Sophie van Bree Lifestyle 19 feb 2025, 18:11

Leestijd: 7 minuten

Vroeg feesten in plaats van tot 4 uur ‘s nachts doorgaan: is het populaire ‘vroeg feesten’ wat?

Tijdens de lockdowns, toen er eenmaal wel weer iets mocht, was het vroeg pieken geblazen. Om middernacht was het feest – letterlijk – wel voorbij. Inmiddels mogen we weer los, maar dat vroege feesten: dat blijft voor velen aantrekkelijk. Niet gek dus ook, dat dit soort feesten winnen aan populariteit. Maar is het ook écht wat? Metro‘s Sophie nam de proef op de som.

Je hoofd wordt warmer, de stof van je shirt plakt aan je klamme lichaam en je heupen worden geleid door het ritme van de muziek. Je bent in een andere wereld: uitgaan. Maar laten we eerlijk zijn: uitgaan gaat over katers waar je bang van wordt, eigenlijk doodmoe zijn maar toch vrolijk meedoen, impulsieve uitgaven en anonieme scheten in mensenmassa’s.

Het is zeker niet voor iedereen een onderdeel in het leven: uitrazen kan ook in de sportschool, borrelend op het terras, in het park of in de bioscoop. Zelf heb ik altijd van uitgaan gehouden. Ik heb niets met techno, maar als er muziek is waardoor mijn lichaam niets anders kan dan bewegen, ben ik om. ‘Shake that ass’-muziek noem ik het.

Ouder worden: uitgaan in vlagen

Aan het eind van mijn middelbare school en de eerste twee jaar van mijn studententijd ging ik vrij veel uit. De jaren erna nam het iets af, toen ik aan de kunstacademie startte. Toch stond ik regelmatig in een zwetende mensenmassa en genoot ik daarvan. Tijdens vakanties of backpacken gebeurt het vaker: je hebt ruimte in je hoofd nodig om dat lichaam in een pompende blik sardientjes te gooien. 

Nu ik 29 jaar ben, merk ik dat steeds meer mensen om mij heen het uitgaan verliezen. Neonverlichte nachten in een kroeg met een shotje als afsluiter worden vervangen door zelfgemaakte pizza met een fles rode wijn van boven de vijf euro op de bank. Hier en daar nog een zwetende avond of nacht in een kroeg, club of op een netwerkborrel, maar meestal niet meer tot half 4 ’s nachts. Al mijn vriendinnen zijn bezet – op mezelf en mijn gay best friend na – en de eerste kinderen komen ter wereld. 

Fear of Missing Out: houdt het ooit op?

Naast mijn passie voor dansen en even alles om je heen laten vieren, geef ik minder toe aan het FOMO-stemmetje in mijn hoofd: the Fear Of Missing Out. Toch moet ik toegeven dat ik had verwacht dat richting de 30 de angst om te missen volledig wegvaagt, maar blijkbaar niet.

Terwijl mijn jongere neef en nicht me glazig aanstaren op een familieverjaardag als ik vertel dat ik onrust voel als ik een tijd niet uit ben geweest, weet ik dat ik een keer in de zoveel tijd de kroeg in moet om met de heupen te draaien. Het slaat nergens op, alsof je meer leeft als je uitgaat. Je mist vooral meer slaap. Maar er is ook een deel in mij dat niet uit FOMO handelt, maar dat gewoon even lekker wil dansen. En als ik daarnaar luister, dan wordt het ‘voluit leven’. 

Het probleem: te moe

Oké, de drang om even los te gaan is er. Echter, dan komt het volgende punt: de energie is op na een werkweek. Waar ik in Nederland veelal mijn bed verkies in plaats van wachten tot 23.30 uur als de stad in leven is, ervaar ik in het buitenland dat het makkelijker gaat. Zo kun je vrijwel elke avond in Colombia salsa dansen vanaf 20.00 uur en galmt om 19.00 uur live Afrikaanse techno of reggaeton uit de speakers in Oeganda. En om middernacht lig je voldaan in je bed. 

Hoe romantisch uitgaan tot in de late uurtjes ook kan zijn, steeds meer mensen scharen zich bij de ‘vroege feestjes’ fanclub. Inclusief mijzelf. Het nachtleven wordt vervroegd en je gaat voldaan je weekend in, zonder dat je de helft van je vrije dagen ‘kwijt’ bent aan een kater. 

VroegZat: in actie

Afgelopen vrijdag besloot ik naar VroegZat te gaan, één van de mogelijkheden om me vroeg het nachtleven in te wanen. Zoals VroegZat zelf op hun socials schrijft: ‘Evenveel feest, maar dan lekker vroeg en dus op een normale tijd naar bed, waardoor je de volgende dag gewoon fit bent: win-win.’ De doelgroep is dertigers en veertigers of mensen die graag los willen gaan op dansbare songs onder de voor hen ideale voorwaarden.

