Waarom heb je altijd plek voor een toetje? Dit zegt de wetenschap
:format(jpeg):background_color(fff)/https%3A%2F%2Fwww.metronieuws.nl%2Fwp-content%2Fuploads%2F2025%2F02%2Fpexels-elly-fairytale-3807562.jpg)
Je kent het misschien wel: je hebt net een heerlijk diner achter de kiezen en je hebt het idee dat je niks meer kunt eten, tot de dessertkaart verschijnt. Even twijfel je, maar zodra iemand voorstelt om toch een toetje te bestellen, is er geen weg meer terug.
Hoe komt het toch dat we altijd nog plek hebben voor iets zoets? Wetenschappers hebben daar nu een verrassend antwoord op.
Je brein vraagt om suiker
Onderzoekers hebben ontdekt dat een specifiek circuit in onze hersenen ervoor zorgt dat we trek krijgen in suiker, zelfs als we eigenlijk vol zitten. Dit draait allemaal om POMC-neuronen, een groep hersencellen die normaal gesproken helpen om eetlust te reguleren.
Toch is er nu een verrassende ontdekking gedaan: niet alle POMC-neuronen zorgen ervoor dat we stoppen met eten. Sommige van deze neuronen doen juist het tegenovergestelde, maar alleen als het om suiker gaat. Ze activeren een bepaald hersengebied dat betrokken is bij motivatie en beloning en gebruiken daarvoor een verslavend stofje, vergelijkbaar met opioïden. Dit zorgt ervoor dat we ineens trek krijgen in zoetigheid, zelfs als ons lichaam net nog aangaf dat het vol zat.
Alleen bij toetjes
Om dit te testen, bekeken onderzoekers deze hersenactiviteit bij muizen. Toen ze de specifieke opioïde signalen blokkeerden, viel op dat de muizen ineens geen trek meer hadden in suiker. Opvallend genoeg gold dit alleen voor zoetigheid, vet eten werd nog steeds net zo gretig gegeten.
Dit kan betekenen dat onze hersenen suiker anders behandelen dan andere voedingsmiddelen. Waar verzadiging normaal gesproken de eetlust afremt, lijkt het juist de trek in suiker te versterken. Dat verklaart waarom die chocoladetaart na een zwaar diner nog steeds onweerstaanbaar is.
Toetje zonder schuldgevoel
Het is dus niet per se een gebrek aan zelfbeheersing als je altijd nog ruimte hebt voor een toetje, het is gewoon hoe je brein werkt. Maar deze ontdekking brengt meer positief nieuws met zich mee. Begrijpen hoe dit systeem functioneert, kan mogelijk helpen bij het bestrijden van overmatige suikerconsumptie en obesitas. Door deze hersenroute te beïnvloeden, zouden er behandelingen kunnen ontstaan die suikerverslaving aanpakken, zonder dat ze normale eetlust verstoren.