Roos Ravensbergen Lifestyle 12 nov 2023, 08:02

Leestijd: 12 minuten

Koen (34) was verslaafd: ‘Op dieptepunt 7 gram pure coke per dag’

In onze nieuwe rubriek Leven op z’n kop gaan we in gesprek met mensen die iets hebben meegemaakt wat de koers van hun leven drastisch veranderde. Een tragisch ongeluk, afkicken van een verslaving of het verlies van een kind. Deze week: de 34-jarige Koen, die nu al een zwaar leven achter de rug heeft, met ook recent een verdrietige tegenslag, maar desondanks niet terugviel in zijn verslaving.

Naam: Koen
Leeftijd: 34
Gebeurtenis: was verslaafd aan alcohol, drugs en gokken, gooide zijn leven om, maar trof toen zijn vader aan nadat hij uit het leven was gestapt
Levensmotto: geloof in jezelf, dan kun je alles overwinnen

Leven op z’n kop: Koen (34) was verslaafd

Alhoewel Koen nu een gelukkig leven leidt en trotse vader is van drie kinderen, was zijn leven lange tijd niet zo makkelijk en gelukzalig als nu. Hij was ernstig verslaafd en ook nog eens voor jaren aaneen. Metro spreekt hem telefonisch over zijn verslaving én hoe hij zijn leven heeft om weten te gooien. „Ik heb van kleins af aan best wat meegemaakt”, begint Koen zijn verhaal. „Toen ik 7 was, zijn mijn ouders gescheiden. Dat is eigenlijk wel het grootste struikelblok geweest. Ik verloor in één klap mijn vader. Mijn moeder nam ons mee en we waren eens in de twee weken een weekend bij hem. Wij hadden een heel goede connectie en opeens was zo’n vertrouwd figuur uit mijn leven verdwenen.”

Een aantal jaar was er „eigenlijk niks aan de hand”, maar dan moet Koen op 14-jarige leeftijd meeverhuizen met zijn moeder, naar een dorp waar hij niemand kent. „Ik wilde bij mijn vader gaan wonen, maar hij kon die verantwoordelijkheid niet dragen. In dat nieuwe dorp voelde ik dat er niet zo bij hoorde. Ik wilde graag bij de stoere jongens horen, maar zo kreeg ik juist de verkeerde vriendengroep. Met mijn oude vriendengroep dronk ik al weleens wat bier, maar met de nieuwe vriendengroep werd het al snel een jointje. Er kwam xtc bij kijken, vrij snel daarna was het cocaïne.”

Dat is wanneer het echt fout gaat, als die cocaïne in het spel komt. „In de heftigste periode, toen was ik 18, 19 jaar, gebruikte ik 7 gram pure cocaïne per dag. Als je dat bij een dealer haalt, is dat 15 gram versneden cocaïne. Van ‘s morgens tot ‘s avonds was ik aan het gebruiken, soms sliep ik twee, drie nachten niet, daarna was ik soms 24 uur out.”

‘Verslaving uit onzekerheid geboren’

Hij vertelt dat zijn verslaving uit onzekerheid is geboren. „Ik wilde bij de stoere jongens horen en alcohol haalde een deel van mijn onzekerheid weg. Toen daar ook cocaïne bij kwam, voelde ik me net als God himself. Ik voelde me onoverwinnelijk, al m’n onzekerheid was weg. Maar dat houd je geen maanden vol.” Na drie maanden is zijn lichaam „helemaal naar de klote”. „Ik woog nog maar 54 kilo en ik had al die maanden stiekem gebruikt, maar alles kwam opeens uit.”

Uiteindelijk neemt hij afscheid van de vriendengroep die een slechte invloed op hem had. Hij noemt ze nu ook geen vrienden meer, maar ‘medegebruikers’. Koen: „Toen leken het vrienden, maar toen ik diep in de schulden zat, heeft geen van die jongens ooit gevraagd ‘hey Koen, hoe gaat het met je?’ Dan weet je ook wel dat het goed is dat je afstand neemt. Dat waren geen vrienden. Ondertussen liggen drie van hen onder de grond, zij hebben zelfmoord gepleegd vanwege die verslaving.”

‘Het één omgeruild voor het ander’

Hij verhuist en gaat weer bij zijn vader wonen. Maar dan ruilt hij de ene verslaving voor de andere in. „Ik ging weg bij de cocaïne en stapte over naar alcohol, een maatschappelijk geaccepteerde drug die je overal kunt krijgen. Ik hing weliswaar niet meer rond bij die foute vrienden, maar heb het toch voor elkaar gekregen om tien jaar lang daarna nog alcoholist te zijn. En niet een beetje, maar dan heb ik het over een literfles whisky per avond.”

Gevoelig zijn voor verslavingen zit in de familie. „Mijn vader en mijn vaders vader waren ook verslaafd, die hebben vijftig jaar lang gedronken. Van ‘s morgens 6 uur, tijdens het werk en daarna, in het geval van mijn opa. Als jouw vader drinkt en drinkt en drinkt, dan ga je dat normaal vinden.”

