Julia Osendarp Health & mind 5 jun 2024, 19:37

Leestijd: 4 minuten

Dilemma: ‘Mijn vader heeft mantelzorg nodig, maar was nooit een goede vader voor mij’

Zit jij met een prangende kwestie en wil je graag de mening van een ander horen? Metro deelt iedere week het dilemma van een lezer. Deze week: Madelon (56), wiens vader mantelzorg nodig heeft, terwijl hij geen goede vader voor haar was.

„Mijn ouders hebben onze hele jeugd een onstuimig huwelijk gehad. Mijn zus en ik werden veelal opgevoed door mijn moeder en tantes. Zo ging dat bij ons thuis. Ik heb niet per se slechte herinneringen aan mijn jeugd en was een gelukkig kind. Mijn vader was alleen veelal de grote afwezige, maar we wisten niet beter.

Vader is een moeilijke man

Mijn vader is een moeilijke man. Hij werkte veel, was weinig thuis, dronk en had een opvliegend karakter. We moesten altijd op eieren lopen als hij thuis was. Eigenlijk keek hij niet naar mijn zus en mij om. Hij bracht ons nooit naar school, kwam niet kijken bij de sportwedstrijden en interesseerde zich niet in onze vrienden. Mijn vader kon hard schreeuwen, zeker als hij dronk. Maar hoe ouder we werden, des te meer we leerden hem te negeren.

Toen mijn zus en ik studeerden, besloten onze ouders te gaan scheiden. Ze hebben daarna eigenlijk amper meer contact met elkaar gehad en verdwenen letterlijk uit elkaars leven. Mijn zus en ik kwamen er later achter dat mijn vader affaires had en ook prostituees bezocht, tijdens het huwelijk met mijn moeder. Mijn moeder leed behoorlijk tijdens de relatie.

Mantelzorg door dochters

Hoewel ik me in mijn twintiger jaren niet bezighield met de scheiding en familieperikelen, ging ik op latere leeftijd vaker merken dat ik ook mijn worstelingen had. Ik trof verkeerde partners, voelde me vaak niet goed genoeg of niet gezien en liep een periode lang behoorlijk vast. Door therapie en veel zelfreflectie heb ik dat inmiddels een plek kunnen geven. Mijn zus heeft vergelijkbare ervaringen gehad.

Mijn vader is inmiddels 85 jaar en kan niet goed meer voor zichzelf zorgen. Al die tijd woonde hij nog zelfstandig en redde hij zichzelf ook. Maar hij gaat de laatste tijd hard achteruit, zowel fysiek als mentaal. Hij vergeet veel, is soms in de war en kan niet goed voor zichzelf zorgen. Vandaar dat de ogen op mij en mijn zus gericht zijn. Hij weigert naar een verzorgingstehuis te gaan en wil geen ‘vreemden’ in zijn huis. Wat betekent dat mijn zus en ik mantelzorg moeten verlenen.

Dilemma: ‘Hoe ga ik hier het beste mee om?’

Ik vind dat eerlijk gezegd heel erg moeilijk. Ik voel me ergens verantwoordelijk en wil hem helpen, maar er is ook heel veel gebeurd tussen ons en daarover is weinig gesproken. Het voel een beetje wrang, dat hij nooit voor ons wilde zorgen, maar wij wel voor hem moeten zorgen. Ook het feit dat hij ‘eist’ dat mijn zus en ik voor hem zorgen, valt verkeerd.

We hebben allebei een gezin en een baan en eerlijk gezegd ook niet altijd zin om hem te helpen. Veel mensen zeggen tegen me: ‘Het is wel je vader’, maar toch vind ik het heel erg lastig. Hoe denken andere Metro-lezers hierover? Hebben zij zoiets meegemaakt met een ouder? En hoe ga je hier het meest menselijk mee om, zonder dat je jezelf tekort doet?”

Wat vind jij dat Madelon moet doen? Reageer op onze Facebook-pagina of via Instagram! De reacties worden dan volgende week gepubliceerd.

Vorige week

Vorige week gaven Metro-lezers advies over het dilemma van Jim (38), die niet gelukkig is met zijn baan, maar wel een gezin moet onderhouden.

„Grootste tip, verander je perspectief! Dan kun je je echt focussen op wat je leven leuk maakt en een andere manier vinden om met verplichte dingen om te gaan. De grootste grap is dat als je dat gaat doen er ineens andere dingen mogelijk zijn en je weggaat van dingen die je niet leuk vindt”, adviseert Desmond.

Jan schrijft: „Waar heeft een gezin meer behoefte aan? Een vader die elke dag ongelukkig thuiskomt en voor een gespannen sfeer zorgt of iemand die gelukkig is, maar daarvoor wel heeft moeten inleveren? Ik heb het van dichtbij meegemaakt, deze persoon maakte een carrièreswitch en was zo gelukkig met zijn nieuwe baan dat iedereen er gelukkig van werd.”

„Ik denk dat Jim in gesprek moet gaan met zijn vrouw en kijken wat voor financiële mogelijkheden er zijn om een of twee dagen minder te gaan werken (dat gaat inkomen kosten) en dan op zoek te gaan naar iets waar hij gelukkig van wordt. Het is duidelijk dat hij niet gelukkig is met zijn werk en dat zijn financiële mogelijkheden onvoldoende geluk geven.

Dan is dat een belangrijk signaal: blijkbaar zit hij nu in een fase waarin hij wil onderzoeken of een andere manier van inkomsten genereren (die meer financiële onzekerheid oplevert) meer werkgeluk genereert”, legt Halbe uit.

Annelies heeft ook nog een praktisch advies. „Twee dagen minder werken en in die tijd iets met je handen gaan doen, bijvoorbeeld klusjesman. Daar is grote vraag naar!”

Opgebiecht: ‘Ik nodig het zoontje van mijn vriendin expres niet uit voor mijn dochters verjaardag’

De do’s en don’ts op een eerste date: dit zijn ze, volgens een psycholoog

Reacties