Maud Nachtboek van Maud 29 apr 2019, 17:49

Leestijd: 4 minuten

#92 En daar staat Rosa, te zoenen met mijn vriend

Maud en Rochella hebben het helemaal bijgelegd. Zoë en Rochella zijn bij hun ouders thuis geweest en die hebben beloofd om de zwangere Rochella te ondersteunen. Gek genoeg vraagt Rochella Maud mee op een minivakantie in mei, iets wat Maud niet helemaal kan rijmen met de huidige situatie van Rochella. Ze laat het een beetje en stort zich weer op haar relatie met Jelle, die – nu ze weet wie Rosa is – ook een stukje beter gaat. Maar als ze Jelle tijdens het paasweekend wil bellen, neemt die niet op. En als ze ziet dat ze een volgverzoek van Rosa heeft weet ze helemaal niet wat ze moet denken. Ze klikt door naar het profiel van Rosa en bekijkt haar story’s. En als ze bij de laatste story aankomt, ziet ze opeens haar eigen vriend de zee in lopen. Wat doen die twee samen?!

Ik heb er de hele week mee gezeten, maar wat ik er mee moet weet ik niet. Jelle en ik hadden het niet goed gemaakt en hij heeft mij vol overtuiging gezegd dat er helemaal niets is met Rosa, behalve vriendschap. We hebben uren gevreeën de laatste keer dat we elkaar zagen en het voelde alsof we elkaar voor het eerst betast hadden. Er kan toch niets aan de hand zijn dan?

Ik ben doodsbang dat als ik wéér over Rosa begin, Jelle wederom boos zal worden en misschien wel klaar is met mijn gezeik. Want ergens voelt het als zeiken, omdat ik ook niets concreets kan laten zien over mijn wantrouwen naar Rosa toe. En waarom zou ik Jelle wantrouwen? Hij heeft mij nooit iets aangedaan…

Hoewel het niet lekker blijft voelen, besluit ik om er die week maar niets over te zeggen. Tussen Jelle en mij gaat het immers weer top na die laatste vrijpartij waarbij we elkaar opnieuw ontdekt hebben. Ik maak plannen voor Koningsdag. Ik ben uitgenodigd om samen met Jessie en Jelle op een boot door de grachten te varen. Godzijdank is de boot overdekt, want met het voorspelde weer beloofd het niet veel goeds te worden. Maar wat heb ik er een zin in: met mijn favoriete mensen op een boot keihard feesten in de hoofdstad. Koningsdag is echt iets waar ik ieder jaar mega-erg naar uitkijk en sinds ik in de hoofdstad woon is het extra leuk geworden. Ik kan na die dag namelijk rollend mijn bed in, hoe fijn!

De avond voor Koningsdag besluit ik niets te doen, behalve met Jelle op de bank luieren en slechte films kijken. Als we middenin The Hangover 2 zitten, hoor ik Jelle zijn telefoon piepen. Hij maakt niet meteen aanstalten om hem te pakken, maar duwt me lichtjes van zich af en staat dan op. „Even naar het toilet”, zegt hij en met zijn telefoon in zijn hand wandelt hij naar de gang.

Een paar minuten later komt hij terug en ploft weer naast me. „Maud, het spijt me echt heel erg maar ik kan morgen niet mee op de boot”, zegt hij. Verbaasd kijk ik op. „Hoezo niet? We hebben dit toch al weken geleden afgesproken?!”, zeg ik een tikkeltje beledigd. „Ja, I know, maar mijn moeder appte mij net dat ze op de vrijmarkt gaat staan en hoe laat ik er ben. Ik heb per ongeluk een dubbele afspraak gemaakt. Ik heb al heel lang geleden gezegd dat ik haar zou helpen en ze heeft op mij gerekend. Is het anders goed als ik daarna kom?”

Ik voel mezelf rustig worden. Arme moeder van Jelle, hij is ook zo vergeetachtig. „Tuurlijk lief, ga haar maar helpen. Ik zie je wel als je klaar bent op de boot. We gaan rond 15.30 richting de Vijzelgracht, dus misschien kunnen we daar meeten? Dan is de grootste stress van de markt ook weg”, antwoord ik. Jelle kust me op mijn voorhoofd en kruipt tegen mij aan. „Lijkt me een goed plan.”

De volgende ochtend ben ik rond 12.00 uur al straalbezopen. We staan met ongeveer veertig man op de boot en uit de speakers wordt afwisselend house en top 40-muziek gedraaid. Hoewel het regent is de sfeer onwijs goed. De vlaggetjes op de wangen van Jessie en mij hangen echter wel al ergens op onze kin. We dansen en zingen.

„Kijk uit, een brug!", roept iemand als we bij een van de bruggetjes in Amsterdam komen. Gierend van de lach gaan Jessie en ik op de grond liggen, om tien seconden later weer op te staan.

Maar als ik op spring valt mijn oog op de kade, waar een koppeltje tegen een grachtenpand aan staat, heftig te zoenen. Mijn hart staat stil. Voor mijn gevoel wel 20 seconden. Ik herken dat shirt uit duizenden. Het is een shirt wat ik een keer aan hem gegeven heb, omdat ik het zo goed bij hem vond passen. En die haren herken ik ook. En het meisje met wie hij staat te zoenen trouwens ook. Rosa. Rosa, die dus staat te zoenen met mijn vriend.