Alhoewel het hem lukte om de cocaïne ‘onder controle’ te krijgen, lukte dat bij alcohol niet. „Ik snapte niet waarom ik de ene keer wel maar een paar drankjes kon doen en de andere keer niet”, legt Koen uit. „Als ik geen last had van mijn negatieve emoties, kon ik na een paar glazen stoppen. Maar er waren ook momenten bij dat ik naar de drank greep om mijn gevoelens te verdrinken, om niet meer te hoeven voelen. Als je een liter whisky naar binnen giet, heb je geen angst en onzekerheid meer, dan ga je gewoon out en heb je tien uur lang die gevoelens niet.”

Maar de volgende dag komt het tien keer zo hard bij hem binnen. „Daardoor kom je in die cirkel van verslaving. De beste optie om niet te voelen was dan toch om weer te drinken. Dan komt er ook nog hoofdpijn en een kater bij en je voelt je zó waardeloos, want je wil helemaal niet drinken. Mijn enige droom was die verslaving eruit krijgen. Maar het hakt zo weg aan je zelfvertrouwen, dat je denkt ‘ik kan dit niet’.”

‘Mensen dachten dat het oké met mij ging’

Jaren aaneen verslaafd zijn en niemand die het merkte. „Ik was niet het stereotype beeld van een alcoholverslaafde”, vertelt Koen Metro. „Ik sportte veel, zag er goed uit. Daarom wil ik mijn verhaal ook delen, om duidelijk te maken dat een verslaving vele gezichten kent. Na de heftige periode met cocaïne dacht mijn omgeving dat dat het was, maar toen kwam er zo’n grijs gebied dat ik nog wel echt heel diep zat, maar ik dat heel erg goed kon verstoppen.”

„Op mijn 27ste kwam het keerpunt, toen ben ik actief gaan herstellen. Ik heb allerlei trajecten doorlopen, bij een psycholoog, verslavingshulp, een hypnotherapeut: ik zocht veel hulp. Maar ik kwam erachter dat dat niet werkt voor mij. Ze konden niet de vinger op de zere plek leggen. Ik heb toen tegen mezelf gezegd: ik ga mezelf clean krijgen en daar ga ik alles voor doen.”

Uiteindelijk kwam hij in contact met spreker en schrijver Michaeł Pilarczyk. „Hij heeft een techniek ontwikkeld waarbij je de juiste vragen stelt aan jezelf. Er komt heel veel reflectie bij kijken. Ieder antwoord dat je nodig hebt om je verslaving los te laten, vind je in jezelf. Als je jezelf kunt vragen ‘waar ren ik nu voor weg?’ of ‘waar ben ik nu zo onzeker door?’, krijg je van jezelf het goede antwoord. Als andere mensen dat in mij gingen zoeken, kreeg ik dat niet voor elkaar.”

‘Een gebruikersleven óf een gelukkig gezinsleven’

Wanneer ik Koen vraag waar hij de kracht vandaan haalde om zijn leven zo om te gooien en af te kicken, is zijn antwoord simpel: „Ik kreeg kinderen.” Hij vertelt dat hij het eerste jaar van zijn dochters leven ‘nog best wat issues had’. „Ik had door: dit kan niet. Ik dacht: ‘Je moet kiezen, óf een gebruikersleven en wegrennen van je emoties, óf een gelukkig gezinsleven, want dit kun je niet combineren’. Dat was gewoon glashelder, ik kan geen goede vader zijn als ik dit niet loslaat. Toen was ik heel streng voor mezelf, het was niet ‘ik wil veranderen’, maar ‘ik moet veranderen’. Verander ik dit niet, dan hebben mijn kinderen over een paar jaar geen vader meer. Mijn instelling is: ik overwin alles, als ik de strijd maar aanga.”

In de jaren nadat hij zijn verslaving heeft verslagen, besluit hij eerst te genieten van zijn leven zonder verslaving. Koen: „Ik ben nu de vader die ik moet zijn, ik drink niet, ik neem de verantwoording.” Dat hij zelf de vader is die hij had moeten hebben, daar is hij het mee eens. „Mijn vader is de verantwoording altijd ontlopen. Daarom heb ik zo gestreden om wat mij is overkomen in mijn jeugd, niet te laten gebeuren bij mijn kinderen.” Koens vriendin is altijd, door alle heftige periodes heen, aan zijn zijde gebleven. „Die meid houdt zo zielsveel van mij, ze is mijn jeugdliefde. Ik ben haar eeuwig dankbaar dat ze altijd bij mij is gebleven.”

‘Ik trof mijn vader met zijn verwondingen onderaan de trap aan’

Als hij eenmaal is gesetteld in zijn leven zonder verslaving, besluit hij andere verslaafden te helpen. Hij schrijft een boek, Zo vrij als een vogel, met daarin de methode die voor hem werkte om zijn verslaving te verslaan. Maar terwijl hij bezig was met het schrijven van dat boek, onderging hij tegenslag na tegenslag. Zijn oma, de moeder van zijn vader, overleed op 93-jarige leeftijd.

