Maud Nachtboek van Maud 26 aug 2017, 15:39

Leestijd: 4 minuten

#4: Kun je niet uitkijken, stomme koe?!

Terugblik: Na een wilde vakantie in Salou en het inpakken van haar spullen in haar ouderlijk huis, woont Maud nu tijdelijk in het huisje van haar nicht die op stage is en dompelt ze zich onder in de introductieweek van haar nieuwe studentenstad. Behalve een scala aan nieuwe mensen en drankjes, leert ze ook een aantal studentenverenigingen kennen. Bij eentje ontmoet ze een oude bekende…

Waar is de paracetamol? Het zou zomaar de titel van een nieuw programma kunnen zijn. Met als ondertitel: kak, wat ben ik brak… Want dat ben ik op deze vrijdagochtend. Ik heb de introductieweek er bijna opzitten en ben echt al helemaal gesloopt. We moesten maandag ergens verzamelen en werden ingedeeld in groepjes met een soort ‘papa’ die ons de hele week onder zijn vleugels nam.

Nou, ik kan je vertellen: wel meer dan onder zijn vleugels, want hij heeft zeker twee chicks uit ons groepje gedaan. Hij probeerde het ook bij mij op woensdagnacht, maar hij was niet echt mijn ding, zeg maar. Er zaten wel een paar leuke meisjes-slash-vriendinnen-in-spe bij trouwens, en met z’n allen hebben we de hele stad van binnen en buiten gezien.

Vooral het nachtleven was briljant. De studentenverenigingen haalden alles uit de kast om ons te verleiden lid te worden; van de beste dj’s en meters gratis bier tot soepele gasten (de ‘verenigingslekkersten’ waarschijnlijk) die je als een soort propper naar binnen probeerden te lokken. Maar ik weet toch al waar ik naartoe wil. Naar het ci-ca-corps. Het echte werk, zeg maar.

Toen ik daar tijdens een van de ‘open avonden’ een beetje aan het rondbanjeren was met te veel plastic bierglazen in m’n handen – en al achter de kiezen -, struikelde ik over een stoel in de zaal, waardoor ik tegen iemand aan knalde die net een blaadje sterk in zijn handen had. „Kun je niet uitkijken, stomme koe?!”, riep de jongen, en hij keek boos naar de paardenkut (Apfelkorn met spa rood) die in straaltjes over zijn overhemd droop.

Hij keek op en zijn blik veranderde als donderslag bij heldere hemel. „Maud, wat doe jíj nou hier?” Drie keer raden wie dat was. De jongen die continu in mijn hoofd spookte tijdens mijn vakantie in Salou. De jongen met wie ik daar de meest zwoele nachten heb beleefd. De jongen om wie ik gehuild heb na ons afscheid en die onvindbaar bleek op social media. De jongen die van de aardbodem leek te zijn verdwenen.

Daar in die zaal van de studentenvereniging, beleefden we een Grease-momentje. Het was Marc. Maar eigenlijk Mark, weet ik nu. Met een k dus. Stomme koe inderdaad, sloeg ik mezelf in gedachten voor m’n kop. Als ik daar nou op had gezocht, had ik hem misschien al eerder gevonden…

We haalden herinneringen op aan de korte bar en ik probeerde tevergeefs of de meisjes achter de bar in hun hesjes – of vestjes of wat dan ook – een Sex on the Beach wilden maken („Wat denk je zelf?!”). Na een paar potjes Kingsen met te veel Paardenkutten en Raketjes kon ik bijna niet meer lopen.

„Kom, ik breng je naar huis”, lachte Mark lief. Ik had het nog zo met mezelf afgesproken: geen gewip tijdens de introweek. Maar ik heb ook een ruggengraat van een gamba, want nog geen half uur later rukte hij woest de kleren weer van mijn lijf. For good times sake.

Maar eerlijk gezegd was het lang niet zo leuk als toen in Salou. Het duurde kort, maar was niet eens krachtig… Ach, het zal ook wel aan al die drankjes hebben gelegen. Hij wilde niet blijven slapen en pakte na afloop snel zijn dasje en jasje van de grond.

Van de leuke en best wel lieve Mark in Salou was niets meer overgebleven. Geen kus bij het afscheid. Ook geen ‘ik bel je’. Nee. Hij keek me aan met die felgroene ogen van hem waar ik eerder nog in verdronk tot ongekende diepte, maar waar nu een roodachtige gloed overheen leek te fonkelen en sprak de zes woorden: „Maud, ik zit in jouw ontgroeningscommissie…”

Volgende aflevering >>>

<<< Vorige aflevering

WIE IS MAUD?

„Hoi, ik ben Maud (19). Waar de een postzegels of Efteling-laven verzamelt, spaar ik spannende ervaringen en houd in mijn dagboek – uh nachtboek – mijn laatste veroveringen bij. Elke week geeft Metro een kijkje in mijn turbulente (studenten)leven.”