#6: Ik werd gechanteerd door een mede-foet!
Terugblik: Maud is bijna klaar met haar ontgroening. Het weekkamp heeft ze zonder figuurlijke kleerscheuren overleefd. Wel heeft ze de nodige figuurlijke shit over zich heen gekregen, maar ook voorzichtig aan een jaarband opgebouwd. En ze moest stiekem best een beetje lachen om Holle Bolle Foet. Op een avond op kamp kwam Mark in zijn blauwe vestje langs, en terwijl ze hard zoemde, keek ze tussen haar vingers door naar hem. Tot ze zag dat een meisje in hetzelfde kleur vestje hem een zoen gaf. Mark heeft dus waarschijnlijk een vriendin…
Ik voel me zo genaaid! Er is dit meisje in mijn jaar, Madeleine heet ze, maar ze stelt zichzelf voor als Madi, met dat irritant kirrende bekakte stemmetje van haar. #Barf. En dit zeg ik niet omdat ik jaloers ben omdat je haar naam wél kunt afkorten, hoor.
Toen ik na een van de zaalavonden, het tweede deel van de ontgroening, naar huis liep en Jessie belde, die nu in een andere stad met precies hetzelfde bezig is, liep Madi blijkbaar achter me. Ik vertelde Jessie dat ik Mark weer had gezien en dat-ie waarschijnlijk een vriendin had. Dat ik bang ben dat zij erachter zou komen dat ik ‘t met hem gedaan had. Ineens kwam ze naast me lopen, keek me recht aan en zei: ,,Niet zo handig hè? Het zou toch knap lullig voor je zijn als dit bekend zou worden…” Triomfantelijk liep ze door.
De dagen erna scheet ik echt alle kleuren van de regenboog en keek ze me telkens heel gemeen aan. Die trut heeft me zelfs gechanteerd… Ik dacht dat zoiets alleen in films gebeurde, maar ze dreigde het aan de voltallige ontgroeningscommissie (en dus ook aan háár, De-Vriendin-Van) te verklappen, tenzij ik die dag haar rotklusje zou doen. Stond ik daar gistermiddag in een ranzig jongenshuis de strings in de kroonluchter op maat te sorteren en de bak van hun huiskat Pilsje te verschonen. Een ding weet ik wel, met Madi wil ik echt no way in een jaarclub, al was ze de laatste eerstejaars op de vereniging.
Ik weet intussen ook precies wie die vriendin van Mark is. Catharina heet ze, Cat voor intimi en is zo’n echt triple A-lid: zit in clubje 1 (coolste jaarclub), woont in een mega-prominent meisjeshuis en heeft allerlei commissies gedaan, waaronder dus mijn ontgroeningscommissie. En ze is f*cking knap. Nou ja, als je van dat type houdt. Heel dun, lang, zo’n minzaam lachje -al heb ik haar nog nooit echt zien lachen- en van die goudblonde pijpenkrullen die altijd perfect blijven zitten, zelfs wanneer het bloedheet is en het bier door de zaal wordt gestreept.
Ik hoorde een van mijn mede-foeten fluisteren dat-ie wel eens ‘door die krul gepijpt zou willen worden’. Maar goed dat ze dat niet heeft gehoord, trouwens, dan was-ie echt zo het zakje geweest. Naar mij kijken ze niet om: mijn haar zit in vette strengen in een strakke knot en heb pukkels gekregen op plekken die het daglicht niet kunnen verdragen. Ik zou mezelf nu niet eens willen doen.
Toch heeft een iemand wel aandacht voor mij… Ik hoor zijn ‘Bier Hier’ nog in mijn dromen, maar eigenlijk is Holle Bolle Foet best wel een schatje. Hij heet Frederik en gisteravond heeft hij me meegevraagd naar het eindfeest. Achter hem zag ik op datzelfde moment twee felgroene ogen zich in de mijne boren. Ja hoor, daar was Mark weer.
Ik dacht geen seconde na en zei heel hard: ,,Ja, ik wil Holle Boll.. eehh Frederik.” Het leek even of Mark op dat moment iets wilde zeggen, maar met een woeste ruk draaide hij zich om, gooide z’n plastic bierbeker rammend hard op de grond en liep weg.
Zou hij jaloers zijn? Dat belooft nog wat voor het foetengala…
Volgende aflevering > > >
Lees ook: #7: Het Foetengala
< < < Vorige aflevering
Lees ook: #5: Op kamp ontdekte ik zijn ware aard
Wie is Maud?
„Hoi, ik ben Maud (19). Waar de een postzegels of Efteling-laven verzamelt, spaar ik spannende ervaringen en houd in mijn dagboek – uh nachtboek – mijn laatste avonturen én veroveringen bij. Elke week geeft Metro een kijkje in mijn turbulente (studenten)leven.”