Jesse Sprikkelman Lifestyle 13 nov 2024, 15:55

Leestijd: 4 minuten

Max was verslaafd aan heroïne, maar kijkt niet negatief terug op die periode: ‘Ik had die ervaring nodig’

Max Bartels (62) heeft een bewogen jeugd achter de rug. Op jonge leeftijd raakte hij verslaafd aan heroïne. Hij gebruikt de lessen die hij in die donkere periode leerde nog dagelijks, vertelt hij in zijn boek Broei.

De extreem verslavende drug heroïne was lange tijd het belangrijkste in het leven van Bartels, legt hij uit aan Metro. Als hij het een dag niet kon gebruiken, voelde hij zich slecht. De drug zorgde voor een boost en een goed gevoel. Door een moeilijke jeugd ging Bartels al vroeg uit huis en op zijn 11e begon hij met een joint, toen hij 18 was kwam heroïne om de hoek kijken. 

In zijn boek Broei geeft hij lezers een kijkje in de wereld van iemand met een drugsverslaving. „Twee keer gebruiken en dan ben je eigenlijk gelijk verslaafd. Je voelt je dan zo lekker”, vertelt hij over de drug.

Overval om geld voor heroïne te krijgen

De heroïne moest betaald worden. Zijn vriendin, ook verslaafd, besloot daarom in een seksclub te gaan werken om geld te verdienen. Zelf probeerde hij een tabakswinkel te overvallen, zonder resultaat. 

In 1983 gebruikte hij voor het laatst heroïne. „Het stoppen daarmee was het eerste moment in mijn leven dat ik trots was op mezelf. Ik had iets bereikt, waarvan ik niet had verwacht dat ik het zou kunnen. Als je jezelf niet de moeite waard vindt, wordt het heel moeilijk allemaal.”

Hij wist zijn verslaving te overwinnen door twee afkickklinieken te bezoeken. Vooral de mentale strijd was een lastige. „Ik moest echt leren om bij mezelf te komen. Ik vond mezelf niet voldoende waard, in vergelijking met andere mensen.”

‘Geen behoefte meer om te verdoven’

Sinds hij gestopt is met de drug, heeft hij er ook geen behoefte meer aan. „Heroïne is echt te heftig. Dat moet ik nooit meer doen. De behoefte om te verdoven heb ik gelukkig niet meer, omdat ik daar geen reden toe heb. Als er iets naars gebeurt, kan ik me uiten.” 

Toch kijkt hij niet negatief terug op die periode. Sterker nog, hij is ervan overtuigd dat hij het nodig had. „Ik was bang voor confrontaties en heel erg gevoelig. Toen ik klein was, besloot ik confrontaties uit de weg te gaan.” Dat zorgde voor een slecht zelfbeeld. Hij vond zichzelf laf en wist dat er iets moest veranderen. 

Meer weerbaarheid na afkicken

Ook tijdens zijn verslaving ging iedereen met hem aan de haal. Daar leerde hij harde lessen door. „Toen ik afgekickt was, was ik veel weerbaarder.” Hij is dankbaar voor de meest donkere periode in zijn leven. „Als dat allemaal niet was gebeurd, dan had ik mijn leven nu niet zo goed op de rails gehad.”

In het boek vertelt Bartels zijn levensverhaal, maar dan wel in een ander jasje. „Als je over jezelf schrijft, neem je allemaal mensen mee, die daar misschien niet aan blootgesteld willen worden. Mijn oplossing was om iedereen andere namen te geven.”

Maar toch gaat het echt over hem. „Iedereen die mij kent, weet dat het over mij gaat. Dat geeft mij ook meer ruimte als schrijver om het verhaal op te schrijven. Je kunt de waarheid ook iets veranderen, omdat het een roman is.”

‘Veel mensen duiken weg in een obsessie en willen verdoven’

Hij hoopt mensen te inspireren, dat ze iets hebben aan zijn boek. „Het is zonde dat je die stappen niet maakt in je leven en niet verder komt.” Want waar Bartels met een heroïneverslaving worstelde, lossen anderen hun problemen op door te veel te drinken of te eten. „Ze duiken weg in een obsessie en proberen te verdoven.” Vraag jij je af of je te veel alcohol drinkt? Metro legde eerder al uit wanneer dat het geval is.

Ook die mensen hebben een uitdaging, net als Bartels. „Je probeert de moeilijke dingen in het leven zo lang mogelijk te omzeilen. Totdat je echt niet meer anders kan. Je moet dan iets veranderen of het opgeven. Ik besloot het te veranderen.”

Hij hoopt dat zijn lezers een grote of kleine stap weten te zetten in het leven. „De uitdaging in het leven is om de dingen waar jij moeite mee hebt, juist op te zoeken en op te lossen.”

Familie Willem Holleeder leeft in angst, vertelt zus Astrid openhartig

Het modale salaris van Jantien Modaal (en waarom dat minder is dan Jan)

Reacties