Maud Nachtboek van Maud 11 mrt 2019, 20:00

Leestijd: 6 minuten

#85 ‘Je hebt een zwangere vrouw op straat gezet?!”

Maud’s broertje blijkt uiteindelijk achter het verrassings-Valentijnspakket te zitten. Als Maud en Jelle het ‘Valentijnsgezeik’ achter zich hebben gelaten en Jelle op de bank ligt te knorren, gaat zijn telefoon. Maud kijkt op het scherm en ziet een naam die haar direct de kriebels geeft, ondanks dat ze geen idee heeft wie het is: Rosa. Maud transformeert in een toprechercheur om uit te zoeken wie die Rosa eigenlijk is. Ondertussen irriteert ze zich steeds meer aan de zwangere Rochella die nog steeds niet uitvoert. Als Jelle een nieuwe foto op Instagram heeft gezet slaat Maud haar hart over. Er staat een hartje onder de foto. En de afzender kunnen jullie wel raden…

„Waarom plaatst een onbekende chick een hartje onder een foto van mijn vriend? Ja, die foto is een hartje waard, maar volgens mij ben ik de enige die een hartje mag plaatsen?!," roep ik naar Rochella die uiteraard nog steeds op de bank ligt. „Rustig nou, het is maar een emoji hè. Als het echt iets zou betekenen deed Rottige Rosa dat niet zo in het openbaar,” zegt ze. We hebben Rosa ondertussen gebombardeerd tot Rottige Rosa. Op de één of andere manier voelt het altijd fijn om mensen die ik niet mag een stomme bijnaam te geven.

„Ik ga hem nu bellen!” roep ik. „Ik ben er klaar mee. Ik moet weten wie die meid is!” Rochella trekt mijn telefoon uit mijn handen. „Nee, laat het gaan! Je maakt het hier alleen maar erger mee. Het is maar een reactie. Ze heeft hem niet ten huwelijk gevraagd. Chill een beetje.” Ondertussen zet ze een muziekje op mijn playlist met 90-00’s nummers. Toeval of niet; het tweede nummer dat komt is Roses van Outkast! Dat nummer heb ik vroeger grijs gedraaid, maar nu kan ik het niet aanhoren. „Zie je wel, het is een teken!”

Als Rochelle in bed ligt, duik ik weer in mijn rol van FBI-agent. Opnieuw scroll ik alle social media accounts van Rosa door. En tot mijn grote verbazing staat haar Instagram-account ineens op openbaar! De afgelopen week stond het profiel steeds op afgeschermd en kon ik dus geen foto’s bekijken. Het voelt alsof ik na lang gamen eindelijk een nieuw level hebt gehaald en de pot met goud heb gevonden.

Rosa schuwt Instagram niet. Ze plaatst net zoveel kiekjes als een gemiddelde influencer. Het klinkt misschien een beetje zielig, maar het voelt alsof ik een heilige code heb weten te kraken. Als een gek scroll ik al haar foto’s door. Ik moet toegeven dat ze een hele leuke kledingstijl heeft: stoer, maar ook vrouwelijk en niet zo standaard. Maar er is iets wat mij opvalt waar ik minder vrolijk van wordt: het is niet te geloven, maar Jelle heeft al haar foto’s geliked! Op zo’n typische foto waarbij Rosa in een zwarte outfit zogenaamd nonchalant staat te poseren voor een gekleurd muurtje heeft hij zelfs een reactie geplaatst. „Guapa, ziet er goed uit!” met daarbij zo’n rood dansend poppetje. Ik voel de woede omhoog komen. Bij mij plaatst hij nooit reacties. Bah! Jelle is ooit een maand in Barcelona geweest en nu denkt hij zeker dat hij vloeiend Spaans kan. Alles irriteert ineens als ik aan hem denk.

