Mirthe Diemel Lifestyle 19 jul 2023, 19:33

Leestijd: 5 minuten

Dilemma: ‘Kan ik weigeren voor de tuin en cavia van de buren te zorgen tijdens hun vakantie?’

Zit jij met een prangende kwestie en wil je graag de mening van een ander horen? Metro deelt iedere week het dilemma van een lezer. Deze week: Mia (29), die geen zin heeft om vier weken lang de tuin van haar vakantievierende buren te sproeien en voor hun cavia te zorgen.

„Nu de zomervakantie is aangebroken, is het stil op straat. Er wonen veel gezinnen met kinderen, die dus allemaal zijn vertrokken naar zonnige oorden in het zuiden. De buren die twee deuren verderop wonen zijn de eerste twee weken nog thuis, daarna vertrekken ze voor vier weken naar Amerika, voor een roadtrip langs de westkust. Dat weet ik niet omdat ik nou zo’n nieuwsgierig aagje ben, maar omdat mijn buurvrouw me laatst appte over haar vakantieplannen – en me vroeg of ik voor de tuin en de cavia wilde zorgen tijdens hun afwezigheid.

Opwelling

Op zich heb ik een prima relatie met deze buren. Of nou ja, we spreken elkaar niet veel. Het zijn aardige mensen, maar geen types waarmee ik de hele avond zou gaan borrelen. Een ‘hallo’ op straat, een praatje tijdens het buurtfeest, prima, maar daar blijft het bij. Tot ik vorig jaar ineens in onze straat-app een verzoekje zag van de betreffende buurvrouw, met de vraag of iemand haar tuin kon sproeien tijdens de vakantie, ze gingen twee weken weg. En ook cavia Snuffie moest verzorgd worden – elke dag een bakje eten en vers water, en één keer verschonen. Je weet hoe dat gaat in zo’n app: niemand die reageert. Niet als er niks te winnen valt, in elk geval. Na twee dagen was er nog geen reactie en omdat ik dat sneu vond – en zelf niet op vakantie ging – bood ik in een opwelling aan om dan maar voor de tuin en Snuffie te zorgen.

Nou, dat heb ik geweten. Snuffie ging nog wel, maar die túín. Ze hebben een nogal groot oppervlak met talloze bloemen, planten en een lap gras. Prachtig natuurlijk als alles in bloei staat, maar ook heel gevoelig voor uitdroging. En het was natuurlijk precies zo’n zomer waarbij de mussen van het dak vielen en planten dood gingen waar je bij stond. Dus dat betekende: sproeien, sproeien, sproeien. Ik was serieus anderhalf uur bezig om die hele tuin van water te voorzien. En dat élke dag, want het was dus snikheet. Na twee weken was ik blij dat mijn buren terugkwamen en ik het stokje kon overdragen.

‘Leuk’

Maar goed, nu heeft mijn buurvrouw dat blijkbaar geïnterpreteerd als een soort vanzelfsprekendheid voor komende vakanties, want het berichtje kwam nu niet in de straatapp, maar rechtstreeks op mijn nummer. Dat ze zo blij met me was vorig jaar, en of ik het leuk vond om dit jaar weer voor Snuffie en consorten te zorgen. Of ik het ‘leuk’ vond ook, alsof ze me een gunst verleende. Ik zie het namelijk helemáál niet zitten, ook omdat ze maar liefst vier weken weggaan.

Kijk, ik ben echt niet te beroerd om af en toe een stapeltje post weg te leggen of die cavia te verzorgen, maar is het ook niet een beetje de eigen verantwoordelijkheid van mensen? Ik heb zelf geen huisdieren of ingewikkelde planten, dus belast anderen daar ook niet mee als ik op vakantie ga – of ik vraag een familielid of vriendin of ze af en toe een oogje in het zeil houdt. Maar vier weken vind ik wel een aanslag op mijn leven, zeker als het weer zo warm wordt en ik uren in die tuin bezig ben. En ik ben alsnog ergens aan gebonden, kan niet zomaar even zelf een paar dagen weg als ik zou willen. Daarbij: los van deze appjes van de buurvrouw, spreek ik die mensen dus bijna nooit. Ik vind het dan ook apart dat ze me nu weer weten te vinden, terwijl er de rest van het jaar geen contact is.

Dilemma: weigeren of niet?

Maar goed, ik ben natuurlijk niet van steen. De reden dat ze mij appt, is omdat er vorig jaar natuurlijk niemand reageerde van de overige buren – waarschijnlijk durft ze de vraag niet nogmaals te stellen. Ik kan me voorstellen dat ze dan omhoog zit als ik ‘nee’ zeg. En ik wil ook niet onaardig overkomen, maar als ik ‘ja’ zeg, dan gaat het weer ten koste van mezelf. Kortom, ik vind het alsnog een dilemma. Daarom de vraag: hoe pakken anderen dit aan?”

Wat vind jij dat Mia moet doen? Reageer op onze Facebook-pagina! De reacties worden dan volgende week gepubliceerd.

Vorige week

Vorige week gaven Metro-lezers advies aan Moon, die zich afvroeg of ze de poortdeur op slot kon doen om haar buren en buurkinderen te weren.

Marianne zegt: „Geef gewoon duidelijk aan wat je wel en niet fijn vindt. De poort dicht doen als het je even niet uitkomt, is helemaal oké. Deden wij ook regelmatig. Als je daar eerlijk over bent waarom je dat doet, wennen ze er heel snel aan. Maak er eventueel afspraken over, maar maak je er niet druk om zonder dat je actie onderneemt. Dat lost zeker niets op en geeft alleen maar meer ergernis.”

Alberdien vindt: „Lekker boven een relaxplekje maken. Heb je van niemand last en laten ze jou met rust.”

Annerieke is van mening: „Wat is er mis mee om tegen vijven te zeggen: ‘Ik vind het heel gezellig even hoor, maar ik heb even behoefte aan een half uurtje bankhangen voordat ik ga koken’? Of je start om kwart voor vijf (dus net voordat ouders hun kroost op komen halen) met koken. Dan is de hint ook duidelijk, toch?”

Susette is resoluut: „Zeg gewoon: vandaag even niet. Dat zeg ik ook tegen mijn dochtertje, maar ook tegen haar vriendjes!”

Dilemma: ‘Mijn vriend koopt te dure cadeaus voor zijn familie van onze rekening, moet ik dat maar slikken?’