Mirthe Diemel Lifestyle 3 mei 2024, 19:32

Leestijd: 4 minuten

Opgebiecht: ‘Ik verscheen high van de drugs op mijn werk’

Iedereen heeft weleens een geheim, een leugentje om bestwil, iets wat ze liever niet hardop zeggen. In Metro’s rubriek Opgebiecht durft een Metro-lezer dat toch te doen. Deze week: Nanda (24), die opbiecht dat ze high op haar werk verscheen, omdat de drugs die ze had gebruikt, nog niet waren uitgewerkt.

„Dit is wel echt een gevalletje: dat doe ik nóóit meer. Sowieso ben ik helemaal niet zo’n wilde tijdens het uitgaan. Ik hou echt wel van een goed feestje. Dansje doen, wijntje erbij, of een mixdrankje. Drugs doe ik normaal gesproken niet. Maar het was een leuke avond. Ik was met mijn vriend en zijn beste vriend op een dancefeest in Amsterdam. Zegt die vriend ineens: ‘Joh, ik trok nog even een laatje thuis open en had nog wat pillen liggen, wil je er ook een?’ Of het de sfeer was, mijn nieuwsgierigheid, ik weet het niet. Ik had ook wel vertrouwen in die vriend – hij biedt niet zomaar slecht spul aan. Dus ik waagde het erop en slikte een half pilletje.

Driemaal scheepsrecht

En ik wachtte. En wachtte. En op een gegeven moment was het al één uur ’s nachts en voelde ik nog steeds niets. Terwijl ik vól verwachting was. Ach, dacht ik, dan neem ik nog wel een half pilletje. En ook dat duurde en duurde maar. Was dit nou waar iedereen het over had? Driemaal is scheepsrecht, dus ik nam nóg een halve pil – als dat geen verschil zou maken, was ik er wel klaar mee.

Rond vijf uur vond mijn vriend het wel welletjes en wilde hij naar huis, ik ging natuurlijk met hem mee. En toen lag ik in bed en voelde ik het ineens. Het begon te draaien. Te duizelen. Waar iedereen normaal gesproken over een geluksgevoel spreekt, gebeurde bij mij het tegenovergestelde. Ik belandde in een soort bad trip en raakte in paniek, vooral omdat ik nog wel genoeg bij de pinken was om me te realiseren dat ik die middag moest werken – ik werk in een kledingzaak en moest de koopzondag draaien. ‘Shit, hoe ga ik dat in vredesnaam doen?!’, piepte ik tegen mijn vriend.

Opgebiecht: nog high op werk

Ik nam een ijskoude douche, dronk liters cola, maar het hielp allemaal voor geen meter – het was inmiddels half twaalf ’s ochtends en ik bleef me gejaagd en beroerd voelen. Met het lood in mijn schoenen ging ik naar mijn werk. „Wat zie jij eruit Nanda, wat is er met je aan de hand?”, zei mijn baas meteen. Mijn pupillen waren nog hartstikke groot; gelukkig heb ik donkere ogen en viel dat niet zo op. Ik heb het natúúrlijk niet opgebiecht, mompelde iets over migraine en paracetamol en ging gauw aan de slag.

Maar goed, dat werken ging natuurlijk helemáál niet. Ook mijn collega vroeg wat er met me aan de hand was, aan haar durfde ik het wel op te biechten – ik ken haar behoorlijk goed en ze is inmiddels ook een vriendin van me. Ze drukte me op het hart om me ziek te melden, dit was ook geen doen zo. Met het lood in mijn schoenen ging ik na een uurtje weer naar mijn baas, zei dat ik me echt niet lekker voelde en of ik mocht gaan – gelukkig was het rustig en vond hij het goed.

Gehuild van opluchting

Het duurde nog de hele middag, tot mijn vriend en ik op de bank zaten en een pizza bestelden, en de mist in mijn hoofd optrok. Eíndelijk voelde ik me weer rustiger worden, normáál. Ik heb gehuild van opluchting, het had ook anders kunnen aflopen namelijk. Een ding neem ik me in elk geval voor: de volgende keer hou ik het lekker bij een wijntje, dat is me precies gek genoeg.”

Vanwege privacy in combinatie met gevoelige onderwerpen zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.

Opgebiecht: ‘Tijdens de buurtborrel deed ik het stiekem met mijn buurvrouw’

Opgebiecht: ‘Ik heb gelogen tegen mijn schoonfamilie over het familieweekend’

Reacties