Maud Nachtboek van Maud 22 jun 2018, 13:15

Leestijd: 6 minuten

#48 ‘Maud, ze nemen mij in voorarrest’

Maud heeft een anonieme dreig-sms gekregen en komt in het Oosterpark oog in oog te staan met haar stalker. Het blijkt Fredje te zijn, die haar tot op het bot wil beledigen. Het lijkt er ook nog eens op dat hij verantwoordelijk is voor de seksvideo van Maud en Levi. Hij wilde Maud daarmee confronteren en werd handtastelijk. Uit het niets wordt Maud gered door iemand. Het blijkt Sam te zijn. Hij slaat Fredje tegen de grond, Sam wil Maud een tweede kans geven, maar dan moet ze wel alles eerlijk vertellen. Maud en Sam zijn de hele dag samen en als ze s’ avonds laat intens staan te zoenen voor de voordeur van Maud worden ze ineens onaangenaam verrast. ,Meneer, u bent bij dezen aangehouden voor mishandeling.’

Jezus, Sam en ik stonden net lekker te zoenen! En nu dit? Ongelofelijk, er kan ook niks meer tegenwoordig…

Het felle licht kwam van een zaklamp die werd vastgehouden door een agent. Sam en ik waren zo in elkaar op gegaan dat we niet eens door hadden dat er een auto aan was komen rijden. „Mishandeling? Dit is toch geen mishandeling meneer!? We zijn gewoon eh.. een beetje aan het zoenen! Sorry, we gaan al naar binnen, hoor!", riep ik lichtelijk gefrustreerd.

„Maud! Gedraag je!,” siste Sam duidelijk geïrriteerd. „Nee mevrouw er is niks mis met een beetje zoenen op straat. Maar wij hebben een melding binnen gekregen voor Samuel. De aanklacht is vanochtend ingediend en wij kregen dit adres door.”

Maar natuurlijk, ik had het kunnen weten. Fredje aka meneer ‘nooit genoeg’. Als je zo gek bent om iemand te bedreigen met een seksvideo dan is het te verwachten dat hij ook aangifte doet voor mishandeling. Die jongen doet alles om mij kapot te maken.

Eerder had ik het nog bloedheet omdat Sam steeds dichterbij kwam. Het was alweer lang geleden dat we hadden gezoend en ik had duidelijk wat gemist. Dat verliefde warme gevoel werd in één klap weggeslagen door de mededeling van de agent. Mishandeling?! Het klonk niet best. Moest Sam mee naar het politiebureau? Werd hij gearresteerd? Straks krijgt hij een strafblad!

Voor de tweede keer deze dag begon ik te huilen. Inclusief snottebellen. Ik denk dat alle spanning van alle afgelopen weken er uit kwam, want ik was ontroostbaar als een klein kind. Opnieuw voelde ik dat ik veranderde in Kung Fu Panda. Gelukkig was het donker op straat.

De – in eerste instantie – stugge agent was zichtbaar geschrokken, want hij kwam dichterbij en gaf mij een zakdoekje. Sam bleef trouwens uiterst koel. Het was bijna eng hoe rustig hij bleef. De agent verzocht hem om in te stappen en mee te rijden naar het bureau. Ik mocht mee.

We werden meegenomen in de politieauto. Het klinkt misschien een beetje stom, maar ik wilde altijd al eens in een politieauto zitten. Natuurlijk alleen liever in andere omstandigheden. Bijvoorbeeld als ik een dief op heterdaad had betrapt en werd meegenomen voor een beloning. Niet omdat mijn vriend -of nou ja, bijna weer vriend – werd aangehouden voor mishandeling.

Great! Voor de tweede keer in twee maanden liep ik het politiebureau binnen. Er hing nog steeds een muffe koffiegeur. Sam en ik werden meegenomen naar een kamertje, waar we dezelfde muffe koffie kregen voorgeschoteld.

