Maud Nachtboek van Maud 14 sep 2018, 13:30

Leestijd: 4 minuten

#60 Ik moet weten wie die trut is die Sam versierde

Maud heeft een fantastische week met Sam gehad op Mallorca. Daarna volgde een geweldig weekend Lowlands met Jessie. Maar na al deze hoogtepunten, kwam er onverwachts een groot dieptepunt. Sam heeft opgebiecht dat hij is vreemdgegaan. Het was bij een zoen gebleven, maar voor Maud was het huis te klein. Wat volgde was een grote ruzie. Maud wil het liefst verdwijnen en in een opwelling begint ze te zoeken naar ‘werken in het buitenland’.

Zonder dat ik het door heb, ben ik al een uur aan het scrollen op buitenlandse websites: Au-pair in New York, druiven plukken in Australië of werken in een call center in Lissabon. Het aanbod is reuze, daar ligt het niet aan. Maar als ik heel realistisch ben is het niet verstandig om te vluchten naar het buitenland. Deze week begin ik met een nieuwe studie en om nu weer een tussenjaar te nemen, gaat misschien wel wat ver.

Het idee om even weg te gaan van alles en iedereen is heel fijn, maar het is natuurlijk geen oplossing van mijn problemen. Ondertussen open ik Facebook. Op de pagina van de club waar Sam was geweest zocht ik naar foto’s van de avond dat hij vreemdging. Ik moest weten wie de trut was die mijn vriendje probeerde te versieren! Helaas, geen resultaat. Ik voelde me net Sherlock Holmes: ik moest iets vinden! Ik probeerde zelfs in te loggen op Sam zijn Facebook om te zien of hij berichtjes had. Wederom, geen resultaat.

Ik weet dat ik moet kappen met deze kwelling, maar ik wil gewoon weten wie die heks is die mijn vriendje heeft lopen versieren. Opnieuw voel ik de tranen opkomen.

Ik herken deze boosheid van een paar jaar geleden. Toen het net uit was met Jelle ben ik begonnen met hardlopen. Eigenlijk was ik er best goed in én het was een goede, gezonde manier om van mijn liefdesverdriet af te komen. Ik klap mijn laptop dicht en ga op zoek naar mijn hardloopschoenen. In mijn haast gooi ik mijn halve kast leeg. Als ik helemaal onderin ben beland (typisch!) vind ik dan eindelijk een paar afgetrapte roze Nikes.

Na twee rondjes Vondelpark heb ik er 6,5 kilometer op zitten en ben ik zo rood als een tomaat. Ik had niet verwacht dat ik het überhaupt langer dan tien minuten vol kon houden, maar alle boosheid naar Sam, Fredje en Jelle kwam er uit en daardoor ging ik als een raket. Usain Bolt zou trots op me zijn.

Weer terug in mijn huis begin ik als een bezetene op te ruimen. Mijn kamer ligt vol met kleding, wattenstaafjes, tassen, make-up en andere rotzooi. Drie uur lang ben ik bezig geweest, maar mijn kamer heeft er nog nooit zo netjes uit gezien. Als laatste werp ik nog een blik onder mijn bed en daar vind ik bandjes van de foute disco in Mallorca (ja ik ben zo iemand die alle festivalbandjes en visitekaartjes van restaurants bewaart). Het doet mij denken aan de fantastische avond met Sam en weer barst ik in huilen uit. Ik kan hem voor mijn gevoel volledig in elkaar rammen, maar aan de andere kant mis ik hem ook al ontzettend.

Ik heb Sam zijn berichtjes nog steeds niet beantwoord. Ik besluit Jessie om advies te vragen. Volgens mijn beste vriendin heb ik alle reden om boos te zijn, maar moet ik misschien toch iets doen aan die agressieve houding. Ook wist Jessie mij te vertellen dat ik zelf ook niet altijd heilig ben geweest. ,,Jelle zoende jou toch ook?!” In eerste instantie irriteer ik me aan het feit dat Jessie het voor Sam lijkt op te nemen, maar aan de andere kant begin ik het zo wel wat beter te begrijpen.

Ik probeer Sam terug te bellen, maar ik krijg de hele tijd zijn voicemail. Met mijn ziel onder mijn arm loop ik rondjes door het huis. Ik heb nergens zin in en wil gewoon even rust aan mijn hoofd. Ik pak mijn spullen. Misschien is het goed als ik even een paar dagen ga chillen bij mijn ouders, besluit ik en even later zit ik bij mijn lieve mama op de bank. Het geklets van mijn moeder doet me altijd goed. Ze praat me de laatste roddels bij over de buren, haar collega’s en weet ik veel wie allemaal. Het gaat nergens over, maar het is heerlijk om even mijn gedachte te verzetten.

,,Hoe is het nou eigenlijk met jou en Sam?” vraagt mijn moeder belangstellend. ,,Goed hoor,” zeg ik terwijl ik een brok in mijn keel voel opkomen. Opnieuw kan ik mijn tranen niet bedwingen en ik barst in huilen uit. (Mijn waterproof mascara is nog nooit zo goed van pas gekomen) ,,Gaat het Maud? Wat is er nou?” Mijn moeder blijft praten en nog voordat ik antwoord kan geven, laat ze mij opnieuw schrikken. ,,Is Jelle weer langs geweest? Hij was hier laatst en vertelde dat hij is terugverhuisd naar Amsterdam. Dat wist je toch wel?!”