Maud Nachtboek van Maud 2 sep 2019, 17:57

Leestijd: 5 minuten

#110 De geile blik in zijn ogen is verdwenen

Als Tommy wordt aangehouden samen met de anderen terwijl hij veel te veel drank opheeft, denkt Maud dat de vakantie op Ibiza wel eens flink naar zijn grootjes kan zijn geholpen. Het blijkt mee te vallen: wonder boven wonder mag Tommy doorrijden. Naderhand lijkt het helemaal een droom van een vakantie te worden, als Tommy haar meevraagt naar een aparte avond in de Ushuaïa. Maar als ze net van plan zijn om ein-de-lijk die langverwachte wip te gaan maken waar Maud al zo lang naar uitkeek, gebeurt er iets heel k*ts: Jelle stuurt Maud een berichtje en Tommy heeft het gelezen. Wat er in staat? „Lieve Maud, ik heb goed nagedacht, ik ben een klootzak geweest. Het spijt me verschrikkelijk, ik wil je..”

Het spijt me verschrikkelijk? Wat spijt hem verschrikkelijk?! Dat hij net op het moment dat ik eindelijk weer een keer een goede wip ga krijgen het moment helemaal verkloot?!!

Ik ben écht woest, maar wil het niet aan Tommy laten merken. Straks zijn mijn kansen op een wilde avond helemaal verkeken als hij merkt dat het me ook maar iets doet. Maar als ik opkijk, zie ik dat het al te laat is. De geile blik in zijn ogen is verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor teleurstelling en irritatie.

„Tommy, het maakt niets uit hoor dit. Ik ben hem allang vergeten joh! Ik wil met jou zijn. Ik wil écht met jou zijn…” stamel ik. Tommy maakt een gek wuifgebaar met zijn handen. „Ik snap dat je dat zegt”, antwoordt hij „Maar ik kan in je ogen zien dat het je nog iets doet. Toen je die tekst las toen trok je helemaal wit weg Maud! Misschien zijn we veel te snel. Misschien had ik je veel langer de tijd moeten geven om even bij te komen van deze relatie.”

Ik voel een heel naar gevoel van onmacht in mijn buik nestelen. Godverdomme, dit was zó niet de bedoeling en zó niet eerlijk. „Tuurlijk doet het me iets! Ik heb hem weken niet gesproken en hij heeft me gekwetst Tom… Maar dat hoeft toch niet te betekenen dat wij onze avond moeten laten verpesten? Kijk waar we zijn. Ik wil niet dat hij het verpest. Ik wil jou! Nu!”

Hoe harder ik begin te schreeuwen, hoe belachelijker het klinkt. Tommy lijkt ook niet bepaald vatbaar voor mijn smeekbedes. In plaats van het onderwerp opzij te zetten en zich op mij te storten, trekt hij zijn shirt en slippers aan en rommelt hij in een tas. „Wat ga je doen?!” roep ik, iets gepikeerder dan ik eigenlijk zou willen. „Ik ga even weg”, mompelt hij, waarop hij naar de deur loopt en nog geen twee seconden later verdwenen is. Ik kijk verdwaasd naar de deur, draai me om en laat mezelf op bed vallen. Heel even ben ik te verbaasd om überhaupt iets te voelen, maar niet veel later stromen de tranen over mijn wangen.

Het is middenin de nacht als ik wakker schrik. Ik weet even niet waar ik ben, maar als de ruime kamer van de Ushuaïa vorm begint te krijgen zakt de baksteen van ellende weer terug in mijn maag en kijk ik verschrikt naast me. Geen Tommy. Shitzooi. Ik kijk op mijn telefoon. Het is half 2 ’s nachts. Ik moet in slaap zijn gevallen na mijn huilpartij op bed en heb ook niet meer gehoord dat hij terug is gekomen. Ondanks dat het buiten haast wel warm moet zijn, lopen de rillingen over mijn lijf. Het is koud in de kamer, waar de airco hard loeit. Ik pak een fles water en drink gulzig.

Ik begin ook een klein beetje kwaad te worden. Waarom laat hij nou helemaal niks aan mij weten en laat hij mij gewoon achter in deze hotelkamer?! Ik heb geen gemiste oproep, geen appje, niks! Niet om het één of ander, het is inderdaad een prachtige hotelkamer, maar ik zit toch liever met Jessie in een tweesterrenhotel dan hier in deze enorme luxe in mijn eentje.

Boos begin ik mijzelf aan te kleden. Pas als ik mij omdraai om mijn schoenen aan te doen, zie ik op het balkon een klein lampje. Een aansteker! Shit! Hij zit gewoon daar! Ik voel de baksteen uit mijn lichaam glijden. (Figuurlijk dan, want als dat echt zo was, had dat vast geen pretje geweest) en waggel naar de deur toe. Als ik die opentrek kijkt Tommy direct op. Ik kan aan zijn ogen zien dat hij gehuild heeft. In zijn handen heeft hij een dikke joint. Ik weet me geen houding te geven en plof zonder iets te zeggen naast hem neer.

Als we daar tien minuten zitten merk ik dat we eigenlijk allebei iets willen zeggen, maar het niet durven. Dan raap ik al mijn moed bij elkaar en probeer ik een begin te maken. „Tommy… Ik meende wat ik zei: ik wil verder met jou”, begin ik. „Maar je kunt niet van mij verwachten dat Jelle me niks meer doet. Het is allemaal zo snel gegaan. Hij heeft me écht gekwetst! Hoe zou jij het andersom vinden?!”

Nog voordat ik verder ga, onderbreekt Tommy mij. „Wacht Maud. Ik flipte om meerdere redenen”, begint hij. Wederom zie ik dat er tranen in zijn ogen verschijnen. „En ik wil eerlijk tegen je zijn. Ik ben in korte tijd heel erg veel om je gaan geven. Heel erg veel. Maar ik ben niet helemaal eerlijk tegen je geweest en toen ik dat berichtje van Jelle zag, dacht ik dat jij misschien ook niet helemaal eerlijk tegen mij was ofzo. Dat heeft mij even op mijn plek gezet. Maar nu wil ik wél eerlijk tegen je zijn. Ik moet je iets vertellen…