Als ik 293 foto’s verder ben heb ik geen enkele foto van Jelle en Rosa samen weten te spotten. Totdat ik kijk bij getagde foto’s. Ineens zie ik de ene naar de andere foto van de twee! Allerlei uitgaansfoto’s waar Jelle en Rosa toevallig steeds net naast elkaar staan. Mijn maag keert om. Als je de feiten naast elkaar legt is het misschien allemaal niet zo erg. Ze liken elkaars foto’s en staan met elkaar op de foto. Het zouden gewoon vrienden kunnen zijn, maar iets zegt me dat het meer is dan gewoon vrienden. En hoezo ben ik haar nooit tegengekomen met uitgaan?

Als ik op de klok kijk is het al 01.30 uur. Ik ben uitgeput van mijn researchactie en te moe om verder te zoeken. Ik probeer rustig te worden en nog wat muziek te luisteren.

De volgende ochtend word ik al vroeg wakker. Als ik op mijn klok kijk is het 06.30 uur. Ik ben direct klaarwakker als ik denk aan de reactie van Rosa. Rochella ligt nog te snurken. Ik ben dat gezaag helemaal zat. Het zal wel bij haar zwangerschapsklachten horen, maar ik ben verdomme geen hotel. Ook ik heb mijn rust nodig. Ik sta express heel luid op en smijt de deur net iets te hard dicht als ik naar de keuken loop. Kinderachtig, maar het kan mij niks schelen. Koffie is wat ik nodig heb en veel ook.

Ondertussen scroll ik weer naar Rottige Rosa’s Instagram en die van Jelle neem ik ook mee in mijn stalkergame. Kleine kans dat ze de afgelopen zes nachtelijke uurtjes iets hebben geplaatst, maar hey; een rechercheur zou trots op mij zijn. Uiteraard heeft mijn zoektocht geen resultaat. Ik zie Jelle vanavond en heb besloten dat ik het hem gewoon op de man af ga vragen, zodat ik hem recht in zijn ogen kan kijken. Ik moet weten wie dat meisje is. We hebben om 19.00 uur afgesproken. Die twaalf uur lijken ineens heel ver weg.

Als ik mijn tweede kopje onder het koffiezetapparaat vandaan haal, komt Rochella op haar dooie gemakje aansloffen. „Oh lekker doe mij ook een kopje, maar dan met melk,” zegt ze. Bij ieder ander was ik vast in de lach geschoten, maar Rochella’s toon zorgt ervoor dat ik ineen krimp van irritatie. Ze lijkt het de normaalste zaak te vinden dat ik haar op haar wenken bedien! „Hallo, het is hier geen hotel!” roep ik woedend. „Ik bied je onderdak, ik betaal bijna alle boodschappen en ik kook voor je. Dit deed ik met liefde, want je bent een vriendin, maar dit gaat te ver! Ik werk keihard om de huur te betalen en jij profiteert ervan alsof je in een hotel woont. Ik geef om je en ik vind het gezellig, maar je bent zwanger: er mankeert niets aan je handen. Ik wil dat je je spullen pakt! Ik ben er klaar mee!’’ Woedend storm ik de badkamer in.

Als ik nog op tijd voor college wil zijn moet ik opschieten, dus ik haast me door mijn spullen bij elkaar te zoeken. Als ik terug in mijn slaapkamer ben is Rochella al weg. Haar spullen liggen er nog. Ze zal vast ergens koffie zijn gaan halen. Geen idee waar ze is, maar oh wat heb ik het gemist om gewoon mijn kont te kunnen keren in mijn eigen kamertje. Ik kan niet wachten tot ze écht vertrokken is.

Onderweg naar college bel ik Jessie. Als ik mijn hart lucht over Jelle en die Rottige Rosa, begint ze te lachen. „Ken je dat liedje Sweet but Psycho? Dat ben jij Maud. Je kent Jelle toch? Het is vast niets. Je maakt je veel te druk!” zegt mijn beste vriendin. Op een of andere manier kan Jessie mij wel geruststellen. We krijgen de slappe lach over mijn stalkactie. Maar als ik haar vertel over de ruzie met Rochelle verandert haar grappende toon direct. „Maud, je hebt wat?! Je hebt een zwangere vrouw op straat gezet?!”