Maud Nachtboek van Maud 11 feb 2019, 19:00

Leestijd: 5 minuten

#81 ‘Ik ben je slaafje niet!’

Sinds de relatie van Rochella is verbroken slaapt ze bij Maud. Levi is langsgeweest bij Rochella en heeft haar achtergelaten met een bloedlip en wat blauwe plekken. Rochella is compleet overstuur en Maud is razend. Als ze er op aandringt om aangifte te doen, blijkt Rochella de nodige geheimen te moeten opbiechten. Niet alleen Levi heeft dingen gestolen ook Rochella heeft de nodige spullen gestolen van verschillende mensen. En als klap op de vuurpijl blijkt ze ook nog zwanger te zijn van Levi. Ze is acht weken zwanger en wil het kindje absoluut niet weg laten halen.

Rochella is zwanger van Levi. Ik kan het zelf nog maar nauwelijks bevatten, maar Rochella lijkt het voor nu al aardig een plekje te hebben gegeven. Het klinkt misschien gek, maar ik vind het nog moeilijk om blij voor haar te zijn. Rochella zit op een roze wolk, maar ik zie vooral donkere wolken voorbij komen. Waar gaat ze straks wonen? Waar gaat ze alles van betalen? Hoe gaat ze het doen met haar studie?

Rochella woont nog steeds bij mij en ik moet zeggen dat het mij een beetje begint op te breken. Mijn kamer van 9 vierkante meter is gewoon veel te klein voor twee personen. Rochella is ook al een week niet naar college gegaan omdat ze nog steeds last heeft van zwellingen in haar gezicht en ze bang is om Levi tegen te komen. Ze mag mijn aantekeningen gebruiken, dus opzicht mist ze niet zoveel. Het begint mij alleen tegen te staan dat Rochella denkt dat ze in een hotel woont. Als ik uit mijn werk of van college kom, ligt ze vaak met een dekentje op de bank naar een serie te kijken. Ze heeft nog geen één keer boodschappen gedaan of überhaupt een maaltijd gefabriceerd. Ze zou zo een zus van de Prinses op de Erwt kunnen zijn.

Over de Prinses op de Erwt gesproken, het lijkt wel alsof Rochella een winterslaap doet. Ik snap heel goed dat ze veel wil slapen nu ze zwanger is, maar ze ligt al om 21.00 uur in bed en snurkt als een gek. Mijn huisgenoot dacht laatst dat ik een beroerte had gekregen in mijn slaap, maar het was Rochella haar gesnurk. Mijn roomies zijn de laatste tijd sowieso een stuk mondiger geworden. Ik kan het ze ook niet heel erg kwalijk nemen. Rochella neemt iedere ochtend een halfuur de tijd in de badkamer, ze laat overal kopjes slingeren en is te beroerd om ook maar iets op te ruimen. En ik krijg overal de rekening voor!

Gelukkig heb ik in het weekend mijn rust gevonden bij Jelle. Ik kon bij hem slapen en ik was even vergeten hoe leuk Jelle ook alweer is. Rochella neemt onbewust zoveel tijd in beslag dat ik eigenlijk vergeet dat ik nog een soort van relatie heb met mijn ex heb. Jelle is begin februari begonnen met een nieuwe studie en daardoor zelf ook een stuk drukker, maar dit weekend hebben had hij alle tijd voor mij. Zaterdag zijn we samen met Jessie en wat vrienden van Jelle uit geweest naar De School. De rest van het weekend hebben we vooral in bed doorgebracht. En ja; we hebben het veilig gedaan. Ik ben nu extra voorzichtig.

Vanmiddag heb ik Rochella meegenomen voor een lunch. Nieuwe week, nieuwe kansen. Ik vond dat ze er even uit moest, maar ik wilde ook voorzichtig aankaarten dat ze op zoek moet naar een nieuwe woonruimte. Het is gewoonweg niet te doen om een betaalbare woning te vinden in Amsterdam en ze kan die zoektocht beter zo snel mogelijk in gang zetten. Maar volgens Rochella komt het wel allemaal goed. ,,Ik ken genoeg mensen joh. Volgende week plaats ik een oproepje en je zal zien dat ik zo iets gevonden heb. Maar ik vind het eigenlijk nog wel even gezellig bij jou. Je wilt me toch niet weghebben?”

Ik sta versteld van Rochella haar opmerking. Ik wil er voor haar zijn, maar ik heb ook mijn privacy en tijd voor mezelf nodig. ,,Roch,” zucht ik. ,,Ik maak me gewoon zorgen om je. Ik wil je helpen, maar ik weet niet hoe. En ik merk dat ik ook tijd voor mezelf nodig heb. Je bent altijd welkom, maar zal ik je helpen met het zoeken naar een woning. En hoe ga je het doen qua geld en studie? Heb je je ouders eigenlijk al op de hoogte gesteld? En ik ben je slaafje niet, het valt me op dat je nooit boodschappen doet en bijna nooit iets opruimt.”

Rochella begint zenuwachtig op haar stoel te wiebelen, terwijl ze haar handen om haar buik gevouwen heeft. ,,Maud, het komt allemaal wel goed. Ik heb nog zeven maanden he! Geef mij gewoon wat tijd. Mijn ouders ga ik het dit weekend vertellen en dan blijf ik daar ook gelijk een weekendje slapen. Dan heb jij even rust. Deal. En ik zal minder troep laten slingeren. Sorry Maud.” Ik vind het moeilijk om Rochella volledig te vertrouwen. Het zou niet de eerste keer zijn dat ze liegt.

Het lijkt wel alsof mijn zwangere vriendin mijn onrust ruikt. ,,Kom we gaan lekker naar huis. Ik wil die docu van Fyre Festival nog zien. Dan halen we onderweg wat lekkere hapjes en dan maken we er een echte meidenavond van?” Als ik bij de AH to go kassa sta om onze proviand voor de Netflix-avond af te rekenen is het Rochelle die ineens haar pinpas trekt om te betalen.

Eenmaal thuis blijkt dat we het huis voor onszelf hebben. Mijn huisgenoten zijn de hort op en Rochella en ik kunnen er een bonte avond van maken. Net als ik de fles alcoholvrije wijn opentrek gaat de bel.

Ik ren in mijn pyjama naar beneden. Als ik de deur open doe, staat er een grote witte box op de stoep. Bovenop ligt een roze kaart waar met koeienletters ‘Voor Maud’ op staat. Wat is dit nou weer voor iets leuks?