Maud Nachtboek van Maud 12 aug 2017, 15:44

Leestijd: 3 minuten

Aflevering 2: Ik denk dat ik verliefd ben

Terugblik: Met mijn vriendinnen Jessie en Sanne zit ik in het zonovergoten Salou, waar we nog even flink de zonnebloemen buiten zetten voordat we gaan studeren. Ik ontmoette in de Pacha een jongen die me na een intense blik vol zoende en er daarna muy rapido vandoor ging. Maar hij kwam terug…

Marc, zo heette hij dus. Na de bewuste nacht in de Pacha, stond hij de dag erna ineens voor me. Of ik hem nog herkende… Ja duh! kon ik alleen maar uitbrengen en verslikte me bijna in mijn sangria. Toen we elkaar aankeken, wisten we allebei hoe laat het was. Hoogste tijd voor een Summerlove, of was het meer Summerlust? Danny Zuco en Sandy -wat was haar achternaam eigenlijk?- uit Grease hadden er in elk geval een flinke punt aan kunnen zuigen.

Marc nam me mee naar een stil plekje. Ik betrapte me erop dat ik me even afvroeg hoeveel andere meisjes hij voor mij hiernaartoe heeft gebracht, het blijft een propper natuurlijk… Maar goed dat we niet echt zijn betrapt, trouwens. Ik las laatst dat er een boete op sex on the beach staat -niet de cocktail, al had ik die wel in meervoud van tevoren genuttigd #wishfuldrinking- en dat zou een fikse rekening zijn geworden.

Ik was van plan om in Salou compleet de beest uit te hangen, zeker nadat het twee maanden geleden uit was gegaan met J. Maar nadat ik Marc had ontmoet, was ik al verzadigd. En meteen een beetje verliefd, iets wat me normaal gesproken nooit zo snel overkomt. We dansten eindeloos op Despacito, wat ook hier een dikke hit is, keken naar zeker drie zonsondergangen en minstens zo veel zonsopkomsten.

Tijdens een van die momenten was het doodstil in de stad. De nachtdieren, zowel de echte als de feestbeesten, gingen slapen. De dagdieren waren nog niet wakker. Ik vertelde hem toen over mijn plannen voor na de zomer en toen ik zei waar ik ging studeren en misschien wel lid wilde worden van een studentenvereniging. Nu ik erover nadenk, heeft hij eigenlijk maar weinig over zichzelf verteld…

Ik zit op de hotelkamer en kijk naar de enorme hoeveelheid lege internationale flessen in de prullenbak, van Spaanse Malibu tot Russische vodka – waardoor ik bijna (weer) kotsneigingen krijg – en naar onze koffers die we net hebben gepakt. Over een uur worden mijn vriendinnen en ik opgehaald om naar het vliegveld te gaan, en eindigt hier ons Spaanse avontuur.

Ik voel me een beetje verdrietig. Leeg zelfs. Marc heeft niet eens mijn nummer gevraagd en durfde ook niet om de zijne te vragen. Ik zoek hem wel op Facebook, dacht ik, maar toen ik hem net probeerde te vinden, leverde dat nul resultaten op.

Oh wacht, toetert daar de bus? We gaan nu echt naar huis en ik ben bang dat ik Marc nooit meer zal zien. Ik kan wel janken… En dat doe ik dan maar. Ook om de taak die morgen op me wacht: al mijn zooi thuis uitzoeken en spullen inpakken voor mijn nieuwe studentenstad. Nog even zo geen zin in…

VOLGENDE AFLEVERING >>>

<<< VORIGE AFLEVERING

WIE IS MAUD?

„Hoi, ik ben Maud (19). Waar de een postzegels of Efteling-laven verzamelt, spaar ik spannende ervaringen en houd in mijn dagboek – uh nachtboek – mijn laatste veroveringen bij. Elke week geeft Metro een kijkje in mijn turbulente (studenten)leven.”