Maud Nachtboek van Maud 10 aug 2017, 08:00

Leestijd: 3 minuten

Aflevering 1: Nachtboek van een eerstejaars

Maud (19) gaat studeren. Alleen. Op kamers, en zo. Haar ouders doet ze geloven dat ze vooral heel erg toe is aan haar studie, colleges, UB-uren maken. Haar vriendinnen vertelt ze een heel ander verhaal: alles doen wat thuis niet kon. Dat belooft een mooi eerste jaar te worden… Volg Maud vanaf nu elke vrijdag vanaf 16.00 uur in de Metro-app en op Metronieuws.nl!

Ken je dat? Dat als je naar de wc in een café of restaurant gaat, je elke beurt daarna weer op dezelfde wil zitten? Dat heb ik dus níet met jongens. Heb ik er eenmaal op gezeten, dan wil ik weer een ander voor de volgende beurt.

Zo begon het ook in Salou, waar ik nu vier dagen ben met mijn vriendinnen Jessie en Sanne, en waar we na ons eindexamen de Spaanse flora en fauna grondig aan het bestuderen zijn: alle bloemen zetten we buiten en we hangen flink de beest uit.

De eerste nacht was het al meteen raak met Juan, de barman van Kiss Salou. Na zo’n twaalf shotjes en een bucket vol Sex on the Beach kon ik nauwelijks meer rechtop lopen, dus besloten we er maar bij te gaan liggen. Op zijn bed, in zijn kamertje boven de Kiss en ach, toen ben ik daar meteen maar all the way gegaan. Ik was er toch…

Gisternacht was het ook weer raak en mijn lippen beginnen te tintelen als ik eraan denk. Man oh man, wat was dat lekker met… Fuck, hoe heet-ie nou?

Ik was in elk geval lekker aan het gaan in de Pacha na een wodka Red Bull of wat, toen ik ineens twee handen op mijn heupen voelde. Zonder me om te draaien, voelde ik aan zijn stevige greep dat dit een echte man was. „Jezus, wat voel jij lekker…”, fluisterde hij in mijn oor. „Noem me maar gewoon Maud, hoor”, antwoordde ik en nog altijd draaide ik me niet om, stiekem toch bang dat zijn hese stem bij een uit de kluiten gewassen horrorclown hoorde.

„Zo Maud…”, en in een besliste beweging draaide hij me om. Zijn felgroene ogen, waar net op dat moment een laserstraal in viel waardoor zijn ogen zich in mijn blauwe leken te boren, keken me goedkeurend aan. Hij hield zijn hoofd schuin en trok een van zijn wenkbrauwen omhoog en toen ging ik eigenlijk al voor de bijl: ik vind het zo sexy als een gast dat doet.

„Ik ben …” Zijn naam zakte weg in de diepe baslijn van de dj. Het was één lettergreep, volgens mij, maar voordat ik kon vragen om zijn naam nog eens te herhalen, voelde ik zijn tanden al in mijn lippen. En daarna zijn tong die mijn mond opende en als vanzelf zijn weg naar binnen gleed.

No kidding, maar ik voelde hoe mijn knieën begonnen te knikken en ik wilde bijna zo’n Disneyfilm-achtig voetje omhoog doen… Net toen ik mijn handen onder zijn shirt, waar een behoorlijke zespak doorheen scheen, wilde steken, trok hij zich los en verdween in de dansende massa, mij achterlatend met twee vraagtekens in mijn ogen en een totaal onbevredigd gevoel down there. Dat snap je toch niet?!

Wat een nacht… Ik kijk naar de zee voor me, drink m’n sangria en wil net een appje naar het thuisfront sturen, wanneer ik een hand op mijn schouders voel. Die hand…

„Zo Maud…” zegt de hese stem achter me. Ik draai me om en zie een jongen in een Snoepy’s T-shirt dat wel meer proppers hier dragen.

Een grijns siert zijn lippen. „Herken je me nog..?”

Volgende aflevering >>>

Wie is Maud?

„Hoi, ik ben Maud (19) en ben best een beetje stout. Waar de een postzegels of Efteling-laven verzamelt, spaar ik spannende ervaringen en houd in mijn dagboek – uh nachtboek – mijn laatste veroveringen bij. Elke week geeft Metro een kijkje in mijn turbulente (studenten)leven.”