Maud Nachtboek van Maud 27 mei 2019, 17:59

Leestijd: 6 minuten

#96 De afgelopen drie weken waren een hel

Op Koningsdag ontspoort de boel volledig voor Maud. Ze ziet Jelle zoenen met Rottige Rosa, gaat vervolgens na een confrontatie met Jelle heel hard op haar b*k en bezeert daarbij haar knie. Én als klap op de vuurpijl belde Levi haar ook nog eens op: die had ergens horen vallen dat Rochella zwanger was. Tijdens dit hele proces wordt ze gesteund door een jongen die ze ontmoet had die dag. Omdat ze zijn naam niet onthouden heeft, werd hij omgedoopt tot ‘Zwart Jasje’. Ze weet nog altijd zijn naam niet, maar krijgt bij het afscheid wel een briefje met zijn telefoonnummer. En hoewel ze na die dag vooral heel erg toe is aan haar bed, staat opeens Jelle voor haar deur met een enorme bos bloemen. Zucht…

Ik heb hem zonder pardon weggestuurd. Hij kan een bos bloemen zo groot als de derrière van Kim Kardashian bij zich hebben; het interesseert me niet. Als je je vriend op straat, tijdens Koningsdag, betrapt op zoenen met een of ander oud wijf en dan ook nog concludeert dat hij over van alles heeft lopen liegen… Dan is je hart gebroken kan ik je vertellen. Daar kan geen bos rozen tegenop hoor. Dus ik heb de deur dichtgesmeten en op slot gedaan. Mijn huisgenoten zijn zelfs nog naar me toe zijn gekomen nadat Jelle al anderhalf uur voor de deur stond. Toch heb ik me sterk gehouden en het genegeerd.

Ondertussen – terwijl de alcohol uitwerkte en ik in foetushouding onder de dekens lag met mijn knuffel van jaren terug in mijn armen – voelde ik dat er van binnen een klein stukje dood ging. En dat mijn knie (die gekneusd bleek te zijn) focking veel pijn deed.

De afgelopen drie weken waren een hel. Ik heb elke oproep van Jelle genegeerd, ook Levi kon oprotten. Sterker nog: ik heb zijn nummer geblokkeerd zodat hij me niet óók nog lastig kon vallen met zijn gezeur. Schijnbaar heeft hij de handdoek in de ring gegooid want ik heb Rochella meerdere malen gesproken. Zij vertelde niets over een op hol geslagen Levi die achter haar aan zat of iets dergelijks.

Nou kan dat ook komen omdat Rochella vooral heel veel naar míj heeft geluisterd de afgelopen weken. Elke dag begon ik weer over Jelle en Rosa. Over dat ik niet begreep hoe dit heeft kunnen gebeuren. Over dat ik niet snapte dat iemand zó tegen me kon liegen. Iedere keer weer zie ik die twee zoenende hoofden voor me. Als twee walgelijk, kleverige slakken, verstrengeld in elkaar terwijl ze elkaars speeksel oplikken. En als ik het voor me zie, word ik zo beroerd dat ik spontaan begin te kokhalzen.

„Maud, stop hier mee. Je maakt jezelf gek”, zegt Rochella als ik er op een avond weer over begin. „Ik begrijp je”, zegt ze vervolgens iets liever terwijl ik met tranen in mijn ogen en mijn mond vertrokken voor me uit staar. „Maar je maakt het zo moeilijk voor jezelf. Probeer alsjeblieft één avond om die twee een klein beetje uit je hoofd te zetten. En éét alsjeblieft wat. Je bent vreselijk mager geworden. Het is het niet waard om jezelf te verhongeren hoor Maudje! Pizza is life!”

Ze heeft gelijk. Het vreemdgaan van Jelle heeft er niet alleen voor gezorgd dat elke dag voelt alsof ik moet afrijden in een auto die ontploft zodra ik een foutje maak (zo nerveus). Ook krijg ik geen hap door mijn keel waardoor ik in drie weken tijd denk ik al vier kilo ben afgevallen. En dat was met mijn figuur niet bepaald nodig, maar zélfs pizza verdraag ik niet. „Ik weet gewoon niet zo goed hoe ik vrolijk kan worden”, zeg ik tegen Rochella. „Hoe ik dat vreselijke KUTgevoel uit mijn buik krijg. Heb jij geen opties? En zeg geen pizza alsjeblieft, want ik moet al kotsen van het idee.”

„Je hebt die dag toch een hele leuke jongen leren kennen Maudje? Hij had zijn nummer aan je gegeven toch? Waarom app je hem niet?!", roept Rochella enthousiast. „Niet per se om iets stouts te doen ofzo, maar wellicht kun je wel een goed gesprek met hem hebben!”

Ze heeft gelijk, waarom ook niet? Ik voelde me goed bij Zwart Jasje en hij had niet voor niets zijn nummer gegeven. Wie weet kunnen we gewoon kletsen en voel ik me dan iets beter; als ik van een man hoor dat Jelle gewoon een lul is en ik hem moet laten stikken bijvoorbeeld. Voelt toch weer anders dan dat een vrouw het zegt. Ik pak mijn telefoon om hem een appje te sturen. Na vijftien verschillende openingszinnen, stuur ik hem: ‘Hey Zwart Jasje (ik weet je naam namelijk niet) alles kits? Ik wilde je nog even bedanken voor Koningsdag. Maar eigenlijk doe ik dat liever in het echt door je te trakteren op een goed biertje (en evengoed gesprek). Zin in?’

Binnen een paar seconden krijg ik antwoord: Hey Maud (want ik heb jouw naam wel onthouden). Hoe gaat het met je na die catastrofale Koningsdag? Maar dat kun je me beter uitleggen onder het genot van dat goede biertje. Over een uurtje bij De Pilsvogel? Groet, Zwart Jasje’

Voor het eerst in dagen voel ik dat de glimlach op mijn gezicht er niet op is geplakt, maar van binnen komt. ‘Topidee’ app ik terug nadat ik het appje aan Rochella heb laten lezen.

Nadat ik vliegensvlug met Roch door mijn kast ben gegaan, kwamen we op een casual (én sexy) outfitje uit. Nu snel door naar de Pilsvogel! Ik fiets door de stad en merk aan mezelf dat deze tactiek werkt: de afgelopen drie kwartier ben ik niet met Jelle beziggeweest omdat ik zo haastig op zoek was naar een outfit en de focus hierdoor verlegd werd. Dit wordt mijn redding. Ik voel het.

Als ik ben aangekomen zie ik Zwart Jasje al staan. Hij zwaait naar me, ik parkeer mijn fiets en zet hem op slot als mijn telefoon gaat. „Hey!” roep ik als Zwart Jasje dichterbij komt, ineens voel ik mijn telefoon trillen en pak hem mijn broekzak. Rochella, ze wil me denk ik veel plezier wensen met de date. „Momentje hoor”, zeg ik en neem de telefoon op.

Aan de andere kant van lijn hoor ik niets, stilte. Rochella is nergens te horen. Even denk ik dat ze me per ongeluk heeft gebeld, want het enige wat ik hoor als ik luister is gestommel en gekraak. Maar net als ik de telefoon wil ophangen, hoor ik een wanhopige Rochella huilen en schreeuwen: „Nee, kappen nou! Doe normaal!”