Mirthe Diemel Lifestyle 16 aug 2024, 19:29

Leestijd: 4 minuten

Opgebiecht: ‘Ik ben blut, maar heb toch een vakantie geboekt’

Iedereen heeft weleens een geheim, een leugentje om bestwil, iets wat ze liever niet hardop zeggen. In Metro’s rubriek Opgebiecht durft een Metro-lezer dat toch te doen. Deze week: Solange (32), die blut is, maar toch een vakantie voor zichzelf heeft geboekt.

„Het is niet dat ik geen inkomsten heb. Integendeel, ik werk hard als zelfstandig ondernemer, heb mijn eigen psychologiepraktijk en mag niet klagen over de tarieven – mijn salaris ligt een stuk hoger dan toen ik nog in loondienst was. Maar er kleven ook nadelen aan zzp’er zijn: niemand die je opvangt als je ziek bent, of als voor je zieke kind moet zorgen. Natuurlijk zijn er verzekeringen en voorzieningen, maar die dekken niet alles. Daarbij is mijn man óók zelfstandige, dus je loopt allebei een groter risico.

Veel stress

En dat is nou net wat er het afgelopen jaar is gebeurd, door een samenloop van omstandigheden. Eerst werd mijn vierjarige zoontje ziek, een nogal forse dubbele longontsteking waarbij hij ook enkele dagen moest worden opgenomen in het ziekenhuis. Daarna werd mijn man aangestoken en had hij het ook flink te pakken. Man, ik weet niet wanneer ik voor het laatst zóveel stress heb gehad.

In totaal heb ik vier weken niet kunnen werken en al mijn cliënten moeten afzeggen. Heel vervelend voor hen, maar ik moest er zijn voor mijn man en kind. En toen zij eindelijk waren opgeknapt, kreeg ik zelf nog corona eroverheen – alsof al het andere nog niet genoeg was.

Ik denk dat ik totaal een week of zes uit de running ben geweest. Zes weken zonder inkomsten. Natuurlijk ben ik verstandig, heb ik een buffer, maar die heb ik in die periode aardig verbruikt. Oók omdat er allerlei rekeningen binnenkwamen: gemeentebelastingen, waterschapsbelasting, de kinderopvang, andere verzekeringen, en: belastingaanslagen. Vooral die laatste bleek hoger te zijn dan mijn accountant had ingecalculeerd. Normaal betaal je als zzp’er je inkomstenbelasting al wat vooruit, alleen had mijn accountant me te laag ingeschaald. Gevolg: ik moet flink bijbetalen, wel 15.000 euro. Geld dat ik nu gewoon niet heb door de situatie van de afgelopen maanden.

Opgebiecht: schulden, maar op vakantie

Ik kan je vertellen: ik baal stevig. En dat is een understatement. Het is dat ik goed verdien, en dus langzaamaan weer een buffer kan opbouwen. Maar dat gaat dus wel vreselijk langzaam, omdat het leven met een kind enorm duur is. Dus beknibbel ik op de boodschappen, kinderkleding, noem het maar op. Toch moet ik nog zuiniger gaan leven als ik zo snel mogelijk uit de schulden wil komen.

En dat laatste dat vind ik pittig, want ik ben wel een bepaalde levensstandaard gewend. Etentjes, drankjes, afspreken met vriendinnen. En vakantie. Ik heb zó’n behoefte aan vakantie. Dus toen een vriendin laatst aan me vroeg of ik een paar dagen mee wilde naar Ibiza, zei ik meteen ja. Pas toen ze de tickets had geboekt, kreeg ik het Spaans benauwd – zij weet niet van mijn schulden, ik durf dat ook niet op te biechten. Shit, dacht ik, hoe ga ik dat betalen? Ik kan het natuurlijk voorschieten van mijn zakelijke rekening, maar dat geld is gereserveerd voor de Belastingdienst.

Toch maar genieten

Mijn vriend vindt mijn beslissing oliedom. ‘Hoe kun je dat nou doen, Solange?’ zei hij meteen tegen me. Maar ja, annuleren kan niet, daar is de reis te lastminute voor. Dus ben ik maar overgegaan op het creëren van keiharde cashflow, ofwel het verkopen van spullen op Marktplaars. Die mobiele airco van 700 euro? Ach, die paar warme dagen per jaar, dus hup, weg ermee. Ik kon ‘m verkopen voor een schamele 200 euro, maar het was in elk geval iets.

Mijn dure babyhapjesmaker? Ook maar erop, leverde weer 50 euro op. Het zijn weliswaar inkomsten waarmee ik mijn vakantie kan financieren, maar eigenlijk zou ik het beter in een spaarpot kunnen stoppen. Het zit me totaal niet lekker, maar ik heb besloten om in elk geval maar te gaan genieten van die paar dagen Ibiza – ik zit er toch en gaan zitten sikkeneuren is helemáál zonde van die vakantie. Dan moet ik bij thuiskomst maar echt even mijn hand op de knip houden, tot er betere tijden komen.”

Meer edities van Opgebiecht lees je hier.

Vanwege privacy in combinatie met gevoelige onderwerpen zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.

Opgebiecht: ‘Zolang mijn vriend geen airco wil, weiger ik seks’

Opgebiecht: ‘Ik vind mijn jongste kind leuker’

Reacties