Mirthe Diemel Lifestyle Gisteren, 19:29

Leestijd: 3 minuten

Opgebiecht: ‘Ik volg mijn man stiekem met een GPS tracker’

Iedereen heeft weleens een geheim, een leugentje om bestwil, iets wat ze liever niet hardop zeggen. In Metro’s rubriek Opgebiecht durft een Metro-lezer dat toch te doen. Deze week: Krista (27), die stiekem een GPS tracker in de auto van haar man heeft gelegd.

„Je hoort weleens dat mensen het echt niet vinden kunnen dat je in de telefoon van je partner kijkt. Om berichtjes te checken, bijvoorbeeld. Of mails. Nou, dan denk ik dat ik weinig sympathie krijg voor mijn acties. Want dat checken van de telefoon van mijn man Ramon, dat doe ik al langer. Standaard, als hij onder de douche staat. Na al die jaren heeft hij dat nog steeds niet in de gaten, want hij laat ‘m gewoon op zijn nachtkastje liggen. Het scheelt natuurlijk ook dat ik zijn telefooncode weet – die weten we van elkaar, voor het geval de ander iets overkomt en er toegang tot de telefoon nodig is.

Onberispelijk telefoongedrag

Maar goed, mijn man heeft dus geen idee dat ik in zijn telefoon kijk. Gelukkig maar, want hij zou denk ik diep beledigd zijn dat ik hem blijkbaar niet vertrouw. Ook omdat dat nergens voor nodig is, want dat blijkt wel uit zijn telefoongedrag – dat is werkelijkwaar onberispelijk, nog geen flirtend appje met een collega of iets dergelijks.

Met dat vertrouwen zit het dus eigenlijk wel goed. Waarom ik dan toch kijk? Dat vloeit voort uit eigen onzekerheid. In het verleden heb ik een relatie gehad met iemand die er nóg een relatie op nahield en toen is mijn vertrouwen behoorlijk ingedeukt. Ramon weet daar vanaf, draagt me op handen en vertelt elke dag hoeveel hij van me houdt. En hij houdt er ook geen andere contacten met vrouwen op na. Maar tóch ben ik elke dag bang dat hij me niet meer leuk vindt, of iemand anders leuker.

Opgebiecht: GPS tracker gekocht

Laatst was hij een avond weg met vrienden en werd het later en later, uiteindelijk appte hij dat hij bij een vriend bleef slapen. Ik haalde me de gekste dingen in mijn hoofd, er was vast een ander in het spel, maar de volgende dag hoorde ik van de vriendin van die vriend dat Ramon inderdaad op de bank was gecrasht en ze alleen een potje waren gaan poolen. Ik heb mijn angst niet met Ramon gedeeld, hij heeft eerlijk gezegd geen idee dat ik zo gebukt ga onder die onzekerheid. Maar ik schaam me er ook een beetje voor, dus hou ik het voor me.

Maar het feit dat ik daar de hele nacht van wakker had gelegen, dat wilde ik niet meer. Ook al weet ik diep van binnen dat Ramon me nooit zou kwetsen, kan ik de gedachte dat ik niet weet waar hij is, niet verteren. Ik móet die controle gewoon houden. Dus heb ik onlangs een GPS tracker gekocht – die bestel je gewoon online – en in zijn auto gelegd. Via een app kan ik nu altijd zien waar Ramon is. Ik volg hem echt niet elke seconde van de dag hoor, daar heb ik niet eens tijd voor. Maar soms vind ik het gewoon fijn om te zien waar hij uithangt.

De juiste man

Dat ga ik natuurlijk nóóit aan hem opbiechten, ik zou me echt doodschamen als hij erachter kwam. Ik ben er niet trots op, en ik denk erover om die tracker er binnenkort weer uit te halen omdat het niet helemaal netjes voelt, maar tegelijkertijd geeft het ook een prettig gevoel. Zijn locatie klopt namelijk altijd precies met wat hij me vertelt. Dat bevestigt wel wat ik stiekem al weet: dat ik voor de juiste man heb gekozen.”

Vanwege privacy in combinatie met gevoelige onderwerpen zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.

Meer edities van Opgebiecht lees je hier.

Opgebiecht: ‘Ik wil helemaal niet ‘gezellig’ samen wandelen met mijn buurvrouw’

Reacties