Shazney Redan Health & mind 22 jan 2021, 07:01

Leestijd: 4 minuten

‘Het gaat prima’, of ‘ik voel me brak’. Maar zijn dat wel emoties?

Emoties en gevoelens, we hebben ze écht allemaal. Toch vinden we het vaak moeilijk om er goed over te praten en blijven we hangen in containerbegrippen zoals prima, chill en brak. In het boek Is brak een gevoel? vertellen vijftien millennials hun persoonlijke verhalen. Deze gaan over de worstelingen in het dagelijks leven en de gevoelens die daarbij komen kijken.

De groep millennials, grofweg geboren tussen 1980 en 1996, is de grootste generatie tot nu toe. Ze zijn opgegroeid met het idee dat de wereld maakbaar is, en dat je er wel komt ‘als je maar je best doet’. Dit wordt versterkt door social media, waar veelal de positieve kant van het leven wordt belicht. Deze context maakt dat het gesprek over gevoelens (positief en negatief) weinig gevoerd wordt, merken de schrijvers. „Het doel van het boek is om via kwetsbaarheid en persoonlijke verhalen herkenning op te roepen, en het voor anderen makkelijker te maken om het gesprek te voeren”, vertellen schrijvers Renée Feijen (28) en Sjoerd Teeuwen (29).

Is brak een gevoel? luidt de titel van het boek. De twee millennials denken van niet. „We gebruiken vaak containerwoorden om uit te drukken hoe we ons voelen, woorden zoals prima, chill, medium. Maar eigenlijk weet je dan alsnog niet precies wat de ander bedoelt. We doen dit omdat we de juiste woorden niet kunnen vinden voor dat gevoel. Na een avond feesten voel je je meestal brak, maar dat is eigenlijk geen emotie”, zegt Sjoerd.

Millennials als generatie

De ouders van millennials zijn opgegroeid in een tijd waarin vrijheid, authenticiteit en bevrijding centraal stonden. „Onze ouders zijn opgegroeid in ongekende welvaart, wat ook een effect had op de opvoeding van millennials. We groeiden op in een tijd waar bijna alles voor de wind ging”, vervolgt Sjoerd. „Voor onze ouders lagen er veel kansen. Dat zorgde voor een beeld bij de millennial generatie dat als je maar je best doet, er oneindig veel mogelijkheden zijn.”

Volgens de auteurs wordt dit beeld versterkt door de opkomst van sociale media zoals Instagram en LinkedIn. Hier worden bijna alleen maar de positieve kanten van het leven belicht. Het lijkt wel alsof succes en geluk voor veel millennials een maatstaf geworden is. „Ik haalde mijn voldoening op een gegeven moment vooral uit het afvinken van alle activiteiten die horen bij een gelukkig en succesvol leven”, schrijft een millennial in het boek. „Wij denken dat social media hier ook invloed op heeft. Met name successen, mooie reisjes en blijdschap worden naar buiten gebracht. Dat iemand een struggle ervaart is hier geen onderdeel van”, vertelt Renée „Veel draait om het maken van de juiste keuzes. Maar niet alles is maakbaar, je hebt niet op alles invloed.”

De auteurs zien in hun eigen kring dat deze elementen ook negatieve gevolgen kunnen hebben, zoals stress en een burn-out. Het is niet voor niets dat 40 procent van de millennials aangeeft wel eens last te hebben gehad van een burn-out of soortgelijke klachten. En het lijkt dat het aantal nu ook oploopt door de pandemie. „Iedereen maakt worstelingen mee denk ik. Wij willen laten zien dat het gesprek voeren en praten over je gevoel ons in ieder geval heeft geholpen. Wij hopen, en denken stiekem, dat dit anderen ook kan helpen.”

De persoonlijke verhalen in het boek

Het boek is ontstaan vanuit verbazing, geven de schrijvers aan. „De verbazing dat we geen woorden hebben om ons gevoel te beschrijven en om een ander te vertellen wat er aan de hand is, wat je voelt en hoe je dingen ervaart.” Het boek bestaat uit verschillende onderdelen: een theoretisch kader, een emotie waaier, waarbij gradaties van verschillende emoties zijn beschreven en het belangrijkste onderdeel: de persoonlijke verhalen van de schrijvers. Verhalen over gevoel, onzekerheid, kwetsbaarheid, en over wat we ervaren, denken en voelen. De schrijvers Sjoerd en Renée hebben beiden ook hun eigen verhaal.

Het verhaal van Sjoerd gaat over het „perfecte plaatje”. „Ik heb een perfect plaatje in mijn hoofd gemaakt van hoe ik wil zijn, op werk en in privé situaties. Aan dit plaatje wil ik koste wat het kost voldoen. Tijdens de start van mijn eerste baan merkte ik dat ik de lat voor mijzelf al veel te hoog had gelegd. Het gevolg hiervan was dat er weinig ruimte was om fouten te maken en te leren. Dit perfecte plaatje werkte me dus tegen en dit besef heeft me veel gebracht.

Renee: „Mijn verhaal gaat over jezelf willen bewijzen tegenover anderen. Ik heb een patroon ontwikkeld waarbij ik veelal één kant van mijn persoonlijkheid aan anderen toon: mijn positieve en stoere kant. Mijn onzekerheden houd ik liever voor mezelf. Tegelijkertijd ga ik op zoek naar bevestiging bij de mensen om mij heen. Bijvoorbeeld bij mijn collega’s of mijn manager. Totdat ik erachter kwam dat dit patroon me juist onrust brengt. Stap voor stap probeerde ik dit te doorbreken door meer van mezelf aan anderen te laten zien. Toen merkte ik dat als ik dat deed, ik juist de bevestiging van anderen niet meer zo nodig had.”

Het boek Is brak een gevoel? is hier te bestellen.

Lees ook: Daan liftte van Almere naar Suriname over land én over zee