Cassandra Oostrom Gezondheid 7 nov 2024, 16:11

Leestijd: 3 minuten

Sadfishing is weer in opmars: wat is het en is het echt zo slecht?

Iedereen heeft waarschijnlijk wel zo iemand tussen zijn volgers zitten op sociale media: die persoon die altijd cryptische citaten of specifieke songteksten op zijn stories plaatst of vage bijschriften bij foto’s zet. Dit soort ‘aandachtzoekend gedrag’ noemen academici ook wel ‘sadfishing’ en die trend is weer aan een opmars bezig. 

Sadfishing is een manier van posten op sociale media met de bedoeling om sympathieke reacties te genereren.

Sadfishing

Hoewel de term pas in 2019 bedacht werd door journalist Rebecca Reid, bestaat het concept van sadfishing al veel langer. Voor de ‘Tumblr-generatie’ is het waarschijnlijk helemaal geen onbekend begrip. Op Tumblr, dat vooral rond 2012 populair was, waren pagina’s aan pagina’s met beelden met duistere en cryptische quotes te vinden. 

Reid bedacht de term echter nadat het ‘kwetsbare’ verhaal van Kendall Jenner over haar acne onderdeel uitmaakte van een misleidende marketingcampagne voor haar samenwerking met Proactiv. 

Oorspronkelijk had de journalist de term bedacht voor beroemdheden die informatie achterhouden voor hun eigen bestwil, maar inmiddels wordt het door critici gebruikt om mensen volgens haar af te schrikken van kwetsbaarheid op internet. „Veel van ons sadfishen soms, en dat is prima”, is Reid van mening. „Aandacht zoeken is een volkomen legitieme zaak. Er is niets mis met het verlangen naar aandacht.”

Sympathie

Eén van de critici die de term sadfishing een andere betekenis geeft dan Reid, is gedragsspecialist en onderzoeker Cara Petrofes. Zij gebruikt de term om het gedrag van sommige sociale media-gebruikers te beschrijven, waarbij ze hun emotionele toestanden publiceren om sympathie op te wekken.

Petrofes en haar collega’s deden een aantal jaar geleden onderzoek naar de term. Daaruit bleek dat mensen met een angstige hechtingsstijl vatbaarder blijken te zijn voor ‘sadfishing’ op sociale media. „Ons onderzoek toonde aan dat degenen die angstig gehecht zijn, de neiging hebben om bevestiging bij anderen te zoeken en behoefte hebben aan consistente activiteit van vrienden. Ook hebben zij een groter aantal online en in-person vriendschappen”, legde Petrofes destijds uit aan de Huffington Post. „Dat kan leiden tot sadfishing.”

Psychotherapeut Tess Brigham ziet het echter anders: volgens haar is het ook gewoon menselijk om validatie van onze leeftijdsgenoten te zoeken. Dit betekent niet direct dat je een angstige hechtingsstijl hebt, zo benadrukt zij. „Vroeger zou iemand ‘sadfishen’ door iedereen tijdens een picknick of happy hour te vertellen over hun verschrikkelijke dag, en iedereen zou zich rond die persoon scharen”, vertelt ze aan The Independent. Volgens haar is vooral de manier waarop we sympathie van anderen zoeken veranderd. Want iemand face-to-face over je problemen vertellen, dat doen we niet zo gauw meer. Jongeren al helemaal niet. 

Kwetsbaarheid 

Zowel Petrofes als Brigham zijn het er echter over eens dat er een wezenlijk verschil is tussen ‘sadfishing’ en oprecht kwetsbaar zijn op sociale media. Sadfishing kan zich uiten in het plaatsen van een gerichte quote over een gebroken hart die duidelijk over een recente ex gaat. Iemand die een bijschrift plaatst over het worstelen met depressie, deelt misschien daadwerkelijk een schreeuw om hulp of probeert contact te maken met anderen die zich mogelijk hetzelfde voelen.

Criminelen op grote schaal actief in de zorgsector, blijkt uit nieuw rapport

Er is ook een mannelijke overgang, zo zit het met de ‘penopauze’

Reacties