkt en hij stuurt aan op een excuus. Net als Maud haar telefoon pakt om Rochella te bellen, krijgt ze zelfs een onverwacht telefoontje van haar vader. 

Ik heb mijn vader al een paar weken niet gesproken en ik heb zoveel vragen en verwijten dat ik niet weet waar ik moet beginnen. Daarom heb ik ervoor gekozen om hem maar gewoon even niet te spreken. ,,Moet je niet opnemen?” Hoor ik Tommy zeggen.

,,Het is mijn vader… ik bel hem later wel,” zucht ik. Tommy komt dichterbij zitten en pakt me stevig vast terwijl hij mij streng aankijkt. ,,Maud, ik wil me hier niet te veel mee bemoeien, maar ik weet dondersgoed hoe vervelend een scheiding kan zijn. Er zijn altijd twee kanten van een verhaal. Je ontwijkt je vader nu al weken. Waarom? Helpt het je? Bel hem gewoon terug, wat is het ergste dat er kan gebeuren?”

Nog voordat ik antwoord kan geven gaat mijn telefoon opnieuw. Het is weer mijn vader. Dat ongeduldige heb ik van hem. Het is duidelijk dat ik hem wil spreken. „Maud, ik mis je. Ik wil je graag spreken. Wanneer kom je weer eens deze kant op?” Ik leg hem uit dat ik voorlopig geen tijd hem om naar mijn ouders af te reizen. Mijn vader laat er geen gras over groeien. „Ben je morgenavond druk? Zal ik naar je toe komen?” ,,Dat is goed,” zucht ik.

Drie jaar ouder

Een dag later stond mijn vader op de stoep. Hij zag er drie jaar ouder uit met wallen van hier tot aan Tokio. Ik geef hem een dikke knuffel en we lopen naar mijn keuken. Hij wilde eigenlijk ergens uit eten, maar ik voel me niet zo lekker en had geen zin om uit huis te gaan. Dus ik heb zelf maar snel een maaltijd in elkaar geflanst. Als ik het eten op tafel neerzet, besef ik mij dat dit de eerste keer is dat ik alleen met mijn vader eet. Toen ik nog thuis woonde, is het vast weleens voorgekomen, maar sinds ik op mezelf woon heb ik nog nooit apart met mijn vader afgesproken. Gek. Is dit straks de toekomst? Of misschien neemt hij over een halfjaar zijn ‘nieuwe vriendin’ wel mee? Ik voel gelijk woede opkomen.

Ik moet zeggen dat mijn risotto best goed is gelukt. Toch krijgt mijn vader, die normaal twee borden opschept, geen hap door zijn keel. „Pap, we zitten nu al een halfuur aan tafel en je hebt nog niks over de scheiding gezegd, zullen we er maar gewoon mee beginnen.”

‘Ik wil niet scheiden’

Ai, scheiding was het verkeerde woord. Mijn vader barst in huilen uit. Shit, ik heb al moeite met huilende mensen, maar om je vader te zien huilen is wel next level triest. Ik voel me verdrietig en boos tegelijk, ik ben zo klaar met al deze problemen.  ,,Ik wil helemaal niet scheiden Maud! Ik hou zo ontzettend van je moeder, ik ben een fout begaan, een hele grote maar ik wil haar niet kwijt,” schreeuwt hij ineens uit.

Wat krijgen we nou? Ik was misschien net een klein beetje gewend aan het feit dat mijn ouders in scheiding liggen en nu wil mijn vader ineens niet scheiden. „Ja, pap dat had je moeten bedenken voordat je met die sloerie van je werk stond te tongen,” zeg ik meedogenloos. Ik voel de woede jegens het vreemdgaan van Jelle omhoogkomen. ,,Je hebt geen idee hoeveel verdriet je mama doet!”

Mijn vader begint een heel verhaal en beetje bij beetje begin ik zijn situatie te begrijpen. Mijn moeder was de afgelopen tijd absoluut niet makkelijk. Maar het vreemdgaan keur ik niet goed.

Ik had net zo goed niet kunnen koken, want mijn vader heeft welgeteld drie happen genomen. Als ik de borden naar de keuken breng komt mijn vader achter mij aanlopen. „Maud, ik wil je iets vragen. Wil jij alsjeblieft alsjeblieft met mama praten? Ze praat al weken niet met mij! Geen goedemorgen, geen slaap lekker. Niets. Jij bent de enige die misschien iets los kan krijgen? Alsjeblieft?”, vraagt hij. Ik zie de wanhoop in zijn ogen staan en tegelijkertijd voel ik me onder druk gezet. ,,Dit kan er ook nog wel bij,” sis ik. Eerst heb ik maanden lopen bemiddelen tussen Rochella en Levi en nu kan ik de scheiding van mijn ouders gaan redden. Tuurlijk wil ik niets liever dat ze bij elkaar blijven maar ik ben al dat gezeik van iedereen zo zat.

„Pap, jullie zijn volwassen mensen. Jullie moeten zelf leren communiceren, ik kan jouw problemen niet oplossen,” zeg ik. Ik schrik van de hardheid van mijn eigen woorden. „Maar mama komt vrijdag naar Amsterdam, ik zal kijken wat ik voor haar kan doen,” vervolg ik mijn verhaal. Daarna geef ik hem een dikke knuffel en stel ik voor om een avondwandeling te maken. De stad is al heel mooi versierd, en wandelen is goed voor je om te ontspannen.

We lopen heen en weer richting het Museumplein, ik vertel hem over mijn relatie met Tommy en de problemen met Rochella. En ik heb eigenlijk dat ik sinds tijden niet zo’n goed gesprek heb gehad met mijn vader.

Wakker door onbekend 06-nummer

Als ik thuis kom ben ik helemaal gesloopt van alle emoties. Ik ga even op bed liggen en val direct als een blok in slaap. Rond 05.00 schrik ik wakker van mijn telefoon. Ik herken het 06-nummer niet en druk het snel weg. Maar mijn telefoon blijft rinkelen. Na drie keer neem ik eindelijk op. ,,Spreek ik met Maud?” Hoor ik aan de andere kant van de lijn….