Maud Nachtboek van Maud 18 feb 2019, 19:00

Leestijd: 4 minuten

#82: Straks zit er een seksspeeltje in die doos?!

Rochella is zwanger van Levi en Maud kan het bijna niet geloven. Toch zal ze wel moeten, want het is de bittere waarheid: net als het feit dat Rochella nog altijd bij haar in haar kamertje woont en geen klap uitvoert. Dat is misschien nog wel waar Maud zich het meeste zorgen om maakt. Ze confronteert Rochella met haar zorgen en hoewel Maud haar niet helemaal gelooft, belooft Rochella haar beterschap. Als ze samen een avondje Netflix hebben gepland en Maud net de fles alcoholvrije wijn opentrekt gaat de bel. Er ligt een grote witte box op de stoep, met een roze kaart waar met koeienletters ‘Voor Maud’ op staat!

Verbouwereerd neem ik de doos mee naar boven, waar Rochella op bed klaar zit met twee ingeschonken glazen. „Huh, wat heb jij daar nou?” vraagt ze nieuwsgierig, terwijl ze de glazen aan de kant zet en opstaat. Kutzooi. Dit is duidelijk een Valentijnscadeau dat net iets te vroeg binnen is gekomen. Straks heeft Jelle me iets gegeven wat ze helemaal niet mag zien. Staat dat kaartje vol met woorden die echt alleen voor mij bedoeld zijn, of zit er iets in die doos wat heel gênant is! Maak ik het open en zit er een seksspeeltje in. Of een buttplug met de boodschap ‘Ik wil een keer iets nieuws proberen’. Ik lach hardop bij dat laatste idee.

„Heel even hoor”, zeg ik tegen Rochella terwijl ik mij wegdraai. Maar als ik de kaart open staat er enkel: ‘Voor de liefste Maud’ geschreven. Niets gênants of heel persoonlijks, gewoon lief. Het is een kaart die online besteld is. Ik maak de doos open en zie daar mijn favoriete luchtje ingepakt, samen met een klein teddybeertje en een doosje bonbons.

„Najá, wat schattig!” kirt Rochella die het toch niet kon laten om even over mijn schouders mee te koekeloeren. „Die Jelle is wel stapelgek op jou hè, of niet soms?” Ik grinnik verlegen en stop de spullen en de kaart terug in de doos. „Ja, ik geloof het wel. Nu moet ik ook maar iets leuks verzinnen met Valentijnsdag”, antwoord ik, voordat we ons eindelijk op de documentaire storten.

Twee dagen later is Valentijnsdag aangebroken. Ik heb dagen lopen piekeren over wat ik Jelle deze keer zal geven, maar heb besloten dat ik het toch aan ga pakken zoals veel vrouwen doen: door mijn lichaam verpakt in een mooi lingeriesetje in de strijd te gooien. Dat is toch iets waar alle mannen blij van worden (en het is ook nog eens lekker goedkoop, want na de feestdagen is het mij nog altijd niet gelukt weer wat geld bij elkaar te sprokkelen. Twee vliegen in één klap!).

Jelle en ik hebben ’s avonds afgesproken en als hij appt dat hij eraan komt fietsen, doe ik snel wat waxinelichtjes aan. Als ik qua tijd bijna zeker ben dat hij zo voor de deur staat, ren ik snel naar beneden, zet de deur op een kier en ren weer naar boven. Ik leg mezelf in een wulpse houding op bed en wacht tot de deur opengaat. Dat gebeurt inderdaad niet veel later.

Ik kijk Jelle met een zwoele blik aan, terwijl hij met open mond snel een tasje aan de kant zet. „Kleed jij je maar eens heel snel uit, lekker Valentijnsdier van me”, giechel ik. Dat laat Jelle zich geen twee keer zeggen. Hoewel hij normaal heel laidback en soms zelfs een tikkeltje sloom te noemen valt, heeft hij binnen een paar seconden zijn shirt en broek uit en laat hij zijn boxer zakken. Cupido’s liefdespijl staat in ieder geval strak gericht, ahum. Schieten maar!

Een kwartiertje later hijgen we uit op bed. Het lingeriesetje ligt ergens op de hoek van mijn matras en de pijl van Cupido is weer veilig opgeborgen in zijn voorraadzak zegmaar. Jelle aait mij over mijn rug.

„Ik heb ook een cadeautje voor jou”, zegt hij zachtjes. „Ook?” zeg ik verbaasd, maar Jelle lijkt mijn verbazing niet op te merken. Hij loopt richting het tasje, pakt het en geeft het aan mij. In het tasje zit een cadeautje, netjes ingepakt met een strik eromheen. Als ik het pakje openmaak valt mijn mond open van verbazing: het is mijn favoriete luchtje.

„Maar liefje… je hoeft me toch niet twee keer dat luchtje te geven gek?! Met eentje doe ik sowieso al een jaar!”

„Twee keer?” Jelle kijkt me niet begrijpend aan. En dan valt het kwartje: het cadeau van twee dagen eerder was dus niet van Jelle. Maar van wie dan wel?!