Eva Spigt Health & mind 17 dec 2022, 18:01

Leestijd: 4 minuten

Jennifer was zelf verslaafd en helpt nu andere verslaafden: ‘Wilde ontsnappen uit de kliniek’

Jennifer du Floo was een bekend gezicht in de modewereld. Dit snelle wereldje was helemaal haar ding en successen werden gevierd met veel alcohol. Voordat ze het wist, zat ze tijdens de lunch al aan de wijn. Elke dag. Met een traumatische jeugd had ze alle ingrediënten om een verslaving te ontwikkelen. Ze functioneerde niet meer zonder alcohol.

Nu is ze al zo’n vier jaar clean en helpt ze andere herstellende verslaafden om weer terug op de arbeidsmarkt te komen. Wij gaan met haar in gesprek.

Jennifer was verslaafd: ‘Voelde me niet goed als ik niet dronk’

Met een verslaafde moeder en vader die afwezig was, heeft Jennifer geen makkelijke start gehad. „Zonder diploma’s ben ik als tienermoeder gaan werken in een cadeauwinkel. Mijn toenmalige leidinggevende kwam er al snel achter dat creativiteit en een enorme gedrevenheid niet in diploma’s uit te drukken is. Al snel werd ik de beste verkoopster. Deze ervaring kon ik meenemen in mijn volgende banen in de mode. Daar begon de ellende pas echt.”

„Tijdens mijn jeugd dronk ik af en toe en gebruikte ik weleens drugs, maar dat was met mate. Ik kon altijd wel weer stoppen. In de modewereld werden successen gevierd met veel alcohol, van wijn bij de lunch tot wat sterkers in de avond. En natuurlijk veel feestjes. Ik was altijd degene die het licht uit deed. Ik wilde niet naar huis.”

Zo’n rocksterrenleven is leuk voor een weekend, maar niet voor elke dag. „Ik merkte dat ik lichamelijk afhankelijk werd van alcohol. Ik begon te trillen, was wazig in mijn hoofd en voelde me niet goed als ik niet dronk.” Zelf dacht ze haar drankgebruik onder controle te hebben, maar daar waren haar vrienden het niet mee eens. Haar vrienden brachten Jennifer uiteindelijk naar een afkickkliniek in het buitenland, waar ze zichzelf is tegengekomen.

‘Veel gezien en meegemaakt’

„Mijn hele identiteit hing aan alle dingen die ik heb meegemaakt in mijn jeugd. Met een verslaafde moeder en geen vader in de buurt, ben ik niet fijn opgegroeid. Ik heb veel gezien en meegemaakt. Alcohol was voor mij het middel om dat allemaal te vergeten. Ik verdoofde mezelf elke dag om maar niet te hoeven voelen.”

„Als het gebruiken wegvalt, knallen alle emoties naar binnen. Dit was erg heftig en het liefst wilde ik ontsnappen uit de kliniek om het verwerken maar niet aan te gaan. Uiteindelijk heb ik vier maanden in die kliniek gezeten. Maar ja, dan kom je uit zo’n kliniek en dan begint het avontuur pas echt.”

„Probeer als herstellend verslaafde maar eens boodschappen te doen of op bezoek te gaan bij vrienden. Je loopt langs gezellige terrassen waar mensen een wijntje doen, de schappen in de supermarkt staan vol alcohol en als je bij vrienden thee neemt in plaats van een drankje, ben je al snel saai. Als herstellende verslaafde hiermee omgaan, is bijna topsport.”

Aan het werk als verslavingsconsulent

Dat je met een paar punten achterstand nooit (meer) succesvol kunt worden, is dan ook een fabel volgens Jennifer. Omdat ze weet hoe lastig het is om in de echte wereld weer op eigen benen te staan, heeft zij nu als missie om herstellende verslaafden weer in hun kracht te zetten en het stigma rondom verslaving te doorbreken. Haar motto? You can get out.

Al bijna drie jaar lang helpt Jennifer met Recoverd2Work andere herstellende verslaafden met een afstand tot de arbeidsmarkt. „Er heerst zo’n enorm stigma op herstellende verslaafden. Een grote misvatting is dat wij bijvoorbeeld geen wilskracht hebben, terwijl mensen met een verslaving vaak juist de creatieve geesten zijn, de intelligente mensen die de veelheid aan prikkels niet goed kunnen processen.

Als daar emoties van traumatische gebeurtenissen bij komen, grijpen we naar verdovende middelen om ons hoofd even uit te krijgen. Gelukkig zijn er ook andere manieren om daarmee te dealen, maar dat vergt wel moed.”

‘Verslaafden vinden zichzelf vaak niks waard’

Jennifer zet herstellende verslaafden dan ook weer in hun kracht. „Ik zie vaak dat herstellende verslaafden zichzelf niks waard vinden. Na een hersteltraject hebben we natuurlijk een enorm gat op ons cv en dat is niet iets wat je in je motivatiebrief naar een bedrijf zet. Wat ik mijn cliënten wil meegeven, is dat zij zich niet hoeven te schamen. Een verslaving aanpakken, vergt moed en doorzettingsvermogen. Niemand verplicht je namelijk om zo’n traject aan te gaan en als je eruit komt, dan ben je sterker dan ooit en juist zo iemand wil je aannemen in je bedrijf. Wij pakken vast, zijn betrouwbaar en loyaal. Dankbaarheid en eerlijkheid zijn namelijk key tijdens zo’n afkickprogramma.”

Voor Jennifer is het begeleiden van dit proces een feest om mee te maken. Al haar cliënten komen dan ook terecht in mooie banen en maakt haar motto daarmee meer dan waar: you can get out.