Ik was op van de zenuwen en liet van de schrik mijn koffie over mijn lichte spijkerbroek vallen. Kon er ook nog wel bij. Kung Fu Panda met een koffievlekkenbroek. Sam kon er gelukkig om lachen. Toen ik in zijn ogen keek voelde ik opnieuw de tranen achter mijn ogen prikken. Ik had die jongen al genoeg aangedaan. Hij was zo lief om het voor me op te nemen door een keer uit te halen naar vieze Fredje. Het was mij nog steeds niet duidelijk waar Sam zijn Rico Verhoeven-talent vandaan kwam, maar hij was een stuk stoerder en sterker dan ik dacht.

Fredje bleek niet alleen een blauw oog te hebben, maar ook een flinke hersenschudding. „Lekker voor hem,” dacht ik. Ik was gelukkig wel zo wijs om dit keer mijn mond te houden. Normaal floep ik er van alles uit, maar het leek mij nu niet zo handig. Na een kwartier kwam er tweede agent binnengelopen. Mike heette hij. Hij had vriendelijke ogen en ik schatte hem een jaar of 22. Of ik met Mike wilde meelopen naar een andere kamer. Ze hebben mijn aangifte van Koningsdag erbij gehaald en ik werd verzocht om mijn hele verhaal te vertellen.

Het scheelde dat Mike zo jong was, daardoor voelde ik mij op mijn gemak. Ik vertelde alles. Dat ik op mijn verjaardag Levi en Tom had ontmoet. Dat ik een wilde nacht met Levi had beleefd, waar een video van is gemaakt en dat ik daarna dreig-smsjes kreeg van een oude bekende. Het ging allemaal heel snel en mijn telefoon werd vastgekoppeld aan een van de politielaptops, terwijl Mike als een typmiep druk in de weer was om mijn verhaal vast te leggen. Mijn ouders keken vroeger altijd naar CSI; nu voelde het alsof ik in een aflevering zat. De dreig-smsjes en de opname van de seksvideo werden kennelijk heel hoog opgenomen. De agent vertelde dat hij voor nu niets kon doen. In de loop van de week zou ik meer te horen krijgen, maar ik moest deze ‘zaak’ (ineens was ik een zaak) zeer serieus nemen.

Na anderhalf uur mocht ik weer naar Sam toe. Er was weinig over van de stoere Sam die ik vanmiddag had gezien. Hij zat erbij als een verloren ziel. Sam was nog nooit in aanraking geweest met de politie, hij had nog nooit eerder iemand geslagen. Sam was het type dat oude vrouwtjes hielp oversteken en als kind zelfs te bang was om een snoepje uit de supermarkt te stelen. En nu zat diezelfde Sam op het bureau en werd hij aangehouden voor mishandeling.

„Maud, ze nemen mij in voorarrest. Ik moet nog even blijven. Maar blijf alsjeblieft rustig. Ze mogen mij niet langer dan vijftien uur vasthouden,” zei hij.

„Niet langer dan 15 uur. Dit is echt debiel! Je hebt het voor mij opgenomen en nu moet jij hier zitten omdat die klootzak van een Fredje zo nodig mijn leven wilt verpesten!!” schreeuwde ik.

„Maud, blijf nou rustig! Het komt wel goed, echt. Ga jij nou maar lekker naar huis. Ik wil niet lullig doen, maar eh, je ziet er niet echt fris uit lieverd. Ga lekker douchen en slapen. Je hebt genoeg gezeik gehad voor vandaag."

Veel tijd om te discussiëren hadden we niet want Sam werd meegenomen. Opnieuw schoten de tranen in mijn ogen. Het was inmiddels 03.00 uur s’nachts. Mijn koffiebroek was inmiddels opgedroogd, maar ik voelde me vies en keek uit naar een warme douche. Ik besloot naar huis te lopen, ik kon wel wat frisse lucht gebruiken en vanaf Leidseplein was het maar iets van twintig minuten lopen naar mijn huis. Ik pakte mijn telefoon om Spotify te openen, maar schrok opnieuw. Ik had tien gemiste oproepen van Jessie en een sms: „Maud, bel me ff!”