Mirthe Diemel Lifestyle 26 jul 2024, 19:34

Leestijd: 4 minuten

Opgebiecht: ‘Ik ga niet mee op vriendenweekend omdat ik heimwee heb’

Iedereen heeft weleens een geheim, een leugentje om bestwil, iets wat ze liever niet hardop zeggen. In Metro’s rubriek Opgebiecht durft een Metro-lezer dat toch te doen. Deze week: Cleo (26), die zóveel last heeft van heimwee, dat ze een smoes verzint om niet op vriendenweekend mee te gaan.

„Het werd al jarenlang in onze vriendengroep geroepen. Dat we echt een keer met z’n allen een weekend weg moesten, omdat dat zo gezellig zou zijn. Lekker een paar dagen naar Barcelona, Londen of Berlijn, slenteren door de stad, lekker eten, uitgaan… Klinkt top, toch? Ik zou het ook fantastisch vinden om te doen, alleen dan wel met mijn ouders of mijn vriend. Maar niet met die vriendengroep. Niet omdat ik ze niet leuk vind, maar omdat ik enorm veel last van heimwee heb.

Huilend van de heimwee

Als kind vond ik het al vreselijk om te gaan logeren. Een nachtje bij mijn oma ging nog wel, maar zelfs die heeft me weleens om tien uur ‘s avonds toch naar huis gebracht omdat ik mijn ouders miste – ik zal toen een jaar of vijf zijn geweest. Geen gekke leeftijd om heimwee te hebben, ieder kind heeft er weleens in meerdere of mindere mate last van. Maar ook in de hogere klassen op de basisschool hield ik heimwee. Logeren bij mijn tante, of een slaapfeestje bij een klasgenootje? Ik vond het afschúwelijk en ben weleens opgehaald door mijn moeder omdat ik maar bleef huilen.

Steeds dacht ik: heb ebt wel weg, maar inmiddels ben ik halverwege de twintig en ben ik nog steeds het liefst Rund um Hause. Ja, ik kan heus wel genieten van een dagje of weekendje weg, maar langer dan een week vakantie hoeft voor mij sowieso niet. En dan alléén als ik met mijn ouders of mijn vriend ga. Ik weet niet waar dat ‘m nou precies in zit. Misschien omdat zij het dichtst bij me staan, dat het meest vertrouwd voelt?

Vriendenweekend Valencia

Toen die vriendengroep dat weekend opperde, een paar jaar geleden, kwam het er steeds niet van. Het voelde een beetje als het bekende ‘we bellen’, wat kennissen vaak tegen elkaar zeggen – en waarvan je weet dat het nooit gebeurt. Ik ging er daarom nooit heel erg in mee, dacht ook: het komt er toch niet van, dus ik ga me er ook niet druk om maken.

Tot nu, dus. Want ineens werd ik vorige maand toegevoegd aan een appgroep ‘Valencia lente 2025’ en hadden twee vrienden al het voortouw genomen op het gebied van tickets en accommodaties. De ene na de andere enthousiaste reactie kwam binnen, terwijl bij mij het zweet uitbrak. Nó way, dit wil ik niet, dacht ik direct. Maar de dagen erop bleven de appjes binnenkomen en werd er zelfs al een datum geprikt.

Opgebiecht: heimwee

Dat wil zeggen, alleen ík moet nog een reactie geven, maar ik heb de boot nog een paar dagen kunnen afhouden. Ik heb gezegd dat ik mogelijk al een andere afspraak had die ik echt niet kan afzeggen, maar dat ik daar nog even in afwachting van was. Ik wilde mezelf de gelegenheid geven om te wennen aan het idee van een vriendenweekend. Misschien kon ik dan gewoon meegaan. Maar inmiddels weet ik nóg zekerder: ik wil het gewoon niet.

Maar ja, nu moet ik dus als enige gaan zeggen dat ik niet mee kan. Of eigenlijk wil, maar dat durf ik niet op te biechten. Om eerlijk te zijn schaam ik me enorm voor mijn heimwee. Ik ben een volwassen vrouw, wat zeur ik nou? Ik weet echter zeker dat ik daar meteen in tranen zou uitbarsten, hoe lief ik mijn vrienden ook vind. Dat is niet leuk voor mezelf, niet leuk voor hen, en het kost handenvol geld voor iets waar ik me niet goed bij voel. Dus ga ik een smoes verzinnen, die waterdicht is en waardoor ik niet mee kan. Niet helemaal eerlijk misschien, maar als ik volgend jaar op Instagram alle foto’s en filmpjes voorbij zie komen, weet ik dat ik de juiste keuze heb gemaakt.”

Meer edities van Opgebiecht lees je hier.

Vanwege privacy in combinatie met gevoelige onderwerpen zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.

Opgebiecht: ‘Ik vind mijn jongste kind leuker’

Opgebiecht: ‘De man waarmee ik zoende, bleek twee keer zo oud te zijn als ik’

Reacties