Maud Nachtboek van Maud 4 feb 2019, 19:00

Leestijd: 4 minuten

#80 ‘Ik heb een paar keer spullen gestolen’

Als Maud na een steamy nacht met Jelle thuiskomt, is haar hele kamer overhoop gehaald en treft ze Rochella aan met een blauw oog en gezwollen lippen. Levi is langsgeweest en die bleek niet blij. Rochella is hem geld schuldig en heeft nog pillen van hem. Het geld is veel; zo’n 500 euro. Rochella is compleet overstuur. Maar als Maud aangifte wil doen met haar, raakt ze zo mogelijk nog meer in paniek. ,,Maud je snapt het niet. Ik wil geen aangifte doen. Het kan niet. Ik moet je iets vertellen…”

Ik begrijp het niet. Rochella laat die zak van een vent toch niet wegkomen met mishandeling? En hij is ook nog eens dealer! Die jongen moet gewoon achter slot en grendel verdwijnen. ,,Maud… je snapt het toch wel? Ik heb ook gewoon meegedaan aan dat dealen he?! Ik heb al dat geld wat we ermee verdienden met veel plezier gebruikt voor mooie kleding, tassen, schoenen en etentjes. Ik ben zelf bijna net zo schuldig, al heb ik Levi nooit geslagen. Maar ik heb wel…”

Rochella is even stil. Ze kijkt me met angstige ogen aan. ,,Wat is er Rochella? Je kunt me alles vertellen. Ik zal het niet doorvertellen. Maar er kan toch niets zó ernstig zijn dat jij hier geen aangifte van kan doen. Please, zeg het mij gewoon!”

,,Ik heb spullen gestolen van mensen. Een paar keer”, zegt Rochella zachtjes. Ze durft duidelijk niet verder te praten. Ik weet niet waarom, maar het verbaast me niets. ,,Ga door”, zeg ik kalm in de hoop haar aan te moedigen het hele verhaal te doen. Het helpt; ze gaat door met haar verhaal. ,,Ik heb al eerder in deze situatie gezeten en heb toen wat spullen gestolen. Bij het kickboksen, toen ik even naar de wc ging en de anderen aan het trainen waren heb ik twee telefoons gestolen. En tijdens het uitgaan, omdat ik vaak achter de dj booth kan komen doordat ik door Levi veel mensen ken heb ik ook een paar keer uit tasjes wat spullen gehaald. Die heb ik doorverkocht. Straks herkennen ze me van een foto of iets dergelijks.”

Ik heb het idee dat het niet het enige is waar Rochella zich druk om maakt. ,,Roch, als je het uitlegt, áls ze er al achterkomen, zullen ze dit begrijpen. Dan komt het goed.” Toch lijkt Rochella niet overtuigd. Ze zit erbij als een geslagen puppy. Letterlijk, aangezien haar lip steeds dikker lijkt te worden. ,,Ik kan het echt niet Maud…” piept ze.

,,Of is er nog iets waardoor je geen aangifte wil doen?” vraag ik voorzichtig. Rochella wordt rood. Ze wiebelt op de bank en begint zachtjes te huilen. Dan piept ze iets wat ik niet kan verstaan, over een wang ofzo.

,,Wat zeg je lieverd?” vraag ik vriendelijk. ,,Ik ben zwanger…” piept Rochella iets harder, maar hard genoeg om te verstaan. Ik voel mijn hart een slag overslaan. Het is godzijdank niet mijn buik deze keer, maar ik weet natuurlijk hoe Rochella zich voelt. Al was ik toen niet eens zwanger. En zij is dat wel.

,,Hoe lang al?” piep ik terug. Ik merk dat ik zelf de stem van een geschrokken hamster heb aangenomen sinds een minuut. ,,Een week of acht”, zegt Rochella zachtjes. ,,En ik wil het houden. Ik heb drie jaar geleden een keer abortus moeten plegen en het was het meest verschrikkelijke wat ik ooit heb meegemaakt. Ik wil dat nooit meer meemaken en nu ben ik zwanger… van dit zwijn. En ik heb mijn pil gewoon geslikt! Ik denk dat hij niet goed werkte nadat ik een keer heb overgegeven. Ik voel me zo stom Maud! En ook zo gelukkig… Maar ik wil eigenlijk geen kind met deze man. Wat moet ik nou doen?!”

Voor het eerst in een hele lange tijd heb ik écht geen flauw idee wat het antwoord hierop is. Rochella is 20 jaar, ze heeft nog geen diploma, ze is zwanger van een drugsdealende mishandelaar en ze wil het houden. Ik meen het: ik heb géén idee wat ze moet doen.