„Zij was meer een moeder voor mij dan een oma. Ik ben deels door haar opgevoed, en was vaker bij haar dan bij mijn moeder. Zij hield zo zielsveel van mij, en ik van haar, ik kon alles bij haar kwijt. Toen zij wegviel, was dat heel zwaar voor mij. Ik kon er wel snel vrede mee hebben, omdat ze 93 was en stierf aan ouderdom. Maar alsnog viel er een heel belangrijk persoon uit mijn leven weg.” Hij maakte het zijn missie om haar trots te maken. „Haar boven laten zien dat ik van alle ellende die ik heb meegemaakt, toch nog iets moois kan maken.”

Slechts acht maanden later slaat het noodlot nogmaals toe. Koens vader, waar hij de mantelzorg voor droeg, besluit uit het leven te stappen. „Na het overlijden van mijn oma is hij ernstig afgegleden. Hij werd heel eenzaam en had een aantal herseninfarcten gehad, dus ik droeg zorg voor hem.” Hij vertelt dat hij dagelijks voor zijn vader zorgde, zo’n vier, vijf uur per dag. „Dat heb ik met liefde en plezier op me genomen.”

Maar als Koen op een dag het huis van zijn vader binnenstapt, is het goed mis. „Ik vond hem onderaan de trap, met aan twee zijden zijn keel doorgesneden en een heel groot gat in zijn borstkas.” Hij beschrijft dat het huis van zijn vader wit was, maar dat wat hij aantrof, leek op een scene uit een horrorfilm. „Ik zal je de details besparen, maar je kunt je voorstellen wat er gebeurt als iemand die zijn keel heeft doorgesneden, van de trap valt.”

‘Boos dat ik hem zo moest aantreffen’

Koen zegt dat het als ‘een stukje falen’ voelde, nadat hij zijn vader dag in, dag uit verzorgde. Wel noemt hij dat zijn vader al 25 jaar depressief was, en al vaker zei dat hij uit het leven zou stappen, als zijn moeder zou overlijden. „Zijn plan ging pas lopen vanaf het moment dat zij overleden is. Achteraf bleek dat de dag waarop hij uit het leven is gestapt, de datum is dat mijn moeder is vreemdgegaan en waardoor de scheiding is ontstaan.”

„Ik hield zielsveel van hem, maar ik was ook boos dat ík heb zo aan heb moeten treffen. Alles wat ik voor hem gedaan had, voelde als falen. Dat was een heel heftige periode.”

‘Jij kunt het leven wel alleen aan’

Het laatste moment dat Koen met zijn vader had, is bijzonder. „Hij gaf me een dikke knuffel en zei tegen mij: ‘Koen, ik heb jou in de afgelopen jaren zo positief zien veranderen, ik ben trots op jou dat je zo’n goede kerel bent geworden. Ik denk dat ik jou wel los kan laten, jij kunt het leven wel alleen aan’. Maar op dat moment wist ik niet wat ik later zou aantreffen, hij heeft ook geen afscheid van mijn kinderen genomen. In die zin is het best een impulsieve actie geweest.”

Koen zegt dat hij zichzelf recht heeft weten te houden dankzij de juiste mindset. Na deze twee tragische gebeurtenissen, waarvan één ook nog traumatisch, gleed hij niet terug in zijn verslaving. „Ik trok ook kracht uit mijn missie, andere verslaafden helpen. De vraag was alleen: hoe ga ik nou mensen helpen, zoveel mogelijk mensen? Toen besloot ik de kennis die ik heb opgedaan in vijftien jaar te verzamelen in een volwaardige zelfhulpmethode. Ik heb daar drie jaar aan gewerkt, zodat verslaafden zichzelf de juiste vragen kunnen stellen, die ik getest heb. Daarnaast coach ik mensen met een verslaving.”

Zijn leven is compleet omgegooid: van verslaafde naar iemand die mensen van hun verslaving af helpt. „Mijn grootste valkuil is altijd mijn verslaving geweest. Er zijn zoveel mensen om mij heen die het niet overleefd hebben, ik heb het wél overleefd, en ik had de gave om daar mensen mee te helpen. Het taboe moet van verslavingen af. Als ik deze methode had gehad, tien jaar geleden, dan had het bij mij niet zo lang geduurd.”

‘Geloof in jezelf, dan kun je alles overwinnen’

Koen heeft één belangrijke visie in het leven: „Ik zeg altijd: geloof in jezelf. Je hoeft mij, mijn verhaal of mijn methode niet te geloven, maar geloof in ieder geval in jezelf. Als je dat kunt vinden, je zelfvertrouwen, dan kun je alles overwinnen wat op je pad komt. Stap uit de schaamte, durf hulp te vragen. Het is misschien minder heftig dan bij een ander, maar je moet hulp vragen en er is een uitweg. Opgevers winnen nooit en winnaars geven nooit op.”

Denk jij aan zelfmoord? 113 Zelfmoordpreventie is er voor je. Bel gratis met 0800-0113. Chatten kan ook.

Papa is Verslaafd op Videoland maakt indruk: ‘Hele pakhuizen leeggesnoven’

Reacties