Maud Nachtboek van Maud 5 okt 2018, 13:00

Leestijd: 5 minuten

#63 Haar vriendje ziet haar duidelijk als booty call

Maud is nog steeds behoorlijk in de war als het gaat om Sam en Jelle. Wat Jelle ook flikt, het lijkt erop dat ze toch een zwak voor haar ex blijft houden. Maar Sam is ook nog steeds niet uit haar hoofd en kwam zelfs langs om het goed te maken met haar. Ondertussen begint ze aan haar nieuwe opleiding Media en Cultuur, waar ze wordt ingedeeld in een groepje met Rochella. En Rochella heeft iets raars volgens Maud, die wel met haar op pad gaat voor koffietjes en dergelijke, maar geen hoogte van haar kan krijgen. Als ze met haar werkgroep in de Coffee Company zit wordt Maud plots gebeld over het onderzoek naar het seksfilmpje…

De politie heeft kunnen achterhalen dat het filmpje is rondgestuurd door Fredje. Veel meer konden ze mij nog niet vertellen, behalve dat hij is opgepakt en dat ze er een zaak van gaan maken. Ik kan mijn oren niet geloven; het lijkt op het moment dat zoiets je overkomt alsof er nooit gerechtigheid zal komen en dat dit alleen maar kan gebeuren in een slechte film, maar in het echte leven is het net zo’n hot topic. En sinds dat programma met Peter R. De Vries lijkt de politie het achterhalen van verspreiders van seksfilmpjes stukken belangrijker te vinden dan vroeger. Dat heeft dus in mijn voordeel gewerkt; Fredje krijgt straf! HOESEE!

Met een smile van oor tot oor (zoals die enge kat uit Alice in Wonderland) kom ik weer aan tafel zitten. „Zo, jij hebt zeker iets leuks te horen gekregen?” vraagt Rochella nieuwsgierig.
Ik kan aan haar manier van vragen horen dat ze het alleen maar vraagt uit een soort van eigenbelang, in plaats van dat ze écht geïnteresseerd is in het verhaal. En omdat het mij ook niet heel erg slim lijkt om in mijn kersverse werkgroepje uit te leggen dat er een seksvideo van mij rond gaat en de dader daarvan nu waarschijnlijk gestraft gaat worden, gooi ik het maar op een betaling die ik terug zou krijgen.
„Oh, oké” antwoordt Rochella zichtbaar teleurgesteld dat het nieuws niet wat sappiger is.

Als we een paar uur met elkaar hebben gewerkt aan ons project, nemen Rochella en ik afscheid van Thomas en Jasper en lopen we richting de tramhalte. Rochella praat alweer honderduit over het Amsterdam Dance Event en haar vriend die van alles voor ons kan fiksen. „Vorig jaar met ADE heb ik hem ontmoet in de Westergasfabriek tijdens Awakenings en daarna hebben we superlang gescharreld. En naja eigenlijk zijn we nu ook nog niet helemaal serieus, maar ik denk dat hij gewoon niet zo goed weet wat hij wil. Weetje, het ene moment neemt hij mij mee naar zijn vrienden en gaan we gezellig met zijn allen thuis afteren en slaap ik bij hem en het volgende moment is hij heel druk met draaien en kan hij mijn berichtjes gewoon vier dagen negeren. Maar weetje, hij heeft het natuurlijk ook gewoon heel druk…”

Bladiebladiebladiebla… Ik ben dan misschien nog geen dertiger, maar aan het verhaal van Rochella ruik ik al van veraf dat ‘haar vriendje’ haar gewoon ziet als een leuke booty call met wie hij af en toe kan feesten. Als ik dat voorzichtig probeer te brengen krijg ik direct te horen dat dat niet zo is, omdat ze zijn vader al ontmoet heeft („Die kwam dus gewoon een keer binnenvallen na een avondje uit. Hij zou die dag schilderen! Nou, als het echt niet serieus zou zijn dan zou hij het wel uit zijn hoofd laten zijn vader zomaar binnen te laten komen toch?!”) Van binnen zucht ik diep. Dit is zo’n meisje dat niet wil horen dat mannen misschien niet zo leuk zijn als ze zich voordoen. Dat is een ding wat zeker is.

Als het geblaat over haar vriend voorbij is, begint Rochella met vragen of ik mee wil naar een feest in de Marktkantine, op de woensdag van het Amsterdam Dance Event. „Lijkt me superleuk, maar als je wil dan moet ik het wel nu gaan regelen namelijk!” roept ze enthousiast. „Maar het lijkt jou ook wel leuk toch? Dus ik ga gewoon even aan hem doorgeven dat we willen komen”, vervolgt ze zonder dat ik antwoord kan geven (of een smoes kan bedenken) en ze begint driftig op haar telefoon te typen.

Het is niet dat ik Rochella niet aardig vind, maar ze is zo dwingend… Ik weet helemaal nog niet of ik met het Amsterdam Dance Event wel zoveel uit wil en nu heb ik alweer een afspraak staan. Op de woensdag nota bene! En Rochella heeft al aangegeven dat ze aan de drugs wil… Maar ze heeft ook iets waardoor ik geen nee durf te zeggen. Ze heeft iets cools en ik heb het idee dat ik met haar ook wel weer dingen ga beleven die ik anders nooit zou meemaken.

„Kom anders even mee. Hij is vandaag aan het werk in Het Volkshotel. Dan kun je hem even gedag zeggen. Is handig als we straks met zijn allen uitgaan!”, gaat Rochella ongestoord verder. Ik besluit maar met haar mee te lopen, want ik heb toch niets meer te doen verder vandaag.

We lopen vijf minuten later Het Volkshotel binnen en Rochella kijkt met speurende ogen in het rond, voordat ze op een jongen afrent die ze van achter omhelst. Ik voel me net een kleine Yorkshire Terriër die braaf achter haar aan loopt. Verdomme Maud, waarom moet je nou weer zo aan het handje genomen worden. Bijt eens van je af! „Liefjeeee!” kirt Rochella, die de jongen in kwestie vervolgens in zijn nek begint te zoenen. „Ik heb dat meisje van werkgroep meegenomen die met ons meegaat met ADE!” vervolgt ze met een big smile, waarop de jongen zijn hoofd omdraait.

En dan voel ik me plots niet meer een volgzame York, maar eentje die net een trap heeft gehad van zijn baasje als ik zie dat ik de jongen die zich omdraait maar al te goed ken. Het is Levi…