#115 Zou Rochella weer drugs dealen?
Maud heeft na twee weken weer eens afgesproken om bij te kletsen met Rochella. Eigenlijk wil ze vooral de slechte bedprestaties van Tommy bespreken, maar dan komt ze er achter dat Rochella veel grotere problemen heeft. Ze heeft weer contact met Levi! Haar ex die haar mishandelde en in drugs dealt. Rochelle heeft geldzorgen en ze wil eigenlijk wel een vader voor haar kind. Maud krijgt niet echt de kans om verhaal te halen, want tijdens hun afspraak staat Rochella ineens op: „Ik moet weg. Er is iets heel ergs. Sorry. Ik leg het later uit.”
„Kan ik nog iets voor je te drinken inschenken?” vraagt de uiterst vriendelijke ober. Ik kan zijn blije blik niet uitstaan en onterecht reageer ik mijn verbijstering en woede op hem af. „Nee, ik wil de rekening en snel graag. Weet je laat ook maar zitten. Hier; 20 euro is vast genoeg.”
Ik pak mijn tas en ren naar buiten om Rochella achterna te gaan. Haar buik is behoorlijk bol aan het worden en Rochella is daarom niet meer zo snel. Ik ben nog net op tijd om haar tegen te houden.
„Rochella wat is er verdomme allemaal aan de hand? Ik ben één week weg geweest en jij bent weer terug bij Levi? Waar ben je mee bezig? Ik wil je met alle liefde helpen, maar je moet wel eerlijk zijn.”
Ik weet niet of het zo slim was om tegen haar tekeer te gaan, want Rochella barst in huilen uit. „Jij snapt er ook helemaal niks van. Voor jou is het allemaal lang leve de lol. Vakantie hier, feestje daar… Het enige waar je je druk om hoeft te maken is slechte seks met Tommy, nou daar kom je ook wel over heen! Hoe denk je dat het voor mij is? Ik krijg straks een kind Maud! Ik heb geen huis, geen baan, geen geld, geen studie, niks! Is het dan echt zo gek dat ik een vader voor mijn kind wil? Ik lig elke nacht wakker van de geldzorgen! En ja Levi is geen lieverdje, maar hij kan mij financieel wel onderhouden en hij heeft een huis waar we met zijn drieën kunnen wonen.”
Wauw, dit zag ik even niet aankomen. Shit, ik voel me ineens een onwijze trut. Ben ik de afgelopen tijd dan echt teveel met mezelf bezig geweest? Ik had geen idee dat Rochella zoveel geldproblemen had en ik dacht dat ze samen met Zoë een huis had gevonden. Ik denk dat ik haar alleen maar verder weg jaag als ik terug ga schreeuwen, dus ik probeer haar een beetje tot rust te brengen.
„Je snapt het gewoon niet Maud! En kun je mij nu alsjebliéft met rust laten?! Ik moet ervandoor. Levi wacht op me.”
Verbouwereerd blijf ik achter. Ik besluit Jessie te bellen. Ik wil niet teveel kwijt over de situatie, maar Jessie geeft als advies dat ik Rochella maar beter niet teveel verwijten kan maken. „Ze weet zelf ook wel dat het niet slim is wat ze doen, maar het laatste waar ze op zit te wachten is een bemoeial die haar de les probeert te lezen. Niet dat jij een bemoeial bent, maar je snapt me. Probeer haar te helpen met praktische zaken. En zorg voor afleiding. Trouwens over afleiding gesproken! Hebben we al plannen voor ADE? Er zijn minimaal drie feesten waar ik naar toe wil, dus dat wordt sowieso weer ouderwets doorhalen!”
F*ck, ineens heb ik het! Ik wist het… „Sorry Jessie ik moet ophangen.”
Drugs! Het kan niet anders. Rochella is gewoon weer aan het dealen, daarom heeft ze weer contact met Levi. Het is de snelste manier om makkelijk geld te verdienen. En zeg nou eerlijk: wie verwacht er nou dat een zwangere vrouw met pillen en coke op zak loopt?! Die gore hond! Ik ben er heilig van overtuigd dat mijn voorgevoel klopt. Een vos verleert zijn streken niet. Hoe ga ik Rochella hier nou weer uit krijgen. Moet ik Levi nogmaals aangeven? Een anonieme melding maken? Haar ouders inschakelen?
Ik probeer eerst Zoë maar eens te bellen, maar ik krijg direct haar voicemail en ook mijn appjes komen niet aan. Vaag…
Om mijn gedachtes weer even tot rust te manen besluit ik te gaan hardlopen. Ik heb al veel te lang niet gesport en merk dat ik onrustig ben. Tijdens het hardlopen bedenk ik een plan om Rochella op de rit te krijgen. En oh god! Ik moet binnenkort ook maar eens een babyshower gaan organiseren.
Na een rondje Vondelpark ren ik de laatste 2 kilometer naar huis; dan heb ik er precies 5 kilometer opzitten. Best netjes! Als een hijgend hert sta ik gebukt voor mijn voordeur mij sleutel los te knopen van mijn schoenveters. Ik schrik op als er ineens iemand op mijn schouders tikt. „Dag Maud…” Als ik mij omdraai sta ik oog in oog met…