Rosan de Vos Gezondheid 10 dec 2017, 14:00

Leestijd: 3 minuten

Gewichtsdiscriminatie: ‘Ik werd gewoon genegeerd’

Gewichtsdiscriminatie is een groot probleem in Nederland. Zo hebben mensen met veel overgewicht minder kans op een baan en worden ze simpelweg minder serieus genomen. „Als ik op het schoolplein stond om mijn kinderen op te halen, werd ik gewoon genegeerd”, zegt Claudia Vesters (48) tegen Metro.

„Op straat kreeg ik vaak te horen: ‘Hey dikzak’ of ‘Hey vette’. Of ik las op Facebook: ‘Ik heb die dikke weer zien lopen met haar hondje’. Zelfs mijn kinderen kregen het via, via te horen”. Vesters maakte de meest heftige dingen mee toen ze 40 kilo zwaarder was. Nu ze weer slank is, merkt ze het verschil: „Het is bizar hoe mensen reageren op uiterlijk. Dit maakt de negatieve spiraal van te zwaar zijn alleen maar erger.”

Even wat cijfers

Uit de Gezondheidsmonitor blijkt dat 49 procent van de volwassen Nederlanders kampt met overgewicht, en bijna 14 procent van de volwassenen heeft last van obesitas. Het is dus geen kleine groep mensen die risico loopt slachtoffer te worden van gewichtsdiscriminatie.

Jaap Seidell, hoogleraar voeding en gezondheid aan de Vrije Universiteit, zegt in de Volkskrant: „Gewichtsdiscriminatie is een van de weinige vormen van discriminatie die volkomen is geaccepteerd in onze samenleving.”

https://twitter.com/Ikke_beestjes/status/937626759075418112

Eigen schuld, dikke … buik?

Of mensen altijd wat kunnen doen aan hun overgewicht valt nog te betwisten. „Mensen met overgewicht zijn ideale zondebokken. Omdat het hun eigen schuld zou zijn. Terwijl overgewicht vaak genetisch bepaald is of met armoede te maken heeft”, aldus hoogleraar gezondheidsethiek Inez de Beaufort.

Volgens Vesters ligt het wél aan de persoon, haar overgewicht had ze dan ook aan zichzelf te danken. Maar het is hoe dan ook belangrijk om naar de persoon zélf te kijken, niet naar hoe de persoon eruit ziet. „Het doet me pijn omdat het zo zwart wit is. Waarom tel je wel mee als je er ‘leuk’ uitziet en niet als je te zwaar bent?"

Ik ga voortaan niet meer zeggen dat ik overgewicht heb maar dat ik gewoon goed geïsoleerd ben.

— Renée (@neetje) September 16, 2017

Waarom nu wel en toen niet?

„Mensen die worstelen met obesitas worden steevast gekenmerkt als lui, incompetent, onaantrekkelijk, niet wilskrachtig en schuldig aan hun eigen gewicht", schreven wetenschappers van de Universiteit van Pennsylvania dit jaar in een onderzoek naar de gezondheidsconsequenties.

Vesters wilde er altijd graag bijhoren. „Maar helaas werd ik door mijn gewicht niet geaccepteerd. Pas toen ik slanker werd, vroegen mensen me opeens dingen aan me. Mensen die mij eerst nooit aanspraken, of beter gezegd, compleet negeerden, kwamen ineens naar mij toe. Ze wilden met mij praten of afspreken. Ik dacht bij mezelf: waarom nu wel en toen niet? Ik ben nog steeds dezelfde vrouw, ik zie er alleen anders uit.”

„Het ergste is nog wel dat niet iedereen doorheeft dat er gediscrimineerd wordt op gewicht", zegt Vesters. „Mijn ogen gingen ook pas open op het moment dat ik slank werd. Toen had ik zoiets van: wat gebeurt hier? Dat is toch echt verschrikkelijk."