Mirthe Diemel Lifestyle 12 jul 2024, 19:27

Leestijd: 3 minuten

Opgebiecht: ‘Ik scan expres niet al mijn boodschappen in de supermarkt’

Iedereen heeft weleens een geheim, een leugentje om bestwil, iets wat ze liever niet hardop zeggen. In Metro’s rubriek Opgebiecht durft een Metro-lezer dat toch te doen. Deze week: Romy (31), die expres niet alle boodschappen in de supermarkt scant.

„Ik betaal mijn rekeningen op tijd, ben de eerste die een Tikkie overmaakt na een groepsetentje en schiet al in de stress als ik een stuiver te weinig heb gepind voor onze schoonmaakster. Ik ben kortom altijd eerlijk als het om geld gaat, wil geen wanbetaler zijn. Dat hoeft ook niet, want ik heb een baan voor 36 uur per week waarmee ik prima kan rondkomen.

Uitvinding

Voor boodschappen hebben mijn man en ik maandelijks een vast budget, en zelfs met de toenemende inflatie kunnen we daar prima van rondkomen. Ik ga één keer per week naar de supermarkt en scan dan zelf mijn boodschappen. Ik vind het een uitvinding hoor, ik ga nooit meer in een normale rij staan. Dan scan ik de boodschappen ook met mijn telefoon, zodat ik niet zelf nog bij zo’n paal alle producten moet scannen – en ik vind het frisser dan zo’n winkelscanner; noem het een erfenisje uit coronatijd.

Het was dus echt per ongeluk die eerste twee keer, toen ik in alle haast vergeten was een boodschap te scannen. Iets heel onbenulligs ook, een komkommer van nog geen euro. Die moet je dan afwegen en dat etiketje moet je scannen, maar dat was ik dus vergeten. Kwam ik pas achter toen ik thuis de boodschappen uitlaadde – stom ja, maar om voor die ene komkommer helemaal terug te rijden, vond ik ook wat overdreven. Lange tijd ging het ‘goed’, en toen was ik een paar maanden later weer wat vergeten te scannen, namelijk de koffiecups voor de espressomachine. Best een grote uitgave tegenwoordig, je betaalt al snel een tientje. Ik voelde me wederom opgelaten, maar dacht ook: ik heb net voor 100 euro boodschappen gedaan, dat ene tientje missen ze niet bij de supermarkt.

Opgebiecht: expres niet scannen

En toen kwam er toch een soort van kantelpunt bij mij. Blijkbaar kun je dus gewoon artikelen niet scannen en is er geen haan die ernaar kraait. En dat kan soms behoorlijk in de kosten schelen. Dus ik besloot de proef op de som te nemen en ‘vergat’ weer iets bij het afrekenen, maar nu expres. Met het hart in mijn keel, moet ik erbij zeggen. Stom eigenlijk, want de keren ervoor had ik geen benul en rekende ik ook gewoon af. Maar ik voelde me net een vijftienjarige die een mascara gapte bij de drogist. Het was nu gewoon weer iets onbenulligs trouwens, een pakje bakboter. Maar het werkte wel; wéér kon ik zonder dat pakje te betalen doorlopen.

Sindsdien doe ik het vaker. Niet eens omdat ik het dus niet kan betalen, maar ik weet niet, het geeft een soort kick. Daarbij: de supermarkt maakt zóveel winst, dat ene pak spaghetti van mij missen ze echt niet. Ik doe het trouwens niet elke keer hoor, maar soms krijg ik ineens een impuls en denk ik: dit product scan ik gewoon niet vandaag.

Risico

Hoewel het een kick geeft, schaam ik me ook diep. Ik zou dit ook nóóit durven opbiechten aan iemand anders; zelfs mijn vriend weet er niet vanaf. Daarbij loop ik elke keer een risico, omdat je eens in de zoveel tijd eruit gepikt kunt worden voor een steekproef – dat is me al eens gebeurd op een moment dat ik wél alles had gescand, dus dat liep met een sisser af. Daarbij heb ik mijn woordje al klaar als ik wél een keer gesnapt wordt, door te zeggen dat ik dat product apart wilde afrekenen. Als ze me geloven, dan. Laten we hopen dat het zover niet komt.  

Meer edities van Opgebiecht lees je hier.

Vanwege privacy in combinatie met gevoelige onderwerpen zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.

Opgebiecht: ‘Niemand weet dat ik elk jaar een naturistencamping bezoek’

Opgebiecht: ‘De man waarmee ik zoende, bleek twee keer zo oud te zijn als ik’

Reacties