Burenruzies: ‘Ik mocht niet parkeren op ‘hun parkeerplek’ op de openbare weg’
:format(jpeg):background_color(fff)/https%3A%2F%2Fwww.metronieuws.nl%2Fwp-content%2Fuploads%2F2025%2F03%2Fparkeerplek.jpg)
Buren: you love them or you hate them. Iedere week deelt een lezer de meest bizarre, hilarische of totaal uit de hand gelopen burenruzie die hij of zij ooit heeft meegemaakt. Van drama in de groepsapp tot oorlog over een schutting. Deze week vertelt Rick (38) over de buren die een openbare parkeerplek als privébezit beschouwen.
Rick (38): „Na maanden zoeken, had ik een leuke huurwoning gevonden in een knus dorpje, op slechts een halfuur rijden van mijn werk. Het leek de perfecte plek: veel groen, een rustige sfeer en genoeg parkeerruimte. Althans, dat dacht ik tijdens de bezichtiging. In mijn eerste week ontdekte ik al snel dat die parkeerplaatsen ’s avonds een heel ander verhaal waren.
‘Onze’ parkeerplaats
Op een avond parkeerde ik mijn auto op een vrije plek voor het huis van mijn buren. Openbare weg, dus niks geks, zou je denken. Maar nog geen minuut later zwaaide de deur open en kwam de buurman naar buiten. ‘Dat is onze parkeerplek’, zei hij met een dwingende blik. ‘Mijn vrouw komt over een paar uur thuis van haar avonddienst en zij parkeert hier altijd. Dus als jij nou even ergens anders gaat staan, dan scheelt haar dat een hoop gedoe.’
Ik keek even rond. De straat stond helemaal vol en er was écht geen enkele andere parkeerplek vrij. ‘Sorry, maar het is een openbare parkeerplaats. Ik kan nergens anders parkeren, dus ik laat mijn auto op deze plek staan.’ Ik zag dat de buurman zijn hoofd schudde, terwijl hij iets mompelde over respectloos gedrag. Hij liep weer naar binnen. Ik had verwacht dat hij zijn ‘verlies’ genomen had, maar dat bleek niet het geval te zijn.
Ingesloten auto
De volgende ochtend, toen ik klaar was om naar mijn werk te gaan, vond ik mijn auto ingesloten. Aan de voor- en achterkant stonden twee zware bloempotten, zó groot dat ik ze alleen met veel moeite kon verplaatsen. Het kon niet anders dan dat de buurman dat had gedaan. Ik besloot me niet te laten kennen, dus zette ik mijn auto later die week weer op dezelfde plek. Simpelweg omdat er gewoon geen andere vrije parkeerplekken in de straat vrij waren.
De volgende ochtend was het nog erger: mijn auto was volledig ingebouwd. De buren hadden hun auto’s zo dicht tegen de mijne gezet dat ik geen kant op kon. Ik belde aan, maar niemand deed open. Uiteindelijk schakelde ik de politie in, die langs ging om verhaal te halen. Ook zij kregen geen gehoor. ‘We kunnen er nu niet veel aan doen, meneer, maar als de auto’s er na 24 uur nog staan, kunt u een melding maken.’ Geweldig, helemaal top. Ik baalde enorm, want ik had een belangrijke meeting op kantoor. Uiteindelijk ben ik met een taxi naar werk gegaan.
Kras op de motorkap
De volgende ochtend, net op het moment dat ik wilde kijken of ik mijn auto weer kon gebruiken, zag ik dat mijn buren hun auto’s weghaalden. Toen begon de ruzie pas echt. ‘Snap je het nou eindelijk?’, riep de buurman triomfantelijk. ‘Dat is ONZE parkeerplek. De volgende keer krijg je er niet alleen een auto tegenaan, maar ook een kras op de motorkap.’ De buurvrouw stond naast hem te knikken, terwijl hun zoon zich er ook nog even mee bemoeide met wat dreigende opmerkingen.
Om de vrede te bewaren en mijn auto krasvrij te houden, parkeer ik sindsdien maar verderop als er in de straat geen andere plek vrij is. Het is natuurlijk sneu dat alle andere buren dit accepteren, maar tegen deze mensen kun je echt niet op. Althans, niet in je eentje. Laatst zag ik in het weekend hoe een bezoeker van een verjaardagsfeestje op ‘hun plek’ ging staan. Binnen tien seconden stormde de buurman naar buiten, rood aangelopen en klaar om verhaal te halen. Ook de jarige rende naar buiten om zijn gasten te vertellen dat ze beter verderop konden parkeren. Ik ben dus zeker niet de enige die ruzie met ze heeft gehad. Ik vraag me af of iemand deze buren ooit kan tegenhouden.”
Vanwege privacy in combinatie met gevoelige onderwerpen zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.