Maud Nachtboek van Maud 16 sep 2017, 15:32

Leestijd: 4 minuten

#7: Het Foetengala

Terugblik: Maud heeft de ontgroening doorstaan, al werd ze wel gechanteerd door nota bene een jaargenoot die hoorde dat ze een nacht met Mark had doorgebracht en dreigde dit aan de ontgroeningscommissie door te spelen. Frederik aka Holle Bolle Foet heeft haar meegevraagd als galadate en toen hij dat vroeg, stond Mark achter hem en stormde boos weg, na Mauds ‘ja, ik wil.’ En dat terwijl hij een vriendin heeft die ook naar het gala zou komen. Hoe zou het zijn afgelopen?

De ontgroening is dan wel voorbij, maar nu zie ik echt groen van brakheid! Door al die goudgele rakkers die er op het foetengala ingleden als ware jij over een glijbaan met je broekje tussen je billen. Retesnel dus en na ruim twee weken geen alcohol in mijn lijf, wel een bier of acht over me heen, maar dat terzijde, was ik na vijf bieries al kacheltjelam. Je moet trouwens nooit pils bestellen, dan krijg je water. Al was dat in mijn geval misschien wel beter geweest.

Het had net zo goed Foetengeila kunnen heten. Al het opgekropte testosteron en oestrogeen kwam maal duizend naar buiten. In elk donker hoekje zag ik jaargenoten elkaar keihard tongen en ik heb zelfs gehoord dat een meisje zich door twee jongens in de gaarkeuken heeft laten Towerbridgen. Ik wist eerst ook niet wat dat was, hoor, en in de Dikke Van Dale staat het zeker niet, maar zij fungeert dan als brug met in haar mond de ene en vanachter de ander en dan klappen die gasten tegen elkaars handen aan. Ja, je leert nog eens wat hier. En drie keer raden wie dat was… Die stomme bekakte Madi! Die me nota bene een week geleden nog chanteerde dat ze mijn nacht met Mark aan de grote klok zou hangen. Tssss… Wie is hier nou de sloerie?

Mijn galadate was Holle Bolle Foet. Frederik dus, maar hij wordt al door iedereen Fredje genoemd en zit al volle bak te highfiven met de ouderejaars. Sowieso dat hij in een mooi jongenshuis terechtkomt en waarschijnlijk ook wel in clubje 1. Ik ben daar nog niet zo mee bezig, al heb ik al wel een paar chille chicks ontmoet en lijkt het me megaleuk om in een meisjeshuis te gaan wonen. Volgende week begint het hospiteren, maar zie daar als de Kilimanjaro tegenop, zeker door wat op het gala is gebeurd…

Hoe beroerd ik er nu ook uitzie, ik voelde me eindelijk weer eens een beetje mooi. Met mijn haren los en glanzend en dit keer niet door de mayo erin, en in mijn zwarte jurkje die beter zat dan ooit. Gelukkig had ik mijn Nikies eronder aan getrokken en eigenlijk had bijna iedereen gympen onder zijn of haar galaoutfit, dat danst net wat relaxter dan op killerheels.

Het was echt supermooi en dat er zeker wel een jaarband was ontstaan, bleek wel door alle gezamenlijke drankspelletjes en vrolijke sfeer. Mark was er natuurlijk ook, met zijn hele ontgroeningscommissie, inclusief zijn vriendin Cat die eruitzag alsof ze net van de Catwalk kwam, maar waar nog steeds geen lachje van af kon. Hij zag er superlekker uit in zijn pak met zijn huisdas -stropdas dus, maar ook dat woord komt hier niet in het verenigingsvocabulaire voor- en zijn groene fonkelende ogen die me bewonderend van top tot teen opnamen toen hij me weer voor de eerste keer zonder mijn foetenblouse zag.

Op een gegeven moment liep ik naar de wc en kwam hij achter me aan. Hij pakte mijn hand en trok me naar de garderobe, die afgeschermd was van iedereen. Dachten we tenminste.

Maud, zei hij en slaakte een zucht en meteen erachteraan kwam die ondeugende glimlach van hem, waardoor mijn knieën begonnen te knikken en ik een week gevoel kreeg van binnen. „Ik weet echt niet wat ik met jou aan moet…” Opeens leek hij een beetje verlegen en ik weet niet of het door de alcohol kwam, maar ik trok hem aan zijn das naar me toe en zoende hem. En hij zoende terug. Vol overgave.

Ineens waren we weer op dat strand in Salou waar het allemaal begon en ik kon de zeelucht bijna ruiken. Ik voelde het zand weer tussen mijn tenen. En het water in mijn gezicht… Maar fuck, dat was dus wel echt. En het was geen water, maar een plens bier. „Vuile slet”, hoorde ik en ik was meteen weer terug op aarde.

„Blijf met je poten van mijn vent af!” Dat was dus Cat. Ik wreef het bier uit mijn ogen en toen ik opkeek, was Mark verdwenen. „Ik ga er persoonlijk voor zorgen dat je in geen enkel meisjeshuis meer welkom bent”, siste Cattekop. „Je zult spijt krijgen dat je hier ooit lid bent geworden…”

Volgende aflevering > > >

< < < Vorige aflevering

Wie is Maud?

„Hoi, ik ben Maud (19). Waar de een postzegels of Efteling-laven verzamelt, spaar ik spannende ervaringen en houd in mijn dagboek – uh nachtboek – mijn laatste avonturen én veroveringen bij. Elke week geeft Metro een kijkje in mijn turbulente (studenten)leven.”