Spijt! van Carry Slee omgetoverd tot stripboek: ‘Gevolgen van pesten zijn vreselijk’
Na het boek, de film en zelfs de musical is er nu ook een stripboek van Spijt!, het verhaal van Carry Slee dat voor het eerst verscheen in 1996. Het verhaal is opnieuw uitgebracht omdat deze week geldt als de Week Tegen Pesten. Van 26 tot en met 30 september zijn er allerlei initiatieven gaande, waaronder dus dit stripboek.
Stichting School & Veiligheid organiseert de jaarlijkse Week Tegen Pesten. Dit jaar is het thema ‘Grapje! Moet toch kunnen?!’. Elk jaar doen meer dan duizend scholen in het primair-, voortgezet en middelbaar beroepsonderwijs mee. We spreken Carry Slee over het boek turned stripboek.
Week Tegen Pesten hard nodig
De eerste weken na de zomervakantie zijn belangrijk in het proces van groepsvorming. Deze weken zijn doorslaggevend voor hoe de leerlingen de rest van het jaar met elkaar omgaan. De Week Tegen Pesten legt de basis voor een goede start voor de rest van het schooljaar. En dat is hard nodig, want hoewel er een daling te zien is, wordt er nog steeds gepest. In 2021 zei 8 procent van de leerlingen in groep 8 gepest te zijn; dat wil zeggen minstens twee keer per maand. Voor scholieren in het voortgezet onderwijs gaat het om 5,3 procent.
De afgelopen tien jaar is er dus sprake van een daling van het aantal slachtoffers van pesten. In 2001 zei ruim 12 procent van de basisschoolleerlingen minstens twee keer per maand gepest te worden. In 2021 is dit gedaald naar 8 procent.
Spijt! gaat dan ook over David, een scholier die spijt heeft wanneer hij hoort dat zijn gepeste klasgenoot Jochem zelfmoord heeft gepleegd. Hij was niet echt gemeen tegen Jochem, maar hij nam het ook nooit voor hem op.
Boek Spijt! omgetoverd tot stripboek
„Ondanks Spijt! al 25 jaar oud is, zijn er al meer dan veertig drukken verschenen. Het gaat niet meer zo hard als vroeger, maar nu is er juist ook ruimte voor zoiets als een stripboek”, vertelt Carry Slee ons. „Spijt! wordt nog steeds door veel kinderen gelezen, maar er is ook een grote groep die gewoon geen boek oppakt.” De schrijfster hoopt met het uitbrengen van een stripboek meer kinderen aan het lezen te brengen. Zo’n stripboek leest volgens haar wat makkelijker weg en mogelijk inspireert het hen wel om een ‘echt’ boek te proberen. Bovendien staan er in het stripbroek prachtige tekeningen, vindt ze zelf.
Het stripboek is geschreven vanuit het perspectief van David uit klas 2B van de middelbare school. Eén van zijn klasgenoten is Jochem. Hij is dik en wordt daarom veel gepest door medeleerlingen en zelfs zijn mentor, de gymnastiekdocent, doet mee. Het lijkt wel of Jochem zich niets aantrekt van al dat getreiter en soms lacht hij er zelfs ook om. Maar wanneer David een keer langskomt bij Jochem om een boek terug te brengen, heeft hij pas door hoe erg het echt is. Carry Slee staat overigens zelf als easter egg afgebeeld in het stripboek. Samen met haar twee hondjes loopt ze over straat. „Ik wist dat niet. Het was voor mij ook een verassing”, grinnikt ze.
Carry Slee: ‘Inclusiviteit is helemaal van deze tijd’
Opmerkelijk is het feit dat David, het hoofdpersonage, in het stripboek wordt vertolkt door een jongen van kleur. In de gelijknamige film is dat niet zo. Slee: „Kinderen willen toch ook zichzelf zien als ze een stripboek lezen. Inclusiviteit is helemaal van deze tijd.” De illustraties van dit boek zijn gemaakt door Ralf van der Hoeven en het scenario is geschreven door Ahmad Resh.
Van alle boeken die Slee heeft geschreven, sprak Spijt! Resh het meest aan om te veranderen in een stripboek. Dat is niet zo gek, het is dan ook haar meest succesvolle boek. Slee verklapt dat er meerdere stripversies volgen van haar boeken. „Dat is de bedoeling. We kijken hoe dit loopt.”
„De tijd gaat door, maar dat maakt voor dit boek niet uit.” Het is een tijdloos verhaal, dat relevant blijft totdat pesten de wereld uit is, vindt Slee. „Zo zien nog meer kinderen het gevolg van pesten, want dat blijft altijd iets vreselijks.”