Mirthe Diemel Lifestyle Vandaag, 19:31

Leestijd: 3 minuten

Opgebiecht: ‘Niemand weet dat ik nog steeds rook’

Iedereen heeft weleens een geheim, een leugentje om bestwil, iets wat ze liever niet hardop zeggen. In Metro’s rubriek Opgebiecht durft een Metro-lezer dat toch te doen. Deze week: Nicole (35), die stiekem nog rookt.

„Wat was die slogan ook alweer, een paar jaar geleden? ‘Roken is zoooo 2014’, of zo? Ik weet het nog, omdat ik toen dus ook al rookte. En ik weet dat het een slechte gewoonte is, en niet alleen dat: het is hartstikke ongezond. Ik ken in mijn omgeving mensen die longkanker hebben gekregen omdat ze jarenlang rookten, en toch weerhoudt het me er niet van om alsnog een sigaret op te steken.

Verslaafd

Mijn ouders waren trouwens faliekant tegen, toen ik als vijftienjarige mijn eerste peuk opstak. Vijftien, wat een leeftijd ook. Maar ja, zo ging dat toen in de zero’s. Je was toch stoerder met een sigaret, en we waren een hechte groep van jongens en meiden die dan altijd in dat rookhok in de hoek van het schoolplein stonden. Nu is dat ondenkbaar, zeker sinds alle antirookcampagnes, rookvrije schoolpleinen en cafés, noem maar op.

Ik werd dus ook behoorlijk ontmoedigd de afgelopen jaren. Toen het rookverbod er eenmaal was in mijn twenties, was het toch een stuk minder leuk om buiten de kroeg te staan in de ijskoude regen en wind. En ik realiseerde me toen ook wel dat roken echt niet meer hip was, maar ik was verslaafd. Meerdere stoppogingen mondden uit in niets. Nicotinepleisters, snoepjes, ik probeerde van alles, maar na een paar dagen maakte ik met trillende vingers dat pakje sigaretten toch weer open.

Meer energie en betere huid

Tot ik mijn vriend ontmoette, nu vijf jaar geleden. Hij was een faliekant tegenstander van roken, en hoewel hij gek op me was, wilde hij wel dat ik serieus zou stoppen met roken. Niet dat hij me voor het blok zette ofzo, maar het was hem menens. Het gekke was: voor hem wílde ik ook stoppen. Dus pakte ik het deze keer grondig aan en schakelde ik een coach in die me hielp te stoppen. En dat lukte. O, wat voelde ik me vrij. Eindelijk kon ik de sigaretten laten staan, en ik merkte het aan alles. Ik had meer energie, mijn haar werd voller en mijn huid minder grauw – bizar welk effect zo’n sigaret allemaal heeft. Ik was mijn vriend ook immens dankbaar, want zonder zijn aanmoediging was ik misschien nooit gestopt.

Tot ik drie maanden geleden in een nogal heftige reorganisatie belandde op mijn werk. Mijn functie werd gespaard, maar veel collega’s moesten gaan. En hun werk kwam wél op mijn bordje te liggen. Een andere collega had hetzelfde probleem en zo vonden we gedurende de werkdag steun bij elkaar. Hij was een verstokte roker en toen we weer eens buiten stonden, bood hij me een sigaret aan. En alsof de afgelopen jaren nooit hadden plaatsgevonden, stak ik als vanouds een sigaret op. Ik ontspande meteen, dít had ik precies even nodig. En ach, het zou bij één sigaret blijven, ik was nu even gestrest, maar wist wel beter.

Opgebiecht: ik rook stiekem

Nou, niet dus. Want nog steeds rook ik dagelijks. Niet thuis, nóóit in het bijzijn van mijn vriend. Maar stiekem, met die collega op het werk. Ik durf het niet aan mijn vriend op te biechten. Het feit dat ik weer een sigaret heb opgestoken zou hij me denk ik niet eens kwalijk nemen, het feit dat ik dit al een paar maanden doe en erover zwijg wél. Dus neem ik mezelf elke dag voor om te stoppen, maar ga ik eenmaal op mijn werk weer voor de bijl en prop ik mezelf na afloop vol met pepermuntjes en spray ik parfum alsof het me een lieve lust is. Nee, dit is natuurlijk niet vol te houden, dus ik denk erover toch weer mijn coach in te schakelen. Want als deze leugen uitkomt, ben ik het bokje. Dat wil ik koste wat kost voorkomen.”

Vanwege privacy in combinatie met gevoelige onderwerpen zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.

Meer edities van Opgebiecht lees je hier.

Opgebiecht: ‘Ik heb tegen mijn man gelogen over mijn aantal bedpartners’

Reacties