Mirthe Diemel Lifestyle 6 sep 2024, 19:24

Leestijd: 4 minuten

Opgebiecht: ‘Ik verwas expres de lelijke kleding van mijn vriend’

Iedereen heeft weleens een geheim, een leugentje om bestwil, iets wat ze liever niet hardop zeggen. In Metro’s rubriek Opgebiecht durft een Metro-lezer dat toch te doen. Deze week: Ella, die de lelijke kleding van haar vriend stiekem verwast.

„Ben heeft echt alles. Een guitige lach, knappe uitstraling, een positieve inborst en hij biedt altijd een luisterend oor. Daarbij is hij vol passie, of het nou om zijn carriere of zijn liefdesleven gaat. Zonder in detail te treden: hij is een geweldige minnaar, haha. The whole package, dus. Maar één ding heeft Ben niet en dat is een fatsoenlijke kledingsmaak.

Sterren met glitters

Maar daar lette ik totáál niet op toen ik hem leerde kennen op een festival. Wat heet; het was een festival waarbij de dresscode ‘foute kleding’ was. Ik lachte het dus hartelijk weg toen hij zei dat hij lastminute een kaartje had gescoord en geen speciale outfit in de kast had hangen – en dus een normaal T-shirt uit de wasmand had gevist. De reden dat ik lachte, was omdat dat ‘normale’ T-shirt een opdruk had van een mond met vuurrode lippen – de Rolling Stones waren er niks bij – en allemaal sterren die waren bezaaid met glitters. Kom op, wie had dat nou serieus genomen? Enfin, op dat moment was er nog niks aan de hand, we hadden een dikke vette klik en ik was aan het eind van de avond smoorverliefd op Ben.

Nouja, een dag later was ik natuurlijk letterlijk wat nuchterder, maar ik vond Ben wel een héle leuke vent en wilde dolgraag met hem daten. Hij gelukkig ook met mij, dus een week later hadden we een reservering in een restaurant staan. En ja hoor, hij was nog steeds even leuk als op dat festival. Ik voelde aan alles: dit zou zomaar een relatie kunnen worden. Dat hij een wanstaltige blouse met ruches aanhad, vergat ik voor het gemak even – ik denk dat ik op dat moment al te blind was van verliefdheid.

Geen gevoel voor mode

En zeg nou zelf: hoe oppervlakkig is het om iemand af te rekenen op zijn kledingsmaak? Maar hoe geweldig ik Ben ook vond (en vind), na een paar dates begon ik me wel te ergeren aan zijn kledingstijl. Hij heeft gewoon totaal geen gevoel voor mode, het is alsof ik naast iemand loop die in de jaren negentig is blijven hangen en de volledige collectie van het inmiddels failliete CoolCat heeft overgenomen. Glitters, tanktops, het hele assortiment komt voorbij.

Ik heb hem er eens op aangesproken en vroeg met een knipoog of hij soms ambassadeur was voor De Toppers. De puppyogen waarmee hij me toen aankeek, zal ik nooit vergeten. Hij vond dit mooi, wat was er dan mis mee? Ik voelde me een oppervlakkige heks en durfde er niet nogmaals over te beginnen. En eerlijk is eerlijk: voor iemand met een wanstaltige kledingsmaak staat het hem wel verdomd goed – dat is ook de enige reden dat ik nog niet hard ben weggerend.

Opgebiecht: ik verwas stiekem kleding

Maar goed, je bent vrouw of niet, en ik denk dat het voor iedereen wel herkenbaar klinkt dat je de smaak van je partner een béétje probeert te beïnvloeden. Dus heb ik Ben al eens subtiel op shopdate genomen om hem wat meer volwassen kleding aan te meten. Vond-ie geweldig, dus dat stemde me hoopvol – al kwam ie een week later alweer in een of ander gedrocht aanzetten.

Dus heb ik het nu over een andere boeg gegooid – want Ben spendeert inmiddels zo’n vier nachten per week in mijn huis en laat nog weleens wat kleding liggen. Die ik dan, oeps, heel per ongeluk, meewas in een programmaatje van zestig graden. Ai, een paar maten te klein, sorry lieverd. Of ik vergeet zijn shirt met glitters in een waszakje te stoppen, waardoor er een paar van die glimmers missen en het eigenlijk geen gezicht meer is om te dragen – voor zover dat het al niet was. Subtiel hoor, het is niet dat ik elke week vijf kledingstukken wegmoffel, maar eens in de zoveel tijd maak ik weleens een ‘foutje’.

Schuldig

Nu ik het zo zeg, vind ik het wel heel erg om dit op te biechten. Ik voel me gigantisch schuldig, vooral omdat Ben echt een hele lieve vent is. Maar ik zie de blikken die op hem gericht zijn als we samen de hort op gaan en doe het ook een beetje om hem te beschermen. Langzaamaan roei ik zijn oude garderobe een beetje uit, om plaats te maken voor een Ben 2.0 – in mijn ogen is hij dan helemáál perfect.”

Vanwege privacy in combinatie met gevoelige onderwerpen zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.

Opgebiecht: ‘Ik heb mijn kind met waterpokken tóch laten vliegen’

Reacties