Maud Nachtboek van Maud 12 nov 2018, 21:15

Leestijd: 5 minuten

#68 Er zit een zakje vol met XTC pillen in mijn tas

Maud is nog maar net bijgekomen van het feit dat Rochella GHB in haar drankje heeft gedaan, of er staan alweer heel wat bizarre situaties op haar te wachten. Zo voert ze eindelijk een gesprek met Levi (hij blijkt niets te weten van de seksvideo), kust ze met Jelle en als klap op de vuurpijl geeft Rochella toe dat ze drugs dealt.. 

Ze verkoopt dus drugs. Rochella dealt. Als ik aan drugsdealers denk, dan denk ik aan van die vage gasten die veel te hard rondscheuren op scooters. Misschien naïef, maar ik had niet verwacht dat zo’n knappe en slimme meid als Rochella zich bezig zou houden met van die grimmige zaken. En dan doet ze het ook nog eens samen met Levi. Ik heb mij zo vergist in die jongen.

Er poppen honderd vragen in mijn hoofd op, maar echt veel tijd om ze te stellen heb ik niet. Onze werkgroep begint en we moeten een uur lang naar presentaties luisteren van andere studenten. Met mijn hoofd zit ik de hele tijd bij Rochella. Waar zou ze dan in dealen? Wiet? Nee dat lijkt me niet. XTC? Coke? Of straks dealt ze in GHB. Of misschien verkoopt ze het allemaal wel…

Ik zit gelukkig een beetje achterin de zaal, dus het valt niet op dat ik de hele tijd op mijn telefoon zit. Ik heb al tig conceptberichtjes aangemaakt in WhatsApp om dit verhaal aan Jessie te sturen, maar toch durf ik ze niet te verzenden. Ik ben bang voor haar reactie ofzo. Ondertussen zit ik op allerlei drugsfora informatie te zoeken over hoe je kunt dealen. Waar haal je die troep en hoe gemakkelijk gaat dat? Het ergste vind ik misschien nog wel dat ze er zo laconiek over doet. Ze doet het voorkomen alsof ze in Tupperware-bakjes handelt. Rochella zit aan de andere kant van het lokaal maar ik voel dat ze de hele tijd contact probeert te zoeken. Ik negeer haar blik volledig. Ik weet niet wat ik hier mee aan moet.

Ondertussen ben ik verdwaald op de Instagram van Rochella. Geen idee waarom, want ik zal heus geen foto’s vinden waarop ik zie dat Rochella met een zak coke in haar hand in een steegje staat te dealen. Maar in mijn rol van Sherlock Holmes probeer ik toch iets van een aanwijzing tegen te komen. Nu ik weet waar Rochella haar geld vandaan haalt, bekijk ik haar foto’s heel anders. Ineens begrijp ik waar ze al die dure kleding vandaan tovert. En het verklaart waarom ze altijd naar de duurste restaurants kan, verre reizen maakt en ook nog eens elke week naar de kapper en nagelstyliste gaat. En ik maar denken dat ze rijke ouders had. Af en toe wou ik dat ik wat minder naïef was.

Totaal verzonken in mijn gedachten, zie ik ineens een berichtje verschijnen op mijn telefoon. Jelle zijn naam staat erbij en er gaat gelijk een vonkje door mijn lichaam. ,,Maud! Hoe is het? Wat doe je vanavond? Zin om samen te eten?”

Ik kan niet ontkennen dat Jelle al dagenlang in mijn hoofd zit. Ik heb de avond dat we hebben gekust wel honderd keer opnieuw laten afspelen in mijn gedachten en ik heb het natuurlijk uitvoerig met Jessie besproken. We hebben het van de week weer goedgemaakt. Ik heb haar nodig en wil mijn verhaal aan iemand kwijt die mij niet veroordeeld. Al heb ik het idee dat Jessie nog steeds #teamSam is. Sam heb ik gister trouwens proberen te bellen, maar ik kreeg direct zijn voicemail. Ik zal het vanmiddag nog een keer proberen, want ondanks dat Jelle toch on top of my mind is wil ik wel weten hoe het met Sam gaat.

,,Zin om samen te eten?” Ik maak een printscreen en stuur mijn berichtjes door naar Jessie. Mijn bff reageert gelijk en ook nog eens positief. ,,Deal, ik doe de boodschappen. Jij kookt,” stuur ik terug aan Jelle. Jelle is normaal altijd sloom met reageren maar ik krijg gelijk een berichtje terug. ,,Niet nodig. Ik heb alles al in huis. 19.00 bij mij.” Jelle heeft kennelijk een huis gevonden? Een paar seconde later stuurt hij een locatie door. ,,Je moet even hard aanbellen, want mijn bel doet het niet goed.” Als ik de locatie mag geloven woont Jelle tegenwoordig in De Pijp. Ik ben heel benieuwd wat ik vanavond kan verwachten. Kan ook zomaar zijn dat hij mij alsnog meeneemt naar de McDonalds. Daar zie ik hem ook wel voor aan.

We appen nog wat heen en weer en zonder dat ik er erg in heb is de werkgroep voorbij gevlogen. Ik blijf nog wat langer hangen om wat vragen te stellen aan onze docent. Volgende week moet ik zelf presenteren en stiekem hoop ik zo tijd te rekken en Rochella te ontwijken. Het lijkt wel of Rochelle ruikt wat ik van plan ben. Want voordat ik het weet staat ze in mijn nek te hijgen. ,,Maud, ik wacht buiten op je!”

Mijn docent is gelukkig altijd erg lang van stof. Ik hoop zó dat Rochella gewoon al naar huis is gegaan! Ik moet even goed bedenken hoe ik dit tactisch ga aanpakken. Bij types als Rochella is het maar beter om op je hoede te zijn. Daar ben ik in ieder geval wel achter.

Helaas, zodra ik de collegezaal uitloop staat Rochella al als een blij ei te springen. ,,Verrassing!’, roept ze terwijl ze een Bijenkorf-tasje in mijn handen duwt. ,,Maak thuis maar open schat, maar doe wel er wel een beetje voorzichtig mee. Morgen samen lunchen?”

,,Is goed” stamel ik. Rochella lijkt het allemaal maar normaal te vinden en voordat ik er erg in heb is ze alweer gevlogen. Die meid is altijd on the run.

Inmiddels is de batterij van mijn telefoon leeg. Ik race als een gek naar huis, zodat ik mijn telefoon kan opladen. Ik ben veel te benieuwd of ik nog een berichtje heb van Jelle. Eenmaal thuis maak ik het Bijenkorf-tasje open van Rochella. Er zit een hele mooie tas in van Furla. Eentje waarvan ik nog had gezegd dat ik hem graag wilde hebben voor Kerst. Als ik het Furla-tasje openmaak, schrik ik me rot. Er zit een plastic tas vol oranje XTC-pillen in. ,,Kijk maar schat, wie weet kun je ze kwijt. 5 euro per pil. No pressure. x R.”