Vrijdagavond 18.00 uur schuif ik een supermarkt ovenpizza naar binnen, een traditie die ik vroeger voor het uitgaan wekelijks herhaalde. Even bedenk ik nog of ik redenen kan vinden om niet te gaan, toch hijs ik me in mijn groene strakke jurkje. Samen met goede vriendin Eline – ontmoet in mijn studententijd, gek op levendigheid, reizen en feestjes, maar ook een opbloeiende carrière als arts en verloving op zak – zit ik op de fiets om 19.00 uur. Ik – gek op levendigheid, reizen en feestjes, maar ook veel me-time en oplaadmomenten nodig om mijn drukke werkleven als documentairemaker bij te houden – ben er klaar voor. 

Wennen

We beginnen de avond door onze jassen in één kluisje te proppen, want dat scheelt immers geld. Ik maak een foto voor een groepje meiden en zij van ons – heerlijk millennial: foto’s maken van elkaar in plaats van selfies. Nog even naar de wc, een salmiaklolly krijgen omdat ik een onbeperkte wc-stempel aanschaf. En dan starten met een cola, omdat ik niet kan kiezen tussen hoofdpijn-clubwijn en overprijsde gin-tonic.

We lopen de zaal binnen. Het decor is kleurrijk met nostalgisch gele ruitjes op een wand en een grote lampenkap swingend van links naar rechts boven de dj-tafel. Alsof we in een grote huiskamer staan met honderden mensen. De dj’s zijn helemaal in hun hum, er zijn dansers in pyjama’s op het podium en een talentvolle fotograaf loopt rond. Het feestje begint gelijk op 100 procent, terwijl Eline en ik nog even moeten inkomen – half 8 op de dansvloer. „Het voelt net alsof we aan het sporten zijn in de sportschool”, zeg ik. 

Na ons terugtrek-momentje, als we weer even wc-herinneringen ophalen terwijl we selfies in de toiletspiegel maken, besluiten we een gin-tonic te halen en voluit te genieten. De muziek lijkt opeens beter te passen. Ik merk hoe mijn werkleven en zoektocht naar serieuze relaties afneemt. We ontwikkelen ons tot heuse Shakira’s, terwijl er blikken worden gewisseld met andere glimlachende hoofden die ook even hun dagelijkse leven ontvluchten. 

In de nieuwe wereld

Dansen is voor mij zuurstof. Voor een Nederlander ben ik een goede danser, los in mijn heupen en zwaaiende haren. Soms voel ik weer even die tiener in mijzelf, zie ik de blik van een ander naar mij en denk: oh nee, wat denkt die ander? Het is gek om opeens met alleen generatiegenoten te dansen – net als vroeger.

Mijn flirt-modus gaat aan. Ik val op harige mannen, maar Eline vergezelt me met haar wijsheid dat kale mannen ook heel mooi kunnen zijn. „Het gaat om zijn schedel.” Als pubermeisjes lachen we en concluderen we dat haar of geen haar niet zoveel zegt.

Er zijn zeker 30-parties en vrijgezellenfeesten deze avond. Op een gegeven moment slaat de sfeer om van kinder-coladisco naar heuse stapavond, waarbij je het verschil tussen 21.30 en 04.30 uur niet meer voelt. Ik word melig en we krijgen gratis gin-tonics van twee gasten die onze beste maatjes voor de avond worden. De een is al een decennium getrouwd en in een open relatie, de ander midden in een scheiding. Beiden een deftige, koninklijke naam, dus spreek ik ze met ‘prins’ aan. Kortom: het niveau daalt. 

Moe en voldaan

Soms staan we in een Nederlands kringetje, maar meestal mengen we ons met iedereen. En zo dansen we urenlang – met hier en daar onze toiletbreak. Ik raak bevriend met een mede-single-leeftijdsgenoot die vers uit een scheiding komt. We besluiten een single-club op te richten en wisselen Instagrams uit. De gin-tonics zorgen voor beduidend minder remming. Vooral de goede sfeer, de afwisselende muziek en de mensenmassa maken de ervaring tot een avond in extase. Na 23.00 uur gaat het licht aan. Nog eventjes een kroeg induiken, maar het hoogtepunt is allang voorbij. Het gapen begint.

Blij zit ik op de fiets om 00.40 uur en ben ik te moe om patat te halen. Alles is eruit gedanst. Op naar ons eigen koninkrijk in Utrecht. De een bij haar vriend, de ander bij haar pittenzak. VroegZat of een van de andere vroeg-nachtleven-feestjes zijn voor herhaling vatbaar. Wij zijn het nog lang niet zat.

Wat doet stilte met je brein? ‘Stilte heeft altijd een positief effect, ook als je geen stress hebt’

Hormonale migraine, wat is het en wat kun je ertegen doen? ‘Invloed van hormonen wordt onderschat’

Reacties