Maud Nachtboek van Maud 3 nov 2018, 19:00

Leestijd: 5 minuten

#67: En opeens word ik gevraagd om drugs te verkopen

Maud wordt helemaal van de wereld wakker in een vreemde kamer na haar avond uit met ADE. Het blijkt de kamer van Rochella te zijn, die ongevraagd GHB in het drankje van Maud had gedaan. Maud weet helemaal niet meer wat ze gedaan heeft die avond. Boos worden kan ze niet zo goed op Rochella, die is vertrokken en zegt dat Maud maar een zetje kleding uit haar kast moet pakken. Maar als ze naar de keuken loopt, botst ze opeens tegen Levi op…

,,Eh, ik lag nog te slapen en Rochella is al weg. Ik ga ook zo hoor…” zeg ik terwijl ik voel dat mijn wangen de kleur van een goed glas tomatensap krijgen. ,,Naja, nu je hier toch bent lijkt het me handig om even bij te praten”, antwoordt Levi. Ik weet even niet zo goed wat ik moet zeggen. Moet ik me gedragen alsof ik niet weet waar hij het over heeft? Maar dat zou belachelijk zijn, want ik weet heel goed waar hij het over heeft. Sterker nog: ik denk dat iedere porie en huidplooi op mijn lichaam uitschreeuwt dat ik weet waar hij het over heeft.

,,Ja… daarover gesproken. Ik heb niks tegen Rochella gezegd en ik denk dat het verstandig is als jij dat ook niet doet. Het was tenslotte maar één keertje toch en ik merk dat ze je echt heel erg leuk vindt en…” Voordat ik verder kan gaan onderbreekt Levi mij. ,,Maud, maak je niet druk joh. Ik zal niks zeggen.” Ik had niet verwacht dat het zo makkelijk zou gaan en vervolg mijn verhaal. ,,Ja en het spijt me ook van die seksvideo. Ik wist echt niet wat ik moest doen en gelukkig heb ik er heel weinig over gehoord”, praat ik verder.

Levi kijkt me geschrokken aan. ,,Seksvideo?” vraagt hij onwetend. Ik word nog roder. ,,Wist je dat niet?!” zeg ik, eveneens geschrokken.

Levi bleek helemaal niet op de hoogte van de video en ziet lijkbleek als ik ben uitgepraat. Hij wist niet eens dat er zulke beelden van hem zijn rondgegaan en dat idee lijkt ook hem niet goed te bevallen. Als ik hem heb verzekerd dat de politie ermee bezig is en dat de dader eigenlijk al helemaal bekend is, lijkt hij iets te ontspannen. We drinken samen nog een kop thee nu het iets minder ongemakkelijk is tussen ons twee en besluiten om het verhaal verder tussen ons te houden. Het is gewoon echt beter als Rochella hierover niets te weten komt. Klaar.

Als ik even later thuiskom besluit ik Jelle maar eens terug te bellen. ,,Maud! Ik heb me zo’n zorgen over je gemaakt. Wat is er met je gebeurd?” Ik weet niet of ik echt zin heb om alles uit te leggen via de telefoon, dus besluit ik hem uit te nodigen. Hij heeft tenslotte de vorige keer al voor Jan met de korte achternaam bij De Waterkant gestaan en ik heb eigenlijk wel behoefte aan een bekend gezicht. Niet veel later staat hij voor de deur.

We praten uren achter elkaar. Hij vertelt me over zijn tijd op Mallorca en het afkicken, dat hij het best wel moeilijk heeft gehad maar dat dat absoluut niet door mij kwam. Dat hij mij als persoon gewoon heel erg mist en dat hij daarom soms zulke rare dingen doet. We praten en praten en de tijd vliegt voorbij. Als hij ’s avonds zijn jas aan doet om naar huis te gaan, kijkt hij mij met zijn bruine ogen aan en grinnikt hij. Dan geeft hij me een kus. Zo’n zachte, zonder tong en net niet lang genoeg om het echt zoenen te noemen. Maar zeker lang genoeg om ervoor te zorgen dat zodra de deur dichtgaat, ik een paar vlindertjes voel fladderen. Shit.

Als ik die week voor college naar school vertrek, zie ik Rochella weer voor het eerst na het hele GHB-debacle. Zij doet zoals altijd: als een blij ei waar nooit iets geks bij gebeurd is. Nog steeds ben ik niet echt boos op haar geweest en als ik er nu over begin, dan is het wel erg mosterd na de maaltijd. ,,Ik moet je kleding nog teruggeven”, zeg ik dus maar, een tikkeltje ongemakkelijk dat ik überhaupt iets van die avond moet oprakelen zodat zij er aan herinnerd wordt. Ergens schaam ik me namelijk echt dood dat ik zo naïef ben geweest en kan ik het haar niet eens kwalijk nemen.

,,Oh joh, houd maar. Ik weet niet eens wat je hebt gepakt dus zo erg mis ik het niet.” Ik kijk haar verbaasd aan. ,,Maar het was net nieuw volgens mij?” antwoord ik. ,,Ja, maar ik kan wel wat hebben hoor. Als de zaken goed gaan, heb ik daar niet zo’n last van.”

Ik knik en doe alsof ik begrijp waar ze het over heeft, maar ik snap er geen bal van. ,,Wat voor business heeft ze het over? Wat voor baan heeft Rochella eigenlijk?” Er is wederom een raar gevoel waardoor ik het haar niet durf te vragen. Maar dan geeft Rochella zelf al half een verklaring: ,,Lijkt het jou niet iets om af en toe een klein handeltje te verkopen?”

Ik weet natuurlijk niet helemaal zeker of ik het goed begrijp, dus hakkel ik: ,,Eh, wat bedoel je precies? Wat verkopen?”

Rochella schatert het uit. ,,Lieve Maud wat denk je zelf?!” dan buigt ze naar voren en fluistert in mijn oor: ,,Drugs natuurlijk. Samen met Levi verkoop ik wel eens wat. Lijkt het jou ook wat?”