Mirthe Diemel Lifestyle 2 aug 2023, 19:32

Leestijd: 4 minuten

Dilemma: ‘Kan ik het maken de vriendschap met mijn oude schoolvriendin te laten verwateren?’

Zit jij met een prangende kwestie en wil je graag de mening van een ander horen? Metro deelt iedere week het dilemma van een lezer. Deze week: Veerle (34), die twijfelt of ze de vriendschap met haar vroegere bestie kan laten verwateren.

„We werden naast elkaar gezet op dag één van de brugklas, zij vond mijn Hitkrant-agenda stoer, ik haar etui, en zo was een vriendschap geboren. Zo simpel kan het soms ook zijn, als je op de middelbare school zit. Andrea en ik waren dikke mik, niet bij elkaar weg te slaan – al werden we op een gegeven moment wel uit elkaar gehaald in de klas door leraren, omdat we vooral aan het kletsen in plaats van opletten waren. Maar goed, dat haalden we dan in de pauzes weer in.

Vaste waarde

Zes jaar lang deelden we lief en leed op het gymnasium, en ook al gingen we ieder een andere studierichting op na het behalen van ons diploma, het contact bleef. We studeerden namelijk in dezelfde stad en woonden op steenworp afstand. Kortom, Andrea was een vaste waarde in mijn leven.

Dat is sinds een paar jaar echter anders. Na onze opleiding kregen we namelijk allebei een baan in een andere stad – ik als arts in een ziekenhuis in de Randstad, zij bij een notariskantoor in Eindhoven. En waar we in het begin nauw contact onderhielden, werden we ook ingehaald door de drukte van het leven. Lange dagen op het werk, een nieuwe sociale kring, relaties en in mijn geval ook een kind – mijn zoontje is nu drie jaar oud.

Vooral tijd met gezin

Vriendschappen kosten tijd en daar moet je energie in steken. Persoonlijk merk ik de laatste jaren echter dat ik na een drukke werkdag (of nacht) vooral lekker op de bank wil ploffen, tijd wil doorbrengen met mijn gezin of vrienden in de buurt. De avonden die ik altijd met Andrea doorbracht – soms wel vier tot vijf per week, dat red ik nu niet meer. Als ik haar nu eens in de drie maanden zie, is het veel – en ook ons appcontact is beperkter geworden. Wel door mijn toedoen, want Andrea blijft me dagelijks berichtjes sturen. En ze vraagt of ik wat vaker wil afspreken: lekker eten, minstens één keer per maand op stap, dat idee. Ze mist me, wil graag dat het weer wordt zoals vroeger. Komt misschien ook omdat haar relatie net is gestrand en iedereen in haar omgeving gesetteld is – dan heb je ook de behoefte er veel op uit te gaan.

Maar goed, in combinatie met mijn drukke leven red ik het echt niet om maar steeds af te spreken. Sowieso moet ik ervoor naar Den Bosch, of zij komt naar Amsterdam – en één van ons moet dan vaak blijven slapen als het in de weekenden is. Daarbij merk ik dat mijn behoefte aan contact ook is afgenomen. Onze levens zijn zó verschillend geworden, ik heb hier nu iets opgebouwd, ben moeder… gevoelsmatig hebben we gewoon minder raakvlakken. Laatst las ik ergens dat bepaalde vriendschappen komen en gaan, passend bij je levensfase. En misschien is dat in ons geval ook zo, ik voel niet meer die intense band zoals we die vroeger hadden. Ik merk ook dat ik steeds langer wacht met het beantwoorden van appjes en het maken van afspraken.

Dilemma: vriendschap laten verwateren?

Maar goed, ik draai er bij haar dus een beetje omheen. Ook omdat ik het niet over mijn hart kan verkrijgen om dit recht in haar gezicht te zeggen. Misschien is het een vrouwending, of ik ben gewoon conflictmijdend… Ik heb in ieder geval niet meer echt zin om energie in onze band te steken. Kan ik het dan maken om gewoon steeds minder te laten horen, de boel een beetje te laten versloffen en zelfs verwateren? Dan zal ze de hint op een gegeven moment ook begrijpen, toch? Of is dat te hard en moet ik het gesprek aangaan?”

Wat vind jij dat Veerle moet doen? Reageer op onze Facebook-pagina! De reacties worden dan volgende week gepubliceerd.

Vorige week

Vorige week gaven Metro-lezers advies aan Mandy (33), die twijfelt of ze moet wachten met haar tweede kinderwens tot haar beste vriendin ook zwanger is.

Diane is duidelijk: „Jij jouw leven, zij dat van haar. Wil jij weer zwanger worden en lukt het niet bij haar, dan mag dat jouw leven niet beïnvloeden.”

Astrid sluit zich daarbij aan: „Nee, natuurlijk niet. Als het echt een goede vriendin is, dan gunt zij jou dit van harte. Het kan haar pijn doen, maar ook daar kun je samen over praten. Dus probeer zwanger te worden op je eigen moment.”

Saskia spreekt uit ervaring: „Nee, je moet niet wachten. Maar je moet wel oog hebben voor het verdriet wat je vriendin in het gemis van een kindje ervaart. Ik heb zelf 4,5 jaar gewacht op de komst van ons eerste kindje. Het was niet erg dat mensen om me heen zwanger werden, maar wel het gemis van het verdriet wat zij niet zagen….”

Bianca besluit: „Wij zijn ook al twee jaar bezig, om hopelijk nog een kleintje te krijgen… om ons heen worden steeds meer mensen zwanger, en ik gun het ze van harte! Ja het doet soms even pijn, maar ga voor je eigen geluk!”

Dilemma: ‘Kan ik weigeren voor de tuin en cavia van de buren te zorgen tijdens hun vakantie?’