Mirthe Diemel Lifestyle 21 jun 2024, 06:00

Leestijd: 5 minuten

25 jaar getrouwd: ‘Een vogel poepte mijn trouwjurk onder’

Hoera, Metro bestaat 25 jaar! Maar er zijn meer mensen die dit jaar een bijzonder jubileum vieren. Zoals Monique Bronke-Dekker (50), die precies vijfentwintig jaar geleden trouwde met haar grote liefde, op een warme lentedag in mei. En dan is ze dit jaar ook nog eens vijfentwintig jaar werkzaam in de kinderopvang.

In deze tweedelige serie spreken we mensen met een mooi jubileum. Gisteren las je het verhaal van Nathalie al, die al vijfentwintig jaar in het onderwijs zit. In het kader van 25 jaar Metro las je ook al de bijzondere verhalen van de 25-jarige Esmée en Sarah.

25-jarig huwelijk: ‘Iemand aangereden, te laat én ringen kwijt’

Twee jubilea in één jaar, dat komt niet veel voor. Bij Monique wel, we spreken haar uitgebreid over haar huwelijk én haar carrière.

Een dubbel jubileum, wat bijzonder! Had je zelf in de gaten dat 2024 een bijzonder jaar was?

„Nee, niet eens! Ja, mijn huwelijksdag wist ik natuurlijk wel. Maar mijn werk in de kinderopvangbranche realiseerde ik me later pas. Per toeval ben ik erin gerold, na een auto-ongeluk in 1999. Ik belandde in de ziektewet, kwam in een re-integratietraject en begon bij de kinderopvang. Ik had best veel last van mijn rug door een whiplash, dus het was misschien niet het ideale beroep.

Maar alternatieven – nachtelijk portier in een hotel, printplaatjes lassen – zag ik niet zitten. Uiteindelijk bleek dit de enige juiste keuze, ik geniet enorm van het werken met jonge kinderen. Ik moet vanwege mijn rugklachten opletten dat ik ze niet te veel til, maar verder heb ik het nog steeds enorm naar mijn zin in deze branche.”

Waarom is werken in de kinderopvang zo leuk?

„Je ziet kinderen groeien. Letterlijk, in lengte, maar ook qua zelfvertrouwen, sociale interactie en de dingen die ze leren. Ik heb daarnaast een voorschoolse educatiegroep waarin ook veel buitenlandse kinderen zitten, en die leren zó snel – ze begrijpen de taal, kunnen steeds beter Nederlands, dat vind ik mooi om te zien. Het geeft zóveel voldoening.”

Meest memorabele moment?

„Poeh, dat zijn er wel meer. Die keer dat het dak van de sporthal náást de kinderopvang in brand was gevlogen en we het gebouw vanwege de vrijgekomen asbest een paar maanden niet mochten gebruiken. We zaten al die tijd met onze opvang bij een collega ín huis, gecombineerd met een klaslokaal op school.

Maar ook moeders die ik op Facebook volg met kinderen die inmiddels al volwassen zijn, maar die ík nog onder mijn hoede heb gehad. Heel mooi om te zien hoe ze terecht zijn gekomen. Eén is zelfs al 22 jaar, dat is bijzonder toch?”

Er zijn maar weinig mensen die het zo lang in één werkveld uithouden, hoe lukt jou dat?

„Natuurlijk heb ik weleens gedacht: ik ga wat anders doen. Maar ja, wat dan? Meestal kom ik dan uit op een niet-bestaand beroep. Ik ben namelijk dol op knutselen, maak graag zelf kaarten, maar om daar mijn werk van te maken… Er zijn heus weleens dagen dat ik met hoofdpijn naar mijn werk ga of de kinderen jengelig zijn, maar als ik dan een tekening of dikke knuffel krijg, smelt mijn hart. Ha, en qua knutselen kom ik op mijn werk ook wel aan mijn trekken, ik uit regelmatig mijn creativiteit!”

Dan je aanstaande zilveren huwelijk. Wat herinner je je nog van je trouwdag?

„Dat het heel warm was! En dat we al onze ‘kevervrienden’ vroegen onze familieleden in hun Kevers naar het stadhuis te vervoeren, dat was heel bijzonder. Maar er ging ook ontzettend veel mis. Zo werd ik ondergepoept door een vogel – mijn jurk en boeket zaten helemaal onder, mijn schoonvader had die ochtend iemand aangereden, mijn schoonzus kwam door omstandigheden te laat… o, en de ringen, die waren er ook niet!

De ceremoniemeester had de tas met daarin de ringen per ongeluk al op de feestlocatie liggen. Uiteindelijk zijn we met de vriendschapsringen van mijn zwager en schoonzus getrouwd. Op dat moment kon ik wel janken, inmiddels grinnik ik erom. Memorabel is het zeker!”

Is het bijzonder om 25 jaar getrouwd te zijn?

„Als ik hoor hoe makkelijk mensen tegenwoordig scheiden, denk ik van wel. Ja, wij hebben ook onze ups en downs gehad, maar dan ga je samen praten en vecht je voor elkaar. En dan is er ineens 25 jaar verstreken, dat gebeurt gewoon vanzelf. Mensen vinden het wel bijzonder, maar onze ouders zijn ook altijd getrouwd gebleven met elkaar – voor ons voelt het dus heel normaal.”

Wat is volgens jou het recept van een lang en gelukkig huwelijk?

„Geef elkaar de ruimte om je eigen ding te doen. Zo is mijn man gek van Volkswagen Kevers en organiseert hij ook evenementen. Ik vind het best leuke autootjes, ga ook regelmatig mee naar die evenementen waar we vrienden uit het hele land ontmoeten, maar heb er verder niks mee.

Toch vind ik het prima als hij elk weekend aan die auto’s sleutelt of met mensen uit het hele land afspreekt om over die auto’s te praten. Andersom kan ik mezelf helemaal verliezen in het knutselen en er uren mee bezig zijn – gunt hij me ook.”

Hoe heb je jouw jubilea gevierd?

„Nou, eerder dit jaar heb ik al een groot feest gekregen omdat ik vijftig werd – nóg een jubileum! Mijn werkjubileum ga ik niet echt vieren, en op onze trouwdag is er ook weer zo’n Kever-evenement. Echte plannen zijn er nog niet, maar waarschijnlijk gaan we later die week nog wel uiteten. O, en we gaan binnenkort ook weer voor het eerst met z’n tweeën op vakantie, zonder kinderen. Een soort van vernieuwde huwelijksreis, kun je dus wel stellen.”

En nu, op naar de volgende 25 jaar?

„Absoluut, ik zou vandaag de dag opnieuw voor mijn man kiezen. En qua werk haal ik ook nog steeds energie eruit!”

Getrouwd? Dan ben en leef je gezonder!

Goed huwelijk of lange relatie? Deze 7 dingen moet je in ieder geval niet doen